Η “συνωμοσία” πίσω από την συναίνεση

Η εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου σε συναίνεση από την αξιωματική αντιπολίτευση προκειμένου να εφαρμόσουν από κοινού το Μνημόνιο, δεν  έχει ανάλογο πολιτικό προηγούμενο. Μία κυβέρνηση η οποία διαθέτει  άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και υπερασπίζεται μία πολιτική με την οποία η αντιπολίτευση, καλώς ή κακώς, διαφωνεί, επιμένει να την υλοποιήσουν  πάση θυσία μαζί. Αυτό, βάζει σε σκέψεις. Γιατί δεν το κάνει μόνη της; Εδώ και 2-3  μήνες το υπουργικό σχήμα έχει παραλύσει, οι στόχοι έχουν πέσει έξω, ανακοινώνεται Αρμαγεδδών νέων μέτρων και ο πρωθυπουργός αντί να ασχολείται με το πώς θα μαζέψει την κυβέρνηση του, κυνηγά τον Σαμαρά να συναινέσει. Προφανώς κάτι «παίζεται».Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΣΥπάρχει κάτι βαθύ που φαίνεται να ανησυχεί την τρόικα και την κυβέρνηση και το οποίο από μόνο του δικαιολογεί την εγχώρια και ξένη εμμονή να συναινέσει η ΝΔ : Το κενό νομιμοποίησης το οποίο υπάρχει στη δανειακή σύμβαση για τα 110 δισ. ευρώ η οποία καίτοι προβλέπει σαφώς παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε πλείστους τομείς(!), ψηφίστηκε με απλή πλειοψηφία από τη Βουλή. Μήπως οι δανειστές ανησυχούν ότι αν αλλάξει η κυβέρνηση, θα αμφισβητηθεί η ισχύς της σύμβασης και θα χάσουν τα όσα πρωτοφανή έχουν κατοχυρώσει; Μήπως η κυβέρνηση ανησυχεί ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα αναζητηθούν ευθύνες για αυτούς που υπέγραψαν και δέσμευσαν παρανόμως τη χώρα; Και λέμε «παρανόμως» διότι αυτή είναι η άποψη πανεπιστημιακών. Μήπως η συναίνεση στο Μνημόνιο 2 επιζητείται για να «νομιμοποιηθεί» αναδρομικά με τις ψήφους και της αξιωματικής  αντιπολίτευσης το Μνημόνιο 1; Αν συμφωνήσει η ΝΔ, εξάλλου, ποιος μπορεί να αναζητήσει τυχόν ευθύνες στο μέλλον; Όχι πάντως μία ΝΔ που θα έχει συναινέσει. Ας δούμε ποια είναι η άποψη πανεπιστημιακών η οποία μπορεί να φωτίσει το μυστήριο της συναίνεσης:ΣΤΟΝ «ΑΕΡΑ»  ΛΟΓΩ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ«Στην περίπτωση κατά την οποία η κύρωση διεθνούς σύμβασης πρέπει να γίνει κατά το άρθρο 28, παρ. 3 του Συντάγματος, με την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, είναι πρόδηλο το καθήκον του Προέδρου της Δημοκρατίας να αναπέμψει στη Βουλή τις διατάξεις οι οποίες ενώ είναι το προϊόν διεθνούς καταναγκασμού της χώρας, ψηφίστηκαν απατηλώς ως απλό σχέδιο νόμου με την απλή κυβερνητική πλειοψηφία των παρόντων και όχι με την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία των 3/5…» Πρόκειται για «αντισυνταγματικώς και συνακόλουθα ακύρως ψηφισμένο σχέδιο νόμου…»Τάδε έφη Κώστας Μπέης, ομότιμος καθηγητής της πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Αν ο κ. Μπέης έχει δίκιο, η ανησυχία κυβέρνησης και δανειστών είναι κατανοητή.Ας δούμε και τη άποψη του Γιώργου Κασιμάτη, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο ΑθηνώνΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ… ΥΠΟΓΡΑΦΗ«Ο όρος γενικής παραίτησης από τα δικαιώματα (ασυλία) εθνικής κυριαρχίας, και μάλιστα αμετάκλητα και άνευ όρων, είναι πρωτοφανής… Δεν έχω βρεί, ούτε μου έχει υποδείξει κανείς άλλη διεθνή σύμβαση στην οποία να έχει μπει τέτοιος όρος. Ούτε στις διομολογήσεις. Αυτή η υποδούλωση δεν έχει γίν