Η περίπτωση Μπερλουσκόνι

Η εποχή μας δεν διακρίνεται από λαμπρές ηγεσίες στη διεθνή σκηνή. Παντού επικρατεί η μετριότητα, η έλλειψη θάρρους, και η αναποτελεσματικότητα. Και η ελλιπής ηγεσία δεν υφίσταται μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες που αντιμετωπίζουν πληθώρα οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων, αλλά τη συναντάμε και σε χώρες που αν μη τι άλλο θεωρούνται εύπορες και αναπτυγμένες. Έτσι, αυτή τη χρονική περίοδο, υπάρχει μεγάλο κενό ηγεσίας, ενώ θα έπρεπε να υπάρχει δύναμη, όραμα, και εκτελεστική αποφασιστικότητα.Ανάμεσα στις ηγεσίες των κορυφαίων οικονομιών του πλανήτη (G20), υπάρχει μια διαστρωμάτωση μετριοτήτων. Υπάρχουν ηγέτες που είναι πολλά υποσχόμενοι, αλλά που ακόμη ψάχνουν να βρουν το βηματισμό τους. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο Barack Obama.Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που ακόμη είναι άπειροι και νέοι στο αξίωμα τους, όπως ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Yoshihiko Noda και ο Βραζιλιάνος  Dilma Rousseff. Επίσης υπάρχουν άλλοι, που εκπέμπουν ανάμικτα σήματα, με εκλάμψεις ισχύος συνοδευόμενες από ελαττώματα χαρακτήρος, όπως ο Γάλλος  πρόεδρος Nicolas Sarkozy και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας David Cameron. Ακόμη και η αναποφάσιστη γενικώς Angela Merkel, μπορεί να συμπεριληφθεί σ αυτή τη τελευταία κατηγορία.Υπάρχουν και ηγέτες που απλά είναι μέτριοι. Ούτε καλοί, ούτε κακοί. Τους ξέρουμε όλοι.  Και τέλος υπάρχουν ηγέτες, που κατοικοεδρεύουν στο πάτο του βαρελιού. Αυτοί που βλάπτουν τόσο τη χώρα τους όσο και τη διεθνή κοινότητα γενικώς. Ένας τέτοιος είναι ο Σαουδάραβας βασιλιάς Abdullah, ένας απολυταρχικός τύπος που εκμεταλλεύεται το λαό του, ανθίσταται σε μεταρρυθμίσεις, κακομεταχειρίζεται τις γυναίκες, και συνεργάζεται με εξτρεμιστές. Για τον Ρώσο Dmitri Medvedev, δεν ξέρουμε κατά πόσο λειτουργεί από μόνος του και ανεξάρτητα, αλλά σίγουρα η κυβέρνησή του κάθε άλλο παρά για την δημοκρατικότητα και την ευνομία της χαρακτηρίζεται.Ο Ιταλός Silvio Berlusconi δεν καταπιέζει τον λαό της χώρας του, ούτε στηρίζει τη τρομοκρατία. Παρόλα αυτά, έχει καταφέρει εδώ και αρκετά χρόνια, να αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση διεθνούς ηγέτη, που αποτελεί ντροπή για τη χώρα του.Δεν αρκεί που η μεγάλη επιχειρηματική περιουσία που διαθέτει οφείλεται σε όχι και τόσο νόμιμες πράξεις. Δεν αρκεί ότι έχει κατά καιρούς βρεθεί στο επίκεντρο χυδαίων σκανδάλων. Δεν αρκεί που έχει κάνει σειρά από ρατσιστικές, πολιτικά και διπλωματικά μη ορθές δηλώσεις. Δεν αρκεί που έχει οδηγήσει την Ιταλία σε οικονομικά αδιέξοδα, απειλώντας το μέλλον της, αλλά και αυτό της ευρωζώνης…Τώρα όμως αποκαλύφτηκε και κάτι άλλο. Ότι σε τηλεφωνική υποκλοπή της αστυνομίας στη διάρκεια έρευνας για εκβιασμό, ακούγεται ο Berlusconi να βρίζει τους Ιταλούς. Η έρευνα αφορά στον Giampaolo Tarantini, που φέρεται να προμήθευε με γυναίκες τα περίφημα πάρτι του Ιταλού πρωθυπουργού, και εστιάζεται στις πληρωμές από πλευράς Berlusconi για αυτές τις υπηρεσίες.Η σύλληψη του μαστροπού και της συζύγου του ήταν αρκούντως δραματική, αλλά όπως φαίνεται, υπάρχουν μαγνητοταινίες συνομιλιών του με τον πρωθυπουργό, όπου ο δεύτερος εκφράζει την αγανάκτησή τ