Η μικρότερη έξοδος για Πάσχα των τελευταίων δεκαετιών, λόγω της βενζίνης

Αν κάποιος… τολμήσει να πάει στο βενζινάδικο για να γεμίσει το ρεζερβουάρ θα δει να αδειάσει η τσέπη του. Οι τιμές της βενζίνης έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, στα περισσότερα πρατήρια πωλείται η αμόλυβδη πάνω από 1,80 ευρώ ενώ στην επαρχία μπορεί να αγγίξει τα δύο ευρώ. Κι όσο πλησιάζει η έξοδος για τις γιορτές του Πάσχα τόσο θα αντιλαμβάνεται ο κόσμος τα έξοδα που έχει προκειμένου να πάει στο χωριό του.

Την ίδια στιγμή που οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν περικοπεί δραματικά, που η εσωτερική υποτίμηση έχει

γίνει με τον πιο βίαιο τρόπο, τα καύσιμα έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και σ’ αυτό δεν ευθύνονται οι διεθνείς τιμές πετρελαίου. Για όλα φταίνε οι φόροι που επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το Μνημόνιο. Και για να εξηγούμαστε: Αν κάποιος πάει να αγοράσει αμόλυβδη βενζίνη στο 1,83 ευρώ, ξέρετε τι πληρώνει για φόρους και τι για το καύσιμο;

Οι φόροι λοιπόν είναι 1,02 ευρώ και τα υπόλοιπα είναι η βενζίνη. Πολύ περισσότερα από τα μισά χρήματα τα δίνουμε για να πάνε στα κρατικά ταμεία. Παρ’ όλα αυτά, καταγράφεται δραματική μείωση στην κατανάλωση καυσίμων και σχεδόν 1.000 πρατήρια έχουν βάλει ή ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο.

Οι προβλέψεις για την έξοδο του Πάσχα είναι ότι λόγω των καυσίμων και των διοδίων η κίνηση στους δρόμους θα είναι από τις χαμηλότερες στην ιστορία.

Κι όμως, η κυβέρνηση επιμένει στους φόρους στα καύσιμα αν και τα ταμεία δε γεμίζουν αλλά αδειάζουν αφού έχει μειωθεί η κατανάλωση. Όπως εκτιμούν οι βενζινοπώλες, αν μειωνόταν ο ειδικός φόρος κατανάλωσης και ο ΦΠΑ που επιβάλλεται πάνω στους φόρους, τότε θα είχαμε 20 λεπτά τουλάχιστον φτηνότερη βενζίνη.

Από την άλλη, τις τελευταίες εβδομάδες δεν έχουν γίνει εντυπωσιακά πράγματα στη διεθνή αγορά, αλλά παρ’ όλα αυτά τα διυλιστήρια ανεβάζουν τις τιμές, αυξάνοντας τα κέρδη τους. Είδατε να γίνεται ποτέ έλεγχος στα διυλιστήρια προκειμένου να παταχθεί η αισχροκέρδεια; Φυσικά όχι.

Κι έτσι, για άλλη μια φορά το μάρμαρο θα πληρώσει ο Έλληνας με τον κουτσουρεμένο μισθό του και τη σύνταξή του.

Αυτή είναι η πολιτική του κ. Βενιζέλου που τολμά να διεκδικεί και την ψήφο μας.

Και μ’ όλα αυτά σε λίγα χρόνια μέχρι και το Πάσχα στο χωριό θα μας κόψει το Μνημόνιο. Ούτε να ψήσουμε τον οβελία δε θα μπορούμε να πάμε.