Γιατί ο Τσίπρας δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός

Σε εμάς τουλάχιστον δεν προκάλεσε έκπληξη το πρόσφατο δημοσίευμα της Wall Street Journal σύμφωνα με το οποίο ο Σαμαράς “εκτόπισε” τον Τσίπρα, επισκιάζοντας το «φρέσκο» πρόσωπο του. «Πριν από ένα χρόνο όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στον Αλέξη Τσίπρα, γράφει η εφημερίδα. Τώρα ο Σαμαράς έχει καταφέρει

να τον εκτοπίσει και να γίνει ο πολιτικός στον οποίο πρέπει να εστιάσει κανείς, αφού είναι αυτός που έχει την πρωτοβουλία, χαράσσοντας έναν δρόμο με επιτυχίες που έχουν μετριάσει τα πολιτικά πάθη και έχουν ισχυροποιήσει τις προοπτικές της Ελλάδας», γράφει μεταξύ άλλων η εφημερίδα.

Δεν χρειάζεται άλλωστε να διαθέτει κανείς και καμιά ιδιαίτερη πολιτική σοφία για να αντιληφθεί τους λόγους κι τις αιτίες της πολιτικής φθοράς του Αλέξη Τσίπρα:

1. Σε μια εποχή που λαμβάνονται σκληρότατα οικονομικά μέτρα και η κυβέρνηση δεν έχει βρει ακόμα τον ρυθμό της ο ΣΥΡΙΖΑ με το ζόρι ξεπερνά δημοσκοπικά τη ΝΔ όταν δεν την ακολουθεί. Αυτό σημαίνει καθαρά ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει. Κι αν συμβαίνει τώρα αυτό, σκεφθείτε τι θα συμβεί αργότερα όταν η πολιτική του Σαμαρά θα αρχίσει να αποδίδει και να δικαιώνεται.

2. Ο Τσίπρας συμπεριφέρεται σαν ένας “αστός ηγέτης” και όχι σαν ένας “αριστερός επαναστάτης”. Συγκέντρωσε όλη την εσωκομματική εξουσία στα χέρια του και στα χέρια της στενής παρέας που τον περιτριγυρίζει και πεισμένοι ότι αργά ή γρήγορα θα κυβερνήσουν συμπεριφέρονται ανάλογα. Παράδειγμα τα ταξίδια στην Γερμανία και τις ΗΠΑ που έγιναν για την προσωπική προβολή του κ. Τσίπρα παρά τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσαν στην αριστερά πτέρυγα του κόμματος. Ξέχασαν όμως ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ότι βασική προϋπόθεση για την άνοδο ενός αριστερού φορέα στην εξουσία δεν είναι η προβολή του αρχηγού του, αλλά η δημιουργία και η στήριξη του από ένα μαζικό λαϊκό κίνημα. Η αποτυχία δημιουργίας ενός ισχυρού μαζικού κινήματος είναι άλλωστε ο βασικός παράγοντας για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι Αγανακτισμένοι αποτέλεσαν μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας ενός τέτοιου κινήματος, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να αναδειχθεί στην ηγεσία τους, είτε απέφυγε να το κάνει. Προτίμησε να στηριχθεί στους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και τα αποτελέσματα τα είδαμε.

3. Παρά την εντύπωση που καλλιεργείται η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχονται από την Αριστερά. Είναι προϊόν κυρίως της αντίδρασης στο μνημόνιο και προέρχονται βασικά από το ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό και ο πολιτικός λόγος του Τσίπρα παραμένει απαρχαιωμένος σε βαθύ πράσινο χρώμα, χαμηλού επιπέδου και πλήρης ονειρώξεων για την ανασύσταση του κρατισμού. Την ίδια στιγμή μεγάλες μάζες της αριστεράς μένουν ορφανές πολιτικά και θα αυξάνονται όχι μόνο λόγω των αδυναμιών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της φθοράς του ΚΚΕ.

Οι παράγοντες αυτοί θέτουν κατά την γνώμη μου τα όρια (ή, καλύτερα, τα αδιέξοδα) της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Και θα μεταβληθούν δύσκολα, όσο δύσκολο είναι τουλάχιστον να αποκτήσουν ενιαία ιδεολογία και πολιτική πλατφόρμα οι δεκάδες συνιστώσες και ομαδούλες που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στρατηγική και τακτική για μια νέα ΝΔ

Αντιθέτως σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για την μεγάλη αλλαγή στη ΝΔ

Σήμερα τα μνημόνια και τα αντιμνημόνια πέθαναν, μαζί με τις στείρες ιδεολογίες του παρελθόντος. Και το ζητούμενο δεν είναι η όποια ιδεολογική και πολιτική καθαρότητα, αλλά το κτίσιμο εκ βάθρων μια νέας Ελλάδας. Πράγμα το οποίο όπως έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής μόνο η ΝΔ με επικεφαλής τον Σαμαρά μπορεί να κάνει.

Μόνο η ΝΔ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το μεγάλο πατριωτικό κόμμα που θα συσπειρώσει το χειμαζόμενο λαό και θα εξασφαλίσει διέξοδο από την κρίση. Με εκκίνηση το επερχόμενο συνέδριο η ΝΔ πρέπει να λειτουργήσει σαν ένας ευρύς Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός που θα στηριχθεί σε αυτούς που μπορούν και θέλουν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Που θα σαλπίσει προσκλητήριο μεταρρυθμιστικών και ανανεωτικών δυνάμεων. Που θα διαρρήξει τους δεσμούς της με το αμαρτωλό παρελθόν και θα οδηγήσει σταθερά τη χώρα στις απαραίτητες βαθιές δομικές αλλαγές, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατον αυτή να ορθοποδήσει είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με μνημόνιο είτε χωρίς μνημόνιο, είτε μέσα στην Ευρώπη είτε εκτός. Ένα ισχυρό κόμμα αρχών, ομπρέλα ευρύτερων λαϊκών και κοινωνικών συσπειρώσεων.

Αυτή η νέα Κεντροδεξιά δεν μπορεί παρά να είναι ταυτόχρονα βαθιά πατριωτική και λαϊκή επειδή εκτός των άλλων οφείλει να συσπειρώσει τις μεγάλες μάζες της λαϊκής δεξιάς που χάθηκαν το 2009 με τις μεσαιοχωρίτικες αντιλήψεις και τώρα με την συγκυβέρνηση και το μνημόνιο. Και τέλος αυτή η δεξιά μόνο “ελληνική” μπορεί να είναι επειδή ο προσδιορισμός “ευρωπαϊκή” δεν ξέρουμε καν αν θα είναι δόκιμος ύστερα από λίγο καιρό.

FactorX