Εργασιακά, ο μεγάλος Γολγοθάς της Ελλάδας και της κυβέρνησης

Εκ πρώτης όψεως η Σύνοδος Κορυφής που ολοκληρώθηκε χθες θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως… μη γενόμενη. Αν δει κανείς το κείμενο των συμπερασμάτων θα διαπιστώσει ότι δεν ελήφθη καμιά ουσιαστική απόφαση. Η Ελλάδα δεν ήταν στην ατζέντα, για την Ισπανία οι αποφάσεις μετατέθηκαν για μετά από ένα μήνα, για την τραπεζική εποπτεία θα το δούν κάποια στιγμή το 2013, το ίδιο και για το ευρωπαίο «τσάρο» που ήθελε η Μέρκελ. Όλες οι κρίσιμες αποφάσεις, λοιπόν, μετατέθηκαν

Παρ’ όλα αυτά, για την ελληνική κυβέρνηση η Σύνοδος των Βρυξελλών θα μπορούσε να είναι η αρχή για την πιο επώδυνη και δύσκολη διαδικασία που έχει περάσει ποτέ άλλη κυβέρνηση. Ακόμη και πέρυσι που οι κρίσιμες ψηφοφορίες για το νέο Μνημόνιο ή το Μεσοπρόθεσμο είχαν σασπένς, δεν μπορούν να συγκριθούν με τα όσα θα γίνουν μέσα στον επόμενο μήνα. Συνεπώς η άχρωμη Σύνοδος Κορυφής για την Ελλάδα έχει πολύ έντονο χρώμα, κόκκινο σαν το αίμα που πρέπει να χυθεί.

«Τρέμει το φυλλοκάρδι μας», λένε κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες και υπουργοί καθώς μπορεί η Ελλάδα να πήρε τη δήλωση στήριξης από τους ξένους, καλείται τώρα, όμως, να κάνει κι ότι της ζητήσουν. Ο τρόμος πίσω από τα συγκρατημένα χαμόγελα έγκειται αφενός στον κίνδυνο κάποιου «ατυχήματος», που θα εκτροχίαζε την οικονομία και αφετέρου στο ότι τα θέματα που έχουν μπει στο τραπέζι μοιάζουν με θηλιά δίπλα σε κάποιον που σκέφτεται να αυτοκτονήσει.

Ουσιαστικά, πάντως, το «πιστόλι» στον κρόταφο αυτή τη φορά ακούει στο όνομα εργασιακά. Οι ανατροπές που ζητά να γίνουν με τόση βιαιότητα η τρόικα είναι το μεγαλύτερο αγκάθι της κυβέρνησης και δεν την αφήνει να χαμογελάσει περισσότερο. Ο Αντ. Σαμαράς γνωρίζει ότι επιστρέφοντας στην Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει έναν πολύ μεγάλο σκόπελο. Ακριβώς τις απαιτήσεις που εγείρει η τρόικα για εκθεμελίωση των εργασιακών δικαιωμάτων που βρίσκουν πρόθυμους συμπαραστάτες τους γνωστούς εργοδότες με πρωτοστατούντες τους μεγαλοτραπεζίτες.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. σε όλους τους τόνους έχει πει ότι δε θα ψηφίσει μέτρα που θα πλήττουν το εργασιακό καθεστώς και τέτοια είναι τόσο οι τριετίες όσο και τα επιδόματα γάμου ή οι μειώσεις στις αποζημιώσεις απολύσεων. Ο Κουβέλης έχει βάλει εκεί την κόκκινη γραμμή του και ξέρει πολύ καλά ότι αν υποχωρήσει ξανά δε θα ξαναδεί και Βουλή στις επόμενες εκλογές. Θα χαθεί διότι ο κόσμος θα τους χρεώσει την τραγωδία που θα υφίσταται.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ εν μέσω πλήρους διάλυσης εκτιμάται ότι θα επιχειρήσει ένα… κοινωνικό comeback. Θα αντιδράσει δηλαδή όχι γιατί το πιστεύει αλλά γιατί θα πρέπει να ξανακερδίσει τους χαμένους ψηφοφόρους του.

Όσο για τη ΝΔ, ασφαλώς μεγάλο μέρος των βουλευτών της τρέμει στην ιδέα να εξαναγκαστεί να σηκώσει το βάρος της ψήφισης τόσο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Και ήδη πολλοί από αυτούς σκέφτονται την… παραίτηση ή την καταψήφιση των εργασιακών θεμάτων.

Γνωρίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση ότι ακόμη και η εναλλακτική πρόταση Βρούτση στους τροικανούς για τα εργασιακά, δύσκολα θα γίνει αποδεκτή τόσο από τη Βουλή όσο κα