Εκτός… Υγείας 250.000 συνταξιούχοι

Χωρίς υγειονομική περίθαλψη έχουν αφήσει οι «πράσινες» ηγεσίες των υπουργείων Υγείας και Εργασίας περίπου 250.000 συνταξιούχους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς ο αρμόδιος Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) εδώ και πολλούς μήνες δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του σε γιατρούς, φαρμακοποιούς και ασφαλισμένους, ενώ αυτή τη στιγμή τελεί υπό κατάργηση!

Όλα αυτά συμβαίνουν μάλιστα τη στιγμή που οι συντάξεις εξακολουθούν να υπόκεινται κανονικά σε μηνιαίες κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη. Δηλαδή οι πολιτικοί συνταξιούχοι του Δημοσίου, ενώ υποχρεώνονται να πληρώνουν

κανονικά τις εισφορές τους για περίθαλψη, δεν έχουν πλέον καμία παροχή από τον αρμόδιο φορέα περίθαλψης! Ηδη, πολλοί συνταξιούχοι έχουν αρχίσει να υποπτεύονται ότι τα ποσά που παρακρατούνται από τις συντάξεις τους ως εισφορές για υγειονομική περίθαλψη χρησιμοποιούνται από την «ΠΑΣΟΚοκρατούμενη» κυβέρνηση για άλλο σκοπό, πιθανότατα για την κάλυψη άλλων άμεσων ταμειακών αναγκών του Κρατικού Προϋπολογισμού!

 

Οι «πράσινες» ηγεσίες των υπουργείων Υγείας και Εργασίας έχουν ήδη δρομολογήσει την κατάργηση του ΟΠΑΔ, ο οποίος είναι αυτή τη στιγμή αρμόδιος για την υγειονομική περίθαλψη των ασφαλισμένων του Δημοσίου. Παράλληλα, έχουν αποφασίσει ότι οι πολιτικοί συνταξιούχοι του Δημοσίου θα υπαχθούν στο νεοσύστατο Ενιαίο Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). Ομως, ο μεν ΟΠΑΔ υπολειτουργεί, εν όψει κατάργησης, ο δε ΕΟΠΥΥ δεν έχει αρχίσει ακόμη να λειτουργεί και δεν πρόκειται να λειτουργήσει από την 1η-1-2012, όπως έχει ανακοινωθεί, αφού -όπως καταγγέλλουν οι συνταξιούχοι- «δεν έχουν καν ξεκινήσει η οργάνωση και η στελέχωσή του και κυρίως δεν έχουν εξοικονομηθεί οι δαπάνες λειτουργίας του»!

Αποτέλεσμα είναι οι 250.000 πολιτικοί συνταξιούχοι του Δημοσίου να είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν οι ίδιοι ολόκληρα τα ποσά για φάρμακα, ιατρικές επισκέψεις και εξετάσεις, υγειονομικά βοηθήματα κ.λπ.! Ουσιαστικά, οι περισσότεροι, λόγω των άγριων περικοπών και της βαριάς φορολογίας που υφίστανται, αδυνατούν πλέον να καλύψουν τις αναγκαίες δαπάνες για υγειονομική περίθαλψη, τις οποίες -υποτίθεται ότι- είναι υποχρεωμένο να καλύπτει το ίδιο το Δημόσιο με τις εισφορές που έχει ήδη παρακρατήσει από τις συντάξεις τους.

Τα βάσανα για τους απόμαχους της εργασίας και τις άλλες ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες δεν έχουν λοιπόν τέλος. Αυτό που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος είναι το λεγόμενο κοινωνικό κράτος εξαιτίας της κυνικής, στα όρια του απάνθρωπου, μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια.

 Γιώργος Παλαιτσάκης στον “Ελεύθερο Τύπο”