Εκτός από τις απολύσεις υπάρχει και η οικειοθελής αποχώρηση

Η προγραμματική συμφωνία των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση αναφέρει ρητά «καμία απόλυση στο δημόσιο». Η τρόικα αντίθετα με πιεστικό τρόπο ζητάει τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά δεν πείθεται ότι στα επόμενα τρία χρόνια θα μειωθούν κατά 150.000 χωρίς απολύσεις.

Οι πολίτες της χώρας εμφανίζονται διχασμένοι, άλλοι υποστηρίζοντας τις απολύσεις και άλλοι όχι. Η κυβέρνηση προχωρά σε μειώσεις αποδοχών, προτείνει την εφεδρεία

αλλά πάλι το πρόβλημα είναι εδώ και μάλιστα με την ύφεση σε ποσοστά μη προβλέψιμα. Αποτέλεσμα η κυκλικότητα του ελλείμματος.

Μήπως υπάρχει και άλλος δρόμος για τη μείωση των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα. Η οικειοθελής αποχώρηση από το δημόσιο με κίνητρο, οικονομικό φυσικά, μπορεί να αποτελεί λύση και για το δημοσιονομικό ζήτημα αλλά και για τους εργαζόμενους.

Πρόταση:

Μετά από την απαιτούμενη αξιολόγηση, όσοι δεν επιτύχουν μπορούν να αποχωρήσουν οικειοθελώς λαμβάνοντας τις καθαρές αποδοχές τριών ετών, που σήμερα έχουν, ως επιδότηση για να ασκήσουν δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα, με έμφαση στον πρωτογενή τομέα και ισόποσο δάνειο με την εγγύηση του Ελληνικού δημοσίου στο μοντέλο του ΤΕΜΠΜΕ. Ταυτόχρονα μέσω των προγραμμάτων που είναι σε εξέλιξη μπορούν να αποκτήσουν εκτάσεις σε όλες τις περιφέρειες της χώρας με εικονικό τίμημα. Τους δίνεται δηλαδή η δυνατότητα να έχουν το αρχικό κεφάλαιο για να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση σε κάτι παραγωγικό και περισσότερο κερδοφόρο σε σχέση με τις αποδοχές τους στο δημόσιο. Όσοι ενταχθούν στο πρόγραμμα σαφώς και θα μπορούν να αναγνωρίσουν τα χρόνια εργασίας ως συντάξιμα.

Τα χρήματα που απαιτούνται μπορούν να προέλθουν από ανεκμετάλλευτα Ευρωπαϊκά προγράμματα

Για όσους δεν αποδεχτούν την οικειοθελή αποχώρηση τίθεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα της εργασιακής εφεδρείας.

Αποτέλεσμα:

Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς απόλυση, με μεγάλο δημοσιονομικό όφελος.

Αύξηση του ΑΕΠ άρα και των εσόδων του κράτους.

Δημιουργία θέσεων εργασίας λόγω της ανάπτυξης που προκύπτει.

Αύξηση εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία.

Στοχευμένη ανάπτυξη στον πρωτογενή τομέα.

Μετεγκατάσταση από τα αστικά κέντρα και ανάπτυξη της υπαίθρου.

Μικρότερο και ευέλικτο δημόσιο με αξιολογημένους εργαζόμενους χωρίς την ανάγκη μείωσης αποδοχών.

Η πρόταση αυτή σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να φανεί ουτοπική. Αποτελεί όμως λύση για πολλά ζητήματα που όλοι μεταξύ μας συμφωνούμε αλλά όταν είναι η ώρα των αποφάσεων κάποιοι θυμούνται τη συνδικαλιστική ιδιότητα, κάποιοι άλλοι την ιδιότητα του βολεμένου και κάποιοι την πελατειακή. Δεν έχουμε όμως τα χρονικά περιθώρια να συνεχίσουμε  έτσι. Επανεκκίνηση σε όλα τώρα.

Βασίλης Τσιαλιαμάνης