Είναι τρομοκρατική οργάνωση η Χεζμπολάχ ή όχι;

09:31 24/7/2013 - Πηγή: Antinews

Η υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Τζίπι Λίβνι, αρμόδια για τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους, και ο Σάμι Ραμαντάνι, λέκτορας κοινωνιολογίας στο London Metropolitan University, επιχειρηματολογούν υπέρ και κατά της απόφασης της ΕΕ, να κηρύξει την Χεζμπολάχ τρομοκρατική οργάνωση.

Τζίπι Λίβνι: Η Χεζμπολάχ επιτίθεται σε πολίτες. Το ότι είναι πολιτικό κόμμα δεν αλλάζει τα πράγματα

Η ΕΕ αποφάσισε να

κηρύξει τη λιβανέζικη ομάδα Χεζμπολάχ τρομοκρατική οργάνωση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πραγματοποιεί τρομοκρατικές επιθέσεις που στοχεύουν αθώους πολίτες μέσα στο Ισραήλ και αλλού. Η πιο πρόσφατη ήταν μια επίθεση πέρυσι σε τουρίστες στη Βουλγαρία, την οποία οι Βούλγαροι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι έκανε η Χεζμπολάχ. Η απόφαση να χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση θα πρέπει να είναι προφανής. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός δισταγμός να την κηρύξουν τρομοκρατική οργάνωση φαίνεται να προήλθε από το γεγονός ότι είναι επίσης και ένα πολιτικό κόμμα στο Λίβανο. Αυτό είναι λάθος.
Ενώ η Χεζμπολάχ είναι πράγματι μια τρομοκρατική οργάνωση, που λειτουργεί από το Ιράν στο Λίβανο, και ένα πολιτικό κόμμα, έχει τελικά επικεφαλής έναν ηγέτη, τον σεΐχη Χασάν Νασράλα, ο οποίος παίρνει παρόμοιες πολιτικές και τρομοκρατικές αποφάσεις. Αυτή η «διχαστική στρατηγική» δεν είναι μοναδική στη Χεζμπολάχ. Ο ελεύθερος κόσμος συχνά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρομοκρατικές οργανώσεις που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν κυνικά δημοκρατικές διαδικασίες προκειμένου να διεισδύσουν σε πολιτικά συστήματα. Μια άλλη τρομοκρατική οργάνωση που ανέβηκε στην εξουσία με τον τρόπο αυτό εντός της Παλαιστινιακής Αρχής είναι η Χαμάς, η οποία ελέγχει πλέον τη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο, το ότι κέρδισαν εξουσία μέσω εκλογών δεν καθιστά αυτές τις τρομοκρατικές οργανώσεις πια μετριοπαθείς, όπως ίσως θα έλπιζαν κάποιοι.

Η δημοκρατία δεν είναι απλώς η έννοια του «ένα άτομο, μία ψήφος»: είναι ένα σύνολο αξιών. Μια a priori απόρριψη των βασικών δημοκρατικών αξιών από τις οργανώσεις αυτές πρέπει να οδηγήσει στο να απαγορευθεί η συμμετοχή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες, όταν η εκμετάλλευση και η υπονόμευση των δημοκρατικών αξιών πρέπει να αποφεύγεται. Σε κάθε δημοκρατία που βασίζεται στο κράτος δικαίου, η κυβέρνηση πρέπει να διατηρήσει ένα αποκλειστικό μονοπώλιο στη νόμιμη χρήση βίας. Στο Λίβανο, ωστόσο, η Χεζμπολάχ λειτουργεί ως ανεξάρτητη παραστρατιωτική οργάνωση που είναι βαριά οπλισμένη από το Ιράν και τη Συρία. Καμία δημοκρατική χώρα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει εύλογα μια ένοπλη στρατιωτική οργάνωση ως «πολιτικό κόμμα».
Η ιστορία μας έχει διδάξει πόσο αναγκαίο είναι να καθοριστούν τα όρια και οι προϋποθέσεις για τη δημοκρατική συμμετοχή. Έχει αποδείξει ξανά και ξανά τους κινδύνους από όσους επιδιώκουν τη βία και την καταστροφή πέρονοντας την ευκαιρία να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.
Οι οργανισμοί που αρνούνται να αποκηρύξουν τη βία και την τρομοκρατία δεν πρέπει να επιτρέπεται να χρησιμοποιούν το γεγονός της πολιτικής συμμετοχής ως ασπίδα κατά της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας. Η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να ασκεί την τρομοκρατία και να απολαμβάνει τη δημοκρατία ταυτόχρονα είναι βαθύτατα εσφαλμένη: παρέχει νομιμοποίηση στην τρομοκρατία, ενθαρρύνει τη βία και μοιραία βλάπτει τους μετριοπαθείς. Η αποκήρυξη της τρομοκρατίας και της βίας πρέπει να τεθούν ως βασικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή σε δημοκρατικές εκλογές και για την απόκτηση της διεθνούς νομιμότητας.
Η πρόληψη της εκμετάλλευσης της δημοκρατίας είναι σε πλήρη συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς συνταγματικούς κανόνες και πρακτικές. Η Ισπανία, για παράδειγμα, απαγόρευσε σε ένα πολιτικό κόμμα να συμμετέχει στις εκλογές, λόγω της βίας. Ζήτησαν το ίδιο από το Σιν Φέιν στη Βόρεια Ιρλανδία. Το Ισραήλ έχει αποκλείσει επίσης εξτρεμιστικά κόμματα να συμμετάσχουν στις εκλογές. Το ίδιο θα πρέπει να ζητηθεί παντού.

Η Χεζμπολάχ και η Χαμάς έχουν αποδείξει ότι το επιχείρημα πως η πολιτική συμμετοχή επιφέρει μετριοπάθεια είναι ψευδές. Είναι παρόντες στην πολιτική σκηνή για πολλά χρόνια, ενώ συνεχίζουν να διενεργούν δολοφονικές τρομοκρατικές επιθέσεις.
Μια σταθερή διάκριση μεταξύ των νόμιμων πολιτικών κομμάτων και των τρομοκρατικών οργανώσεων είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και τη μετριοπάθεια. Το σαφές μήνυμα που πρέπει να σταλεί σε εξτρεμιστές είναι ότι η νομιμότητα μπορεί να αποκτηθεί μόνο με την αποκήρυξη της βίας.

Σάμι Ραμαντάνι: Είναι ένα νόμιμο αντιστασιακό κίνημα που υποστηρίζεται από το λαό του Λιβάνου

Οι προσπάθειες της Χεζμπολάχ να χαρακτηριστεί ως μια τρομοκρατική οργάνωση δεν είναι μόνο μάταιες, αλλά προκαλούν τα γεγονότα αυτού του κινήματος και την ιστορία του. Όπως όλα τα γνήσια κινήματα αντίστασης, η λιβανέζικη αντίσταση, υπό την ηγεσία της Χεζμπολάχ, γεννήθηκε ως αντίδραση στην κατοχή. Και όπως όλες τα επιτυχημένα κινήματα αντίστασης, αντλεί τη δύναμή της από την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του κατεχόμενου λαού. Πράγματι, η Χεζμπολάχ είναι το προϊόν του όχι μίας αλλά δύο κατοχών: της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Σήμερα θεωρείται από τους περισσότερους ανθρώπους στο Λίβανο, όχι μόνο ως η δύναμη που έληξε την ισραηλινή κατοχή στις περισσότερες από τις περιοχές του Λιβάνου όπου είχαν εισβάλει, αλλά και ως ασπίδα που υπερασπίζεται τον Λίβανο από μελλοντική ισραηλινή εισβολή και κατοχή.
Ισραηλινά άρματα μάχης και δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες εισέβαλαν στο Λίβανο το 1982, πολιόρκησαν την πρωτεύουσα Βηρυτό για 90 ημέρες και οδήγησαν στον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Ο φαινομενικός λόγος ήταν να νικήσουν το παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης που ομαδοποιήθηκε υπό την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης με επικεφαλής τον Γιάσερ Αραφάτ. Η PLO είχε την υποστήριξη των Παλαιστινίων προσφύγων και πολλών Λιβανέζων εθνικιστών και αριστερών οργανώσεων. Η πολιορκία της Βηρυτού ήρθη μετά από διεθνή κατακραυγή.
Ωστόσο, το Ισραήλ συνέχισε την κατοχή του σε μεγάλα τμήματα του Νότιου Λιβάνου για 18 ακόμη χρόνια. Η συνοδευτική καταπίεση και η ταπείνωση που υπέστησαν οι άνθρωποι, κυρίως σιίτες, αναπόφευκτα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία λαϊκής αντιπολίτευσης που έδωσε αφορμή για ένα πανεθνικό κίνημα της Λιβανέζικης αντίστασης, το οποίο διοργανώθηκε από την εθνικιστική, κοσμική αριστερά και θρησκευτικές οργανώσεις. Η τελευταία ήταν υπό την ηγεσία του κινήματος Αμάλ, ο αρχηγός του οποίου Ναμπίχ Μπέρι είναι τώρα ο ηγέτης του κοινοβουλίου του Λιβάνου. Η Χεζμπολάχ εξελίχθηκε εν μέρει μέσα από τις τάξεις του Αμάλ και ηγέτης της έγινε ο νέος κληρικός σεΐχης Χασάν Νασράλα. Σήμερα, έχει γίνει μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα στη Μέση Ανατολή, απολαμβάνοντας την υποστήριξη εκατομμυρίων σε όλη την περιοχή. Η Χεζμπολάχ πρόσφατα ενεπλάκη στον πόλεμο κατά της συριακής ένοπλης αντίστασης κοντά στα σύνορα του Λιβάνου. Ο Νασράλα δήλωσε ότι οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ πάλευαν για να υπερασπιστούν το «στρατηγικό βάθος» τους και ήταν μέρος της ευρείας αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή και τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή.
Η ηγεσία της Χεζμπολάχ απέκτησε ισχυρούς δεσμούς με τους ανθρώπους στα κατεχόμενα χωριά και τις πόλεις. Υποστηριζόμενη από τη Συρία και το Ιράν, δημιούργησε επίσης ένα ευρύ μέτωπο που περιέλαβε σταδιακά όλες τις θρησκείες και αιρέσεις του Λιβάνου. Αν και η αντίσταση στον Λίβανο συχνά περιγράφεται ως σιιτική, ο συνασπισμός των δυνάμεων υπό την ηγεσία της Χεζμπολάχ διατάζει τη στήριξη των μεγάλων κοσμικών, χριστιανικών και σουνιτικών ηγετών και ομάδων. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η Χεζμπολάχ έχει εξελιχθεί σε μια τόσο τρομερή δύναμη.
Ωστόσο, η Χεζμπολάχ έχτισε τη φήμη της στα πεδία των μαχών του Νότιου Λιβάνου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αραβικής/ ισραηλινής σύγκρουσης, προέκυψε μια στρατιωτική δύναμη που δεν μπορεί να νικηθεί από τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ ισραηλινές δυνάμεις. Αντί να υποκλίνεται στις ισραηλινές και αμερικανικές πιέσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να υποστηρίξει τη νομιμότητα και τη δικαιοσύνη, αναγνωρίζοντας ότι τα κινήματα αντίστασης δεν φεύγουν, παρά μόνο όταν ο λόγος για την εμφάνιση και την αντοχή τους εξαφανίζεται: δηλαδή, η ισραηλινή κατοχή των αραβικών λαών και των εδαφών.