Είναι οι ιοί η επόμενη θεραπεία για τον καρκίνο;

Η απίθανη στρατηγική χρήσης ενός ζωντανού ιού για τη θεραπεία του καρκίνου προχώρησε ακόμα ένα βήμα αυτή την εβδομάδα, με την είδηση ότι επιστήμονες στην Κλινική Mayo θεράπευσαν δύο ενήλικες με καρκίνο του αίματος, πολλαπλό μυέλωμα, κάνοντάς τους ένεση με μεγα- δόσεις γενετικά τροποποιημένου ιού ιλαράς. Και οι δύο ασθενείς είχαν αποτύχει με όλες τις άλλες διαθέσιμες θεραπείες. Με τη νέα θεραπεία «ογκολυτικού ιού», ανταποκρίθηκαν και οι δύο και ο ένας παραμένει σε ύφεση εννέα μήνες μετά.

Σε αυτή τη μελέτη, οι ασθενείς

–κανένας από τους οποίους δεν είχε αντισώματα στον ιό της ιλαράς- δέχθηκαν έγχυση μεγάλων δόσεων ζωντανού ιού ιλαράς απευθείας στις φλέβες τους –και όχι όπως ένα εμβόλιο. Και οι δύο παρουσίασαν πυρετό και αρρώστησαν με την έγχυση, όπως αναμενόταν, αλλά και οι δύο ανάρρωσαν. Ο ιός ιλαράς προερχόταν από το στέλεχος που χρησιμοποιείται στο συνηθισμένο εμβόλιο ιλαράς αλλά είχε τροποποιηθεί προσεκτικά από τους επιστήμονες για να είναι πιο αποτελεσματικός στην θανάτωση του όγκου. Παρόλα αυτά, ήταν ένας ιός ιλαράς, ικανός να μεταδώσει σε ένα πρόσωπο την ασθένεια. Η επιλογή της ιλαράς για τον καρκίνο ήταν αρκετά σκόπιμη, καθώς αυτός ο ιός είναι γνωστό ότι αναζητά και επιτίθεται σε έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων που προκύπτει από το μυέλωμα. Οι ερευνητές απλά αξιοποίησαν την τάση του «γεννημένου δολοφόνου» ιού της ιλαράς.

Όπως οι ερευνητές σημειώνουν, η έλλειψη ανοσίας των ασθενών της ήταν κρίσιμη για την επιτυχία αυτής της μελέτης. Οι περισσότεροι άνθρωποι – τουλάχιστον το 95 τοις εκατό των ενηλίκων- έχουν προϋπάρχουσα αντισώματα στην ιλαρά. Αυτό είναι καλό για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα αναπτύξουν ιλαρά αλλά θα είναι εξαιρετικά προβληματικοί στην ογκολυτική θεραπεία ιλαράς –τα αντισώματα του ασθενή θα σκοτώσουν την δολοφονική ιλαρά πριν φτάσουν στο καρκινικό κύτταρο. Έτσι, ένα μεγάλο πρόβλημα με την ογκολυτική θεραπεία με ιούς –το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς, το οποίο έχει τη δική του αποστολή αναζήτησης και καταστροφής- παρακάμφθηκε στην μελέτη της Mayo .

Για τους ασθενείς αυτούς, δεν είναι σαφές πόσο καιρό θα διαρκέσει το όφελος της θεραπείας. Με μια ασθένεια όπως το μυέλωμα, η θεραπεία είναι ασυνήθιστη. Μια πολύ μεγάλη ύφεση και η σταθερότητα θεωρούνται σημαντικές επιτυχίες. Αλλά η χρησιμοποίηση της μυϊκής δύναμης των ιών και άλλων λοιμώξεων είναι μια συναρπαστική προοπτική, αν και βασίζεται μάλλον σε πιο παλιές παρατηρήσεις. Οι επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με αυτή την προσέγγιση επί χρόνια. Μία από τις πρώτες πιθανές επιδείξεις της επίδρασης ήταν η χρήση, πριν από 100 χρόνια και πλέον, μια τοξίνης που ονομάζεται Coley, κάτι απροσδιόριστο από σκοτωμένα βακτηρίδια και άλλες πρωτεΐνες που εγχύθηκαν κοντά και απευθείας σε συμπαγείς όγκους. Παρά το γεγονός ότι η προσέγγιση προκάλεσε σημαντικό ενθουσιασμό, οι τοξίνες Coley ποτέ δεν αποδείχθηκαν ευεργετικές. Πολλές μικρές δοκιμές διεξήχθησαν - κάποιες έδειξαν αποτελεσματικότητα, άλλες όχι. Το 1963, περισσότερα από 70 χρόνια μετά τη θέσπισή του, η FDA καθόρισε ότι το προϊόν θα μπορούσε να δοθεί μόνο στο πλαίσιο των κλινικών δοκιμών. Η στρατηγική αυτή, όμως, είχε εξάψει τη φαντασία των επιστημόνων σε όλο τον κόσμο και είχε αποτελέσματα στο πεδίο της ανοσοθεραπείας, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική σήμερα.

Η επόμενη μεγάλη μελέτη που δημοσιοποιήθηκε με τη χρήση μόλυνσης για να σκοτώσει τον καρκίνο έλαβε χώρα στη δεκαετία του 1950. Ο ιός του Δυτικού Νείλου, που τότε θεωρούταν μια ακίνδυνη λοίμωξη, δόθηκε σε περισσότερους από 100 ασθενείς σε αυτό που είναι τώρα το Memorial Sloan Kettering Cancer Center. Ένας επιστήμονας, ο Δρ Chester Southam, είχε παρατηρήσει ότι ο ιός του Δυτικού Νείλου, που ανακαλύφθηκε στα τέλη του 1930, είχε τις ιδιότητες συρρίκνωση ενός όγκου σε διάφορα πειράματα και έτσι πρόσφερε θεραπεία σε ασθενείς χωρίς άλλες επιλογές αντιμετώπισης καρκίνου, στο πλαίσιο μιας κλινικής δοκιμής.
Μερικοί ασθενείς ανταποκρίθηκαν, ιδιαίτερα εκείνοι με λέμφωμα και μια εφημερίδα είχε τον ενθουσιώδη τίτλο «Σοβαροί καρκίνοι προσωρινά συρρικνώθηκαν από σπάνιο ιό που πλήττει τα νεύρα από την Αφρική», διαλαλούσε την επανάσταση. Το πρόβλημα όμως ήταν μια έξαρση από απρόσμενες παρενέργειες - περίπου το 10 τοις εκατό των ασθενών είχαν υπνηλία και σύγχυση- κατά πάσα πιθανότητα αναπτύσσοντας τη νόσο που σήμερα αναγνωρίζουμε ως εγκεφαλίτιδα του Δυτικού Νείλου. Αυτό το μη αναμενόμενο εύρημα , καθώς και η μέτρια αντικαρκινική δράση, οδήγησαν στο τέλος της δοκιμής.

Αλλά και πάλι, η επιστήμη της προσέγγισης ήταν συναρπαστική. Μια γενιά αργότερα, η καλύτερη κατανόηση των ιών και η ικανότητά τους να εισέρχονται και να καταστρέφουν ορισμένα κύτταρα, έκανε ξανά τους «ογκολυτικούς ιούς» μια θεραπεία και πάλι ενδιαφέρουσα για τους επιστήμονες. Ο ιός του έρπητα, ο αδενοϊός και πολλοί άλλοι έχουν μελετηθεί έναντι διαφόρων καρκίνων. Πολλές δοκιμές βρίσκονται σε εξέλιξη. Ο ενθουσιασμός είναι τέτοιος, που ακόμα και το αρχαιότερο όλων των εμβολίων – αυτό που χρησιμοποιείται για την πρόληψη της ευλογιάς- έχει αναλάβει δράση, με ενδιαφέροντα προκαταρκτικά αποτελέσματα.
Αν και είναι μια περιοχή πολύ ενεργή στην έρευνα, κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί αυτή η προσέγγιση λειτουργεί. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο ιός έχει την ικανότητα να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου με έναν μη συγκεκριμένο τρόπο. Άλλοι επισημαίνουν τις μοναδικές ιδιότητες των ιών να εισχωρούν στα κύτταρα και να τα σκοτώνουν. Υποθέτουν ότι η εργασία είναι μόνο να βρουν τον σωστό ιό για όγκο, όπως έγινε με την τρέχουσα μελέτη, με την ιλαρά και ο μυέλωμα. Οραματίζονται μια ομάδα δολοφόνων που ο καθένας θα έχει την αποστολή να ψάχνει και να καταστρέφει τον καρκίνο «φυσικά». Και επιπλέον -με ορισμένους ιούς, όπως ο έρπης, μόλις γίνει η δουλειά, ο ίδιος ο ιός θα μπορεί να εξοντωθεί με τη χρήση συνηθισμένων αντιικών για τον έρπητα.
Η είδηση ότι ο ιός της ιλαράς μπορεί να έχει όφελος και ότι ένας ασθενής μπορεί να είναι σε καλή κατάσταση, προς το παρόν, είναι αξιόπιστη και συναρπαστική, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε πολύ μακριά από το να γίνει αυτή η προσέγγιση ρουτίνα για τον καρκίνο. Για άλλη μια φορά, θα πρέπει να διανύσουμε τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στις υψηλές προσδοκίες και στη μίζερη προσοχή και να δώσουμε στους επιστήμονες τον χρόνο (και τη χρηματοδότηση) να ολοκληρώσουν στοχαστικές, καλά σχεδιασμένες μελέτες.

http://www.thedailybeast.com/articles/2014/05/15/are-viruses-the-next-cure-for-cancer.html

Διαβάστε περισσότερα