Διαπραγμάτευση δεν γίνεται με … ενοχικά σύνδρομα

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω καθέτως με τη νεοπαγή κυβερνητική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία…«πρώτα εκτελούμε και μετά διαπραγματευόμαστε». Πρώτο και κυριότερο, επειδή δεν πρόκειται περί στρατηγικής. Περί τεχνικής…κατευνασμού των δανειστών πρόκειται και αντιμετώπισης τους με το ενοχικό σύνδρομο του μαθητή που έχει κάνει αταξία και τρέμει την αποβολή.

Διερωτάται κανείς γιατί η σημερινή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και βασική στελέχωση από το κομματικό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας,

πρέπει να έχει ενοχικά σύνδρομα έναντι των δανειστών. Ανέλαβε κάποια υποχρέωση και δεν την εκτέλεσε; Η μήπως φταίει που οδηγήθηκε η χώρα σε διπλές εκλογές;

Το ακριβώς αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει. Περίοδο ανοχής και χάριτος, τουλάχιστον ενός 6μήνου, έπρεπε να διεκδικεί σήμερα η κυβέρνηση, ακριβώς γιατί δεν φέρει ευθύνες για το δημοσιονομικό χάλι της ελληνικής οικονομίας. Και επιπλέον, έπρεπε με το «καλημέρα» να ανεβάσει τον πήχη προς την τρόικα απαιτώντας «εδώ και τώρα» ισότιμη μεταχείριση με την Ισπανία και την Ιταλία.

Είναι αδιανόητο να αφήνεις για το… απώτερο μέλλον ένα διαπραγματευτικό κεκτημένο  το οποίο έστω απέσπασαν άλλοι, αποδεχόμενος αυτοβούλως «διπλά κριτήρια» στην Ευρωζώνη.  Γιατί ακριβώς η φιλοσοφία και ο αξιακός κώδικας στον οποίο βασίζεται, θεωρητικά τουλάχιστον, η συγκεκριμένη «ένωση κρατών», προτάσσει ως αξίωμα την ισοτιμία μεταξύ των μελών της. Επομένως, ούτε παράλογο, ούτε υπερβολικό, ούτε αναιδές θα ήταν το αίτημα της Ελλάδας για άμεση εξίσωση με το status ανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών που στη πράξη ελαφρύνει το δημόσιο χρέος.  Όπως άλλωστε θα έπρεπε να αξιώσει η χώρα μας δυνατότητα επαναγοράς των…σκοτωμένων στο 15% της αξίας τους ελληνικών ομολόγων με χρήματα που θα δοθούν από τους μηχανισμούς στήριξης.

Αυτό θα έπρεπε να είναι το «καλημέρα» της κυβέρνησης Σαμαρά στην «Τρόικα» και όχι οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις για πράγματα που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να εκτελέσει στους «άμεσους χρόνους» που απαιτούν οι δανειστές…

Οι ίδιοι οι δανειστές άλλωστε, εκόπτοντο, υποτίθεται, για την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να ανακοπεί η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ που απειλεί να καταγγείλει το μνημόνιο. Τώρα τι σόι εκφοβιστική τακτική υιοθετούν απέναντι στους Έλληνες πολιτικούς που υποσχέθηκαν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα και να κρατήσουν την χώρα στο ευρώ;

Καθυστερήσεις, αστοχίες, ακόμη και εκτροπές φυσικά και προέκυψαν λόγω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου και των διαδοχικών αναμετρήσεων στην κάλπη. Αλλά τι είχαν στο μυαλό τους ακριβώς οι Γερμανοί; Ότι σε μία χώρα που φουντάρουν 4-5 απελπισμένοι την ημέρα από τα μπαλκόνια, δεν πρέπει να έχει  λόγο ο λαός;

Αν από την άλλη, έχουν απλώς προαποφασίσει να μας πετάξουν από το τρένο και απλώς ψάχνουν πρόσχημα, πάλι λάθος τακτική υιοθετεί η σημερινή κυβέρνηση. Διότι με υποτέλεια και κατευνασμό, δεν θα αλλάξει το Βερολίνο ρότα. Απλώς θα φτάσει το τέλος του χρόνου, δεν θα έχουμε… «εκτελέσει» κι αυτά που