Διαπλεκόμενα όνειρα για …βρόμικες συμπράξεις

Πιο πιθανή είναι η φιλοξενία των υπαιτίων της καταστροφής στο Κορυδαλλό, παρά η κυβέρνηση συνεργασίας του Σαμαρά με το σημερινό ΠΑΣΟΚ… 

του Γιώργου Χαρβαλιά

Έναν ευρύ μνημονιακό συνασπισμό με την συμμετοχή «προσωπικοτήτων» από τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά και την συνδρομή μικρότερων νεοφιλελεύθερων κομμάτων-πασπαρτού, ονειρεύονται κάποιοι για την επόμενη μέρα των εκλογών στην Ελλάδα.

Απαραίτητη συνιστώσα αυτού του εξαμβλωματικού σχήματος θα είναι και ένας «τεχνοκράτης» πρωθυπουργός-αχυράνθρωπος, τύπου Παπαδήμου, ο οποίος θα κάνει τον τροχονόμο συμφερόντων με έναν και μοναδικό κώδικα συναντίληψης: Την διάλυση της κοινωνικής συνοχής και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε τιμή ευκαιρίας…

Είναι τα ίδια συμφέροντα, εντός και εκτός Ελλάδος, που επιχειρούν με μια λυσσώδη μάχη οπισθοφυλακής, να καθυστερήσουν ή και να αναβάλλουν τις εκλογές. Δυστυχώς γι αυτούς, ο «μεταβατικός» πρωθυπουργός, δεν κατάφερε να εκπληρώσει το συμβόλαιο.   Η μέχρι πρότινος …εθνική εφεδρεία, όπως είχε το θράσος να τον ονομάσει τις προάλλες εγχώριο εκδοτικό συγκρότημα, ξεθώριασε γρήγορα. Ο άνθρωπος αποδείχτηκε ότι πέραν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ΕΚΤ, δεν είναι σε θέση να χωρίσει ούτε δυο γαϊδάρων άχυρα. Και έτσι, ο πολυδιαφημισμένος μετεκλογικός του ρόλος, έσβησε άδοξα, εις πείσμα των καθ΄έξιν υμνητών του, που διέβλεψαν στο πρόσωπο του τον κατάλληλο άνθρωπο για να συντονίσει την μεγάλη…μοιρασιά.

Ο Παπαδήμος βέβαια, μπορεί να μας τελείωσε, αλλά τα σχέδια των κέντρων που τον επέβαλλαν στην εξουσία, δεν ματαιώθηκαν.  Πρόθυμοι… «τεχνοκράτες» για να υπηρετήσουν τις επιδιώξεις του μνημονίου υπάρχουν πολλοί και σίγουρα πιο αποτελεσματικοί από τον συνταξιούχο τραπεζίτη που διαλογιζόταν δέκα μέρες για να αλλάξει έναν υπουργό…

Το πρόβλημα είναι ότι την μνημονιακή…σούπα που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους, εξακολουθεί να χαλάει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς. Τον οποίο ματαίως επιχειρούν να βάλουν στο κάδρο μιας μετεκλογικής «κυβέρνησης συνεργασίας», για να διασφαλιστεί το μεγάλο πλιάτσικο.

Τα φερέφωνα του «μνημονιακού ρεαλισμού», μπέρδεψαν έναν αναπόφευκτο τακτικό ελιγμό, με τις δικές τους ανομολόγητες επιδιώξεις. Και νομίζουν ότι ο Σαμαράς είναι έτοιμος να συγκυβερνήσει με τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ, την κρυφομνημονιακή «Αριστερά» του Κουβέλη και μερικούς ακόμη νεοφιλελεύθερους σχηματισμούς του περιθωρίου, όπως το κόμμα-σφραγίδα της κυρίας Μπακογιάννη και κάτι παραμάγαζα, τύπου ΜΚΟ, σαν κι αυτό που έστησε το ανεκδιήγητο ντουέτο Μάνου-Βαλλιανάτου.

Φοβούμαι ότι οι ελπίδες τους θα διαψευστούν. Γιατί αν ο Σαμαράς είχε ως στόχο να υπηρετήσει τέτοιες σημαίες ευκαιρίας και λογικές συστημικής «μοιρασιάς», θα είχε εύκολα παρατείνει τον βίο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Και θα είχε φροντίσει να εξασφαλίσει συμμετοχή σε υπουργεία-φιλέτα ώστε να πάρει μέρος στην νομή της πίτας.

Έχω ξαναγράψει ότι η αναγκαστική προσαρμογή του αρχηγού της ΝΔ στις απαιτήσεις των δανειστών ήταν μια πολύ δύσκολη πολιτική επιλογή με βαρύ πολιτικό κό