Χάθηκε κάθε έλεγχος στο μεταναστευτικό

Μετά από το θάνατο του Κάστρο όλοι αναζήτησαν τη μεγαλύτερη επιτυχία του στην 50χρόνη κυριαρχία – δικτατορία του. Μεταξύ σοβαρού και αστείου ειπώθηκε ότι ο Κομαντάντε κατάφερε να... εξαλείψει την μετανάστευση στη χώρα του. Κατάφερε να μηδενίσει τις μεταναστευτικές ροές προς το νησί. Άλλωστε, ποιος θα ήθελε να γίνει μετανάστης στην Κούβα για να φτιάξει τη ζωή του.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στη χώρα του «εγγονού»... εξ αγχιστείας Αλέξη Τσε Τσίπρα.

Έτσι, λοιπόν, μετά από το δυστύχημα στη Μόρια με το θάνατο δύο προσφύγων, μετά από τις εικόνες ντροπής και εξαθλίωσης από τα κέντρα κράτησης και μετά από τις δηλώσεις Μουζάλα και Κυρίτση ότι επρόκειτο για ένα γεγονός που θα μπορούσε να συμβεί παντού, ήρθαν οι κεραυνοί κατά της κυβέρνησης. Είκοσι οργανώσεις και φορείς (να φανταστούμε ότι όλες εργάζονται αφιλοκερδώς για το προσφυγικό) στέλνουν επιστολή – καταγγελία κατά της κυβέρνησης και των διοικητών των χώρων φιλοξενίας προσφύγων.

Αναφέρουν πως το πρόσφατο δυστύχημα στη Μόρια δεν έγινε «την κακιά στιγμή που μπορεί να συμβεί στον καθένα, αλλά αφορά τις συνθήκες διαβίωσης σε χώρο ευθύνης του κράτους το οποίο οφείλει να τηρεί συγκεκριμένους κανόνες ασφαλείας».

Συνεχίζουν, πως το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής «δεν ενδιαφέρθηκε να καταρτίσει σε κανέναν καταυλισμό, στα νησιά και την ενδοχώρα, κανονισμό λειτουργίας, ο οποίος μεταξύ άλλων θα προέβλεπε τα σχετικά με την ασφάλεια και την πυρασφάλεια του χώρου. Εξάλλου, στους χώρους αυτούς, κλειστούς και ανοιχτούς, προΐστανται διοικητές που έχουν διοριστεί από το υπουργείο με ad hoc διαδικασίες, χωρίς διαγωνισμό, χωρίς να υπάρχουν απαιτητά προσόντα και σαφείς αρμοδιότητες, και χωρίς βέβαια οι διευθυντές να έχουν στα χέρια τους κάποιον κανονισμό να ακολουθήσουν».

Στους προσφυγικούς καταυλισμούς ήδη έχουν εξαντληθεί τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, ενώ η ασφάλεια θα έπρεπε να αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο της μεταναστευτικής πολιτικής, μεγάλης σημασίας και για την ευρύτερη ελληνική κοινωνία, επισημαίνουν. Η ανακοίνωση των οργανώσεων και φορέων καταλήγει, πως «οι ευθύνες είναι καταλογιστέες στους διοικητές και την κυβέρνηση. Ας τις αναλάβουν οι πολιτικά και διοικητικά υπεύθυνοι για να διορθώσουν έστω και εκ των υστέρων τις ελλείψεις. Η απόδοση ποινικών ευθυνών, την οποία αναμένουμε, ασφαλώς θα προσδώσει μια νέα διάσταση στο ζήτημα αυτό».

Το κείμενο συνυπογράφουν οι: Αλληλεγγύη- Solidarity Now, Asante, Generation2.0 for Equality and Diversity, Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Θετική Φωνή Άνθρωποι+HIV, Ιατρική Παρέμβαση Med.In., Κέντρο Ζωής για την Υποστήριξη Ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, Κέντρο Ημέρας Βαβέλ, Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας, Κόσμος Χωρίς πολέμους και Βία, Melissa-Network of Migrant Women in Greece, Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας-ΟΛΚΕ, Πρόγραμμα Ανάπτυξης Κοινωνικής Στήριξης και Ιατρικής Συνεργασίας PRAKSIS, Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών (ΣΕΜ) Δήμου Αθηναίων, Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, Φόρουμ Μεταναστών.

Αυτά όλα αποδεικνύουν δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι η εποχή των λιασμένων τουριστών – προσφύγων έχει πλέον περάσει σε άλλο επίπεδο κι έχει ξεφύγει από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Το δεύτερο είναι ότι ο αναβαθμισμένος υπουργός Μουζάλας απέτυχε παταγωδώς δημιουργώντας ένα τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα και ταυτόχρονα δίνοντας μια εικόνα χώρας που δεν μπορεί να διαχειριστεί τους πρόσφυγες που βρίσκονται σήμερα εδώ. Τι θα κάνει αν έρθουν άλλοι 100 χιλιάδες;

Μόνο και μόνο για το θέμα αυτό, που είναι μείζον και εθνικής σημασίας η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί.

Διαβάστε περισσότερα