Αεροδρόμια: Κάποιοι τα θέλουν ξέφραγα αμπέλια;

Επτά μήνες από τον θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας, και πολλές είναι οι φωνές εκείνες που μιλάνε για αποτυχία αντιμετώπισης των μεγάλων ζητημάτων που απασχολούν τη χώρα, ζητήματα για τα οποία η νέα κυβέρνηση ψηφίστηκε ώστε να τα λύσει.

Δεν είναι όμως μόνο τα μεγάλα ζητήματα, όπως η οικονομία, το Μακεδονικό, η λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία και τα ελληνοτουρκικά, στα οποία η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανεπαρκής.

Είναι και άλλα πιο μικρά, που όμως παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα, και κάθε

Να μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο;

Να μιλήσουμε για τον ΟΑΣΘ;

Να μιλήσουμε για τα διόδια;

Να μιλήσουμε για τη ΔΕΗ;

Να μιλήσουμε για τα μεγάλα έργα;

Για το ασφαλιστικό;

Για την ανεργία;

Για την παιδεία και τα ΑΕΙ;

Για τα νοσοκομεία;

Για τα… χιόνια που κόβουν στα δυο την χώρα;

Τι να πρωτοπούμε και τι να πρωτοσυζητήσουμε;

Ευτυχώς όμως που ο ορεξάτος πρωθυπουργός είναι συνεχώς πάνω από τα προβλήματα, και προχωράει ακόμη και στην αξιολόγηση του έργου των υπουργών του.

Έτσι, τις προάλλες συναντήθηκε με την ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών, και ανάμεσα σε πολλά άλλα συζήτησε και το θέμα της μετεξέλιξης της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας σε μια νέα Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ).

Μια νομοτελειακά επιβεβλημένη εξέλιξη, βάσει της διεθνούς πραγματικότητας, την οποία ακόμη και η «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στα σκαριά νομοθετώντας ανάλογα το 2016. Άσχετα αν δεν φρόντισε να ολοκληρώσει την προσπάθεια αφήνοντάς την στη μέση.

Μόνο που εδώ και επτά μήνες, η νέα ηγεσία του υπουργείου αντί να θέσει την ΑΠΑ σε λειτουργία, επανεξετάζει τη διάρθρωση, το ρόλο, τη δομή, αλλά και τον αριθμό του στελεχιακού της δυναμικού. Δημιουργώντας προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.

Με διάφορες φήμες και διαρροές να μιλάνε για μια άνευ λόγου και ουσίας κωλυσιεργία, για μια τρύπα στο νερό, και για μια ξεδοντιασμένη Αρχή, που αντί να ελέγχει και να επιτηρεί τα τεκταινόμενα στα 14 ιδιωτικά πλέον μεγάλα αεροδρόμια, αυτή θα περιοριστεί σε ρόλο ρυθμιστικής αρχής με έδρα την πρωτεύουσα, και με ελάχιστους «επιτελικούς» υπαλλήλους.

Με απλά λόγια, όπως ακούγεται, ΑΠΑ δεν θα υπάρχει στα αεροδρόμια, τα οποία θα είναι ανεξέλεγκτα, χωρίς επιτόπια κρατική παρουσία και επίβλεψη, με αποτέλεσμα οι ιδιώτες που τα λειτουργούν να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Ένα μοντέλο που δεν υπάρχει ούτε στην υπέρ φιλελεύθερη Αμερική, όπου η αντίστοιχη FAA διαθέτει ελεγκτικά κλιμάκια παντού, τα οποία και διενεργούν τους καθημερινούς απαραίτητους ελέγχους εκεί όπου παίζεται το παιχνίδι της ασφάλειας των πτήσεων, δηλαδή στα αεροδρόμια.

Για να μη μιλήσουμε για τα ευρωπαϊκά κράτη, που αν και τα περισσότερα διαθέτουν λιγότερα αεροδρόμια απ’ όσα εμείς (λόγω νησιών) έχουν πανίσχυρη επιτόπια παρουσία κλιμακίων επιθεωρητών πολιτικής αεροπορίας για ελέγχους και επίβλεψη.

Μιλάμε όμως για τα 30 και πλέον ελληνικά αεροδρόμια, (ιδιωτικά και κρατικά) που παρ’ όλη την εθνική μας καφρίλα, ήταν και είναι ιδιαίτερα ασφαλή, και λειτουργούν, επιχειρησιακά τουλάχιστον, σε υψηλό επίπεδο, χάρη στην διαρκή παρουσία των εξειδικευμένων κρατικών οργάνων της νυν ΥΠΑ, αλλά και των συνεχών ελέγχων τους στις πολυδαίδαλες διαδικασίες και δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε αυτά.

Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε, τι διακυβεύεται, αρκεί να γνωρίζει για παράδειγμα, ότι ακόμη και η απλή διαδικασία ανεφοδιασμού ενός αεροσκάφους με καύσιμα, κάτι που γίνεται εκατοντάδες φορές την ημέρα στα αεροδρόμια, διέπεται από ένα σύνθετο πλέγμα διεθνών κανόνων του ICAO και άλλων οργανισμών, που η εφαρμογή τους από τις εταιρίες ελέγχεται επί τόπου, γι’ αυτό και δεν είχαμε ούτε έχουμε ατυχήματα με πυρκαγιές αεροπλάνων στο έδαφος.

Κάτι ανάλογο ισχύει για κάθε μια από τις δεκάδες διαδικασίες και εργασίες που λαμβάνουν χώρα καθημερινά στο έδαφος, και από τη στιγμή που το αεροπλάνο θα προσγειωθεί μέχρι να απογειωθεί.

Αν λοιπόν οι φήμες που κυκλοφορούν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τότε τα αεροδρόμια θα είναι ξέφραγα αμπέλια, με μόνη επίβλεψη εκείνην που θα κάνουν οι ιδιώτες που τα λειτουργούν στους εαυτούς τους!

Είπαμε συρρίκνωση του κράτους, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους.

Ακόμη και ο υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας Άνταμ Σμιθ, πίστευε στην αναγκαιότητα της κρατικής αφ’ υψηλού παρουσίας και επίβλεψης της όποιας ιδιωτικής δραστηριότητας. Αλλιώς κυριαρχεί το ανεξέλεγκτο κέρδος και μόνον αυτό.

Φανταστείτε οδικά δίκτυα και κυκλοφορία οχημάτων χωρίς καθόλου τροχαία αστυνόμευση, απλά μια κεντρική υπηρεσία στην Αθήνα που θα βγάζει νόμους και κανόνες του ΚΟΚ εκ του μακρόθεν, αφήνοντας την οδηγική κυκλοφορία και ασφάλεια στο φιλότιμο ενός εκάστου εποχούμενου.

Κάτι τέτοιο πάει να γίνει και στα αεροδρόμια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφορα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια των πτήσεων.

Οι λόγοι για αυτό είναι άγνωστοι.

Κάποιοι όμως γνωρίζοντες ψιθυρίζουν διάφορα για συμφέροντα και για κυβερνητικές κολεγιές με «επιχειρηματίες».

Συμφέροντα ιδιωτών, που επηρεάζουν, και που δεν θέλουν κρατικό «μπάστακα» πάνω από το κεφάλι τους, και που το μόνο που επιδιώκουν είναι η εμπορική ελευθερία κινήσεων, και η μεγιστοποίηση των κερδών τους. Κι από κει και πέρα ας καεί το πελεκούδι.

Με τη κυβέρνηση να τους σιγοντάρει(;)

Γιατί όμως;

Πρέπει πρώτα να γίνει κάποιο ατύχημα, να θρηνήσουμε θύματα, να γίνουμε δηλαδή πρώτο θέμα στο CNN, και να μπούμε στη μαύρη λίστα του ICAO για να αντιληφθούν οι προφανώς άσχετοι ιθύνοντες την αναγκαιότητα της συνεχούς 24ωρης και 365 μέρες το χρόνο κρατικής επίβλεψης των ιδιωτών στα αεροδρόμιά μας;

Μα τότε θα είναι ήδη αργά.

Καλές οι επενδύσεις των ιδιωτών σε χώρους και σε εμπορικές εκμεταλλεύσεις στα αεροδρόμια ή και σε αεροσκάφη. Όμως παράλληλα χρειάζεται και αυστηρή συμμόρφωση τους με τη διεθνή αεροπορική νομοθεσία, διότι πέραν των πολυτελών γκισέ και των καθαρών τουαλετών, η πολιτική αεροπορία έχει να κάνει κυρίως με τις πτήσεις των αεροπλάνων, και αυτό γίνεται με ασφάλεια μόνο χάρη στην αυστηρή νομοθεσία που τις διέπει τόσο στον αέρα όσο όμως και στο έδαφος.

Πέραν της ασφάλειας, η χώρα ζει από τον τουρισμό, και τα αεροδρόμια είναι οι βασικοί μοχλοί της πολυπόθητης ανάπτυξης.

Όσο όμως λειτουργούν με ασφάλεια και επιχειρησιακή ετοιμότητα.

Όπως λειτουργούσαν δεκαετίες τώρα, και δεν μιλάμε για την απαράδεκτη (λόγω δημοσίου) κατάσταση των κτιρίων, των γκισέ, και γενικότερα των χώρων τους, που καλώς πλέον την ανέλαβαν ιδιώτες κερδοσκόποι, αυξάνοντας βεβαίως και τα μισθώματα κατά δεκάδες φορές προς τα πάνω, αλλά μιλάμε για την ασφάλεια των πτήσεων, και την εφαρμογή της διεθνούς εξειδικευμένης νομοθεσίας στα ζητήματα πολιτικής αεροπορίας η αυστηρή τήρηση της οποίας τα διατηρεί ασφαλή.

Νομοθεσία που αν δεν υπάρχει κάποιος να την ελέγχει και να την επιβάλλει, η ασφάλεια των πτήσεων θα πάει κατά διαόλου. Τόσο απλά.

Συνεπώς, καλή η παραχώρηση της εμπορικής εκμετάλλευσης των αεροδρομίων σε ιδιώτες, αλλά χρειάζεται και η δημόσια κρατική παρουσία σε αυτά για να ελέγχει τα σημαντικά ζητήματα. Την επιχειρησιακή τους λειτουργία.

Γι’ αυτό, ας έχει το νου του ο πρωθυπουργός, και ας μην πέφτει θύμα στοχευμένης παραπληροφόρησης.

Στην Ελλάδα του άρπα κόλλα, θρηνούμε καθημερινά πολλά θύματα από τροχαία δυστυχήματα, παρά την ύπαρξη της τροχαίας, διότι ως λαός είμαστε φύσει απείθαρχοι και «βολεψάκηδες».

Το γεγονός ότι δεν είχαμε και δεν έχουμε ανάλογα φαινόμενα και στην αεροπορική μας κίνηση, μιας και οι ίδιοι οι «μάγκες» «ξες ρε ποιος είμαι εγώ» νεοέλληνες που οδηγούν ΙΧ πετάνε και τα αεροπλάνα, οφείλεται αποκλειστικά στην αυστηρή διεθνή νομοθεσία που ισχύει, που όμως ελέγχεται και εφαρμόζεται στα αεροδρόμια.

Αλλιώς, όπως είμαστε σαν χώρα στους δρόμους και στις εθνικές οδούς, δηλαδή μπαχαλιστάν, έτσι θα ήμασταν και στους ουρανούς. Οι ίδιοι τσαπατσούληδες Έλληνες είμαστε, πώς να το κάνουμε;.

Αν λοιπόν επικρατήσουν τα επικίνδυνα σενάρια που ακούγονται, ποιος θα ελέγχει τις αναπόφευκτες αυθαιρεσίες;

Πως θα προλαμβάνονται οι εκπτώσεις στην ασφάλεια των πτήσεων που θα γίνονται στον βωμό του κέρδους;

Φαντάζεστε αεροδρόμια όπως εκείνα των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου, της Κέρκυρας, της Ρόδου, κ.ά. με μέσο όρο πολλά εκατομμύρια επιβατών να διέρχονται από αυτά κάθε χρόνο, να λειτουργούν χωρίς καμιά επίβλεψη από πλευράς κράτους;

Με τους ιδιώτες διαχειριστές τους, τις εταιρείες εξυπηρέτησης, αλλά και τις αεροπορικές εταιρίες να λειτουργούν χωρίς καμιά επιτόπια κρατική επίβλεψη;

Να αυτοελέγχονται δηλαδή; Εδώ γελάνε.

Ποιος ωφελείται άραγε από μια τέτοια κατάσταση;

Διαβάστε περισσότερα