Tο όνειρο Στυλιανίδη για την Γιάννα Δήμαρχο της Αθήνας

Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε αλλά να λέμε: «ποιος το είπε; Αυτός; Ε, δεν έχει σημασία». Όμως, είναι προκλητικό να ακούμε πρώην υπουργούς σαν τον Ευρ. Στυλιανίδη, που έχουν βάλει φαρδιά – πλατιά τη σφραγίδα τους στη διάλυση της χώρας, να κάνουν νέες, προκλητικές προτάσεις. Ο κ. Στυλιανίδης, λοιπόν, σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα προτείνει για το δήμο της Αθήνας την…Γιάννα Αγγελοπούλου. Λέει χαρακτηριστικά: «Η πρωτεύουσα σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τη λειτουργικότητα,

την ασφάλεια, την ανθρωπιά και τη διεθνή ακτινοβολία, που διέθετε κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αυτό μπορεί να της το ξαναπροσφέρει μόνο μια ισχυρή προσωπικότητα, που δοκιμάστηκε με επιτυχία και απέδειξε την αποτελεσματικότητά της, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου».

Και ύστερα από αυτό, έριξε κι ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης για την «Grande Dame» που με διοργάνωσε τους… καλύτερους Ολυμπιακούς της σύγχρονης ιστορίας, τους Αγώνες της χλιδής όπου σπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ για να κάνουμε πράξη το όραμα του Σημίτη, του Βενιζέλου και της Γιάννας.

Τι χρειάζεται η Αθήνα, λοιπόν; Τη Γιάννα να κατεβαίνει στην οδό Λιοσίων, να συναντιέται με τους σκουπιδιάρηδες φορώντας τα πανάκριβα συνολάκια και τα διαμάντια της. Τι της λείπει της πρωτεύουσας; Μια μεγάλη κυρία να διοργανώνει πρωτοχρονιάτικες φιέστες, όχι όμως στο Σύνταγμα, εκεί είναι πολύ… μπανάλ.

Σκεφτείτε την Αθήνα με δήμαρχο της κ. Αγγελοπούλου, σύμφωνα με το όραμα του κ. Στυλιανίδη.

- Το δημαρχείο θα φύγει από το βρόμικο κέντρο και θα μεταφερθεί στην Εκάλη.

- Τα κάγκελα του Αβραμόπουλου θα αντικατασταθούν από νέα, χρυσά κι ασημένια τα οποία θα έχουν τον… θυρεό της οικογένειας Αγγελόπουλου αφού θα είναι χορηγία του Έλληνα εφοπλιστή.

- Οι σκουπιδιάρηδες θα φοράνε όλοι Αρμάνι και τα σκουπιδιάρικα θα είναι όλα… Λαμποργκίνι.

- Στα δημοτικά συμβούλια, όταν οι Χρυσαυγίτες θα βρίζουν και θα χαιρετούν ναζιστικά η Γιάννα θα τους λέει απαξιωτικά: «Αντε χαθείτε κύριοι φασίστες μη σας στείλω στο… Γκστάαντ». Γιατί πάνω απ’ όλα οι τρόποι.

- Σε όλη την Αθήνα θα υπάρχουν τεράστιες αφίσες της Γιάννας, όπως στις πρώην σοβιετικές χώρες που υπήρχε ο Λένιν ή ο Στάλιν.

- Επίτιμοι πολίτες της Αθήνας θα ανακηρυχθούν όλοι πλαστικοί χειρουργοί του κόσμου για… ευνόητους λόγους.

- Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης θα είναι στολισμένο με πέτρες Σβαρόφσκι από πάνω μέχρι κάτω.

- Συναυλία δεν θα κάνει η Αννα Βίσση αλλά τουλάχιστον οι Ρόλινγκ Στόουνς ή για πιο… κουλτούρα θα έρθει ο Αντρέα Μποτσέλι.

- Οι δρόμοι της Αθήνας δεν θα έχουν λακούβες, όλες θα στρωθούν με πανάκριβα πλακάκια σαν κι αυτά που βάζουν οι πλούσιοι στα μπάνια τους.

Αυτά θα είναι τα ελάχιστα που θα κάνει στη θητεία της η κ. Αγγελοπούλου προκειμένου να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του κ. Στυλιανίδη.

Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι που λέει κι ο λαός.

Και για να μην ξεχνάμε το μεγαλείο της ψυχής της κ. Αγγελοπούλου, ας θυμηθούμε κάποια αποσπάσματα από το… μπεστ σέλερ που έγραψε πρόσφατα και το οποίο «ξεπουλάει», κατά ένα περίεργο τρόπο με μαζικές αγορές από άγνωστους αγοραστές – θαυμαστές.

— Για τον «άθλο» της να βρεθεί με κοινούς θνητούς στην καρδιά της Αθήνας και την «τολμηρή» της απόφαση να βγάλει το χέρι της έξω από το παράθυρο του πολυτελούς αυτοκινήτου της, παρά το γεγονός ότι φορούσε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, μίλησε η «Lady G» σε συνέντευξή της στο NBC. Στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο έγινε αναφορά στο βιβλίο της «My Greek Drama» και συγκεκριμένα στο απόσπασμα που αναφερόταν στη βραδιά του τελικού του Euro 2004, όταν η Γιάννα Αγγελοπούλου βρέθηκε τυχαία στο Σύνταγμα και περικύκλωσαν το αυτοκίνητό της δεκάδες άτομα που πανηγύριζαν.

«Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που άπλωσα το χέρι μου και άγγιξα εκατοντάδες χέρια. Ήξερα ότι δεν υπήρχε κίνδυνος για μένα ή το δαχτυλίδι που φορούσα» ανέφερε.

Για τη λυποθυμία της στο Φανάρι και τη γνωριμία με τον κ. Αγγελόπουλο γράφει: «Την Κυριακή το πρωί [...] προχωρούσα σπρώχνοντας, εκατοστό το εκατοστό, λέγοντας “συγγνώμη, συγγνώμη” έως ότου κατάφερα να περάσω μέσα στην εκκλησία (σ.σ.: του Αγίου Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως). Τελικά μπόρεσα να βρω ένα εξαιρετικό σημείο από όπου, όρθια, θα μπορούσα να παρακολουθήσω τα τεκταινόμενα. Στάθηκα ακριβώς απέναντι από το σόι των Αγγελόπουλων, στο οποίο, εννοείται, συμπεριλαμβανόταν ο Θόδωρος. Προς ενόχλησίν μου, έμοιαζε να έχει καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου καθώς έπαιρνα τη θέση μου. Όταν άρχισε η τελετή, προσπάθησα να μην τον κοιτάζω. Κατά διαστήματα όμως έριχνα κλεφτές ματιές μέσα στην εκκλησία και δεν υπήρξε ούτε μία φορά που ο Θόδωρος δεν κοιτούσε κι εκείνος εμένα», εξιστορεί η ίδια και συνεχίζει: «Οπως φάνηκε, θα έριχνα πολλές ματιές, διότι -όπως περίμενα- η τελετή ήταν πολύ μεγάλης διάρκειας. Μέσα στον ναό έκανε ζέστη, υπήρχε συνωστισμός και ο αέρας ήταν βαρύς από το λιβάνι που καιγόταν. Ύστερα από τρεις ώρες ορθοστασίας, με το στομάχι μου εντελώς άδειο, άρχισα να ζαλίζομαι. Φοβόμουν ότι η επιθυμία που είχα να με δουν οι συνάδελφοί μου βουλευτές θα ικανοποιούνταν και με το παραπάνω εάν λιποθυμούσα και με μετέφεραν έξω από τον ναό. Προσπάθησα να μαζέψω τα υπολείμματα των δυνάμεών μου και ανοίγοντας δρόμο σπρώχνοντας προς τα πίσω βρήκα τις συζύγους κάποιων υπουργών που έδειξαν περισσότερη κατανόηση. Σήκωσαν από τη θέση του έναν ηλικιωμένο βουλευτή και με έβαλαν να καθίσω στο κάθισμά του και, σαν να συνέβη θαύμα μέσα στην εκκλησία, μου βρήκαν και λίγο νερό για να πιω. Έως τη στιγμή που η τελετή τελείωσε, περίπου μισή ώρα αργότερα, είχα συνέλθει» Η ίδια ωστόσο αποκαλύπτει ακόμη ότι: «καθώς έφευγα από την εκκλησία συνάντησα έναν διακεκριμένο πρέσβυ, τον Χρήστο Μαχαιρίτσα, ο οποίος με ρώτησε τι μου είχε συμβεί προηγουμένως. Του είπα την αλήθεια, δηλαδή ότι ένιωσα να χάνω τις δυνάμεις μου και φοβήθηκα ότι θα λιποθυμούσα. “Κυρία Δασκαλάκη”, μου είπε εκείνος, “εάν ήμουν στη θέση σας και ο κύριος Αγγελόπουλος με κάρφωνε τόσο έντονα με τα μάτια του, ακόμη κι εγώ θα είχα λιποθυμήσει”.