“Tα φάρμακα είναι απάτη”

«Tα φάρμακα είναι απάτη. Οι γιατροί που τα γράφουν δεν το ξέρουν και φυσικά ούτε οι ασθενείς. Οι κατασκευάστριες εταιρείες όμως το ξέρουν και φυσικά δεν το λένε»: αυτά υποστηρίζει εν ολίγοις ο γνωστός βρετανός συγγραφέας και ιατρός Ben Goldacre στο νέο του βιβλίο «Bad Pharma: How drug companies mislead doctors and harm patients» (Κακή φαρμακευτική: πως οι φαρμακευτικές εταιρείες παραπλανούν τους γιατρούς και βλάπτουν τους ασθενείς -εκδ. Fourth Estate).

Ο Goldacre, ο οποίος εκτός από συγγραφέας best seller είναι και ψυχίατρος, αναφέρει στο βιβλίο του ένα παράδειγμα για τη ρεβοξετίνη. Όπως

γράφει, είναι ένα φάρμακο εγκεκριμένο από τις αρμόδιες Αρχές της Αγγλίας το οποίο έχει συνταγογραφήσει και ο ίδιος.  Τον Οκτώβριο του 2010, μια ομάδα ερευνητών έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία από επτά δοκιμές του φαρμάκου που το σύγκριναν με ένα εικονικό φάρμακο –κάποιες αδημοσίευτες. Το αποτέλεσμα ήταν σοκαριστικό. Μόνο μία, από τους 254 ασθενείς, είχε δείξει θετικό αποτέλεσμα.  Έξι επιπλέον δοκιμές που έγιναν σε δεκαπλάσιο αριθμός ασθενών έδειξαν ότι η ρεβοξετίνη είχε τα ίδια αποτελέσματα με ένα «χαπάκι» ζάχαρης. Περαιτέρω έρευνες, αδημοσίευτες οι περισσότερες, έδειξαν ότι το φάρμακο είχε και αρκετές παρενέργειες.

«Κανείς δεν παρανόμησε σε αυτή την περίπτωση, η ρεβοξετίνη είναι ακόμη στην αγορά και το σύστημα που επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά λειτουργεί ακόμα, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αρνητικά στοιχεία εξαφανίζεται, για όλες τις θεραπείες, σε όλους τους τομείς της επιστήμης. Οι ρυθμιστικές αρχές και οι επαγγελματικοί φορείς από τις οποίες θα αναμέναμε να εξαλείψου αυτές τις πρακτικές μας έχουν απογοητεύσει» γράφει ο Goldacre.

«Τα φάρμακα δοκιμάζονται από τους ανθρώπους που τα κατασκευάζουν, σε κακοσχεδιασμένα δοκιμές, σε απελπιστικά μικρό αριθμό ανθρώπων, και αναλύονται με τη χρήση τεχνικών που είναι εσφαλμένη από το σχεδιασμό, έτσι ώστε να υπερβάλλουν με τα οφέλη των θεραπειών. Όπως είναι αναμενόμενο, οι δοκιμές αυτές έχουν την τάση να παράγουν αποτελέσματα που ευνοούν τον κατασκευαστή. Όταν το αποτέλεσμα δεν αρέσει στις εταιρείες, έχουν κάθε δικαίωμα να το κρύψουν από τους γιατρούς και τους ασθενείς, έτσι ώστε να βλέπουμε μια διαστρεβλωμένη εικόνα των πραγματικών επιπτώσεων των φαρμάκων» συνεχίζει.

«Μετά από 40 χρόνια πρακτικής αφού αποφοιτούν από την ιατρική σχολή, οι γιατροί ακούν σχετικά με το τι λειτουργεί ad hoc, από τις πωλήσεις, τους συναδέλφους και τις επιστημονικές επιθεωρήσεις. Οι συνάδελφοί τους όμως μπορεί να δουλεύουν για μια φαρμακευτική εταιρεία και οι επιστημονικές επιθεωρήσεις μπορεί να ανήκουν σε αυτές. Το ίδιο και οι ομάδες ασθενών. Και τελικά, οι επιστημονικές έρευνες, που όλοι θεωρούν αντικειμενικές, συχνά σχεδιάζονται κρυφά και γράφονται από ανθρώπους που εργάζονται άμεσα για τις εταιρείες, χωρίς να φαίνονται. Μερικές φορές ολόκληρες επιστημονικές επιθεωρήσεις ανήκουν εξ ολοκλήρου σε κάποια φαρμακευτική εταιρεία. Πέρα από όλα αυτά, για πολλά από τα πιο σημαντικά και διαρκή προβλήματα στον τομέα της ιατρικής,