O Σαμαράς δεν είναι Τρότσκι

Στο Antinews συμμετέχω από το 2008. Πολύ πριν γίνει ο Αντώνης Σαμαράς ο αρχηγός της ΝΔ.

Προσωπικά, είμαι από αυτούς, που αν και αλλεργικός στη Νέα Δημοκρατία, στην πορεία πείστηκα από αυτόν.

Το πώς και το γιατί το έχω αναλύσει

Η εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό του έχει να κάνει κυρίως με την σιγουριά που εκπέμπει, και με την μέχρι τώρα πορεία του.

Ο Σαμαράς κατάφερε, με μόνη στήριξή του τον κόσμο που τον ψήφισε, αναλαμβάνοντας ένα κόμμα και μια κοινοβουλευτική ομάδα που δεν έφτιαξε αυτός (τα βρήκε έτοιμα), να φέρει την ΝΔ από το –10% στο + τόσο τοις εκατό….

Κατάφερε να εξουδετερώσει τον εσωκομματικό (και όχι μόνο) εφιάλτη που ακούει στο όνομα: +&*^%$ (Δεν το αναφέρω καν μη τυχόν και πάθω τίποτα,  μπρρρρ…).

Κατάφερε (με λίγη βοήθεια από τον ίδιο) να στείλει τον Παπανδρέου σπίτι του, και τον Παπανδρεϊσμό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Κατάφερε να προσελκύσει στον πολιτικό του χώρο άτομα που καμία μα καμία σχέση δεν έχουν με την Νέα Δημοκρατία.

Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως στις επόμενες εκλογές περισσότεροι θα είναι οι μη νεοδημοκράτες που θα τον ψηφίσουν, από ότι οι γνήσιοι και «αναμπάμ μπαμπαντάμ» ψηφοφόροι του κόμματος.

Έχει καταφέρει να τρομοκρατήσει την «αριστερά», η οποία βλέπει έναν Σαμαρά να της την βγαίνει από τα … αριστερά, παρουσιάζοντας μια άλλη πρόταση εξόδου από την κρίση, που δεν θα αφορά σε «λαϊκές επαναστάσεις», σε μπάχαλο, και σε ντου στα παλάτια.

Έχει κάνει πολλά. Και όλα αυτά μέσα σε δυο μόλις χρόνια, και προερχόμενος από την πολιτική ερημιά!

Τα έχει βάλει με θηρία, και μέχρι τώρα τα καταφέρνει μια χαρά.

Τις τελευταίες όμως ημέρες, για πολλούς, έχει αλλάξει ρότα.

Οι περισσότεροι από αυτούς που απογοητεύτηκαν, είναι σε τέτοιο βαθμό (δικαίως) οργισμένοι με το Πασοκικό σύστημα, και με την εξαθλιωτική ταπείνωση της χώρας μας, που έβλεπαν στο πρόσωπο του Σαμαρά τον Αρχάγγελο της κάθαρσης, ο οποίος ζωσμένος με φυσεκλίκια, ως άλλος Βελουχιώτης, θα έπαιρνε τα όπλα και θα ηγούνταν της επανάστασης.

Λίγο κράτει όμως. Ο Σαμαράς δεν παύει να είναι ένας αστός πολιτικός, με όλα τα καλά και τα κακά που συνοδεύουν αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Ουδέποτε μίλησε για επανάσταση.

Ουδέποτε απείλησε με κρεμάλες.

Για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου μίλησε, και για επιστροφή στην ανάπτυξη.

Εμένα αυτά με κάλυψαν.

Και μπορεί να τον γουστάρω, αλλά δεν τον ζηλεύω καθόλου.

Ότι θα γίνει πρωθυπουργός είναι το μόνο σίγουρο.

Η απορία μου έχει να κάνει με  το γιατί να θέλει να γίνει πρωθυπουργός, σε αυτή τη χρονική συγκυρία; Εμένα να μου το πρότειναν, θα αρνούμουν μετά βδελυγμίας.

Ο επόμενος πρωθυπουργός  (Σαμαράς) έχει να διαπραγματευτεί την χειρότερη οικονομική κρίση από εποχής Τρικούπη. Μνημόνια, λιτότητα, και τα τοιαύτα.

Έχει να αντιμετωπίσει μια ανοιχτή πληγή σε σχέση με Κύπρο, ΑΟΖ, και ενδεχόμενο μπαμ με την Τουρκία.

Έχει να αντιπαρατεθεί με την πανίσχυρη ελληνική διαπ