O Μουλούκμπασι μας έμαθε ότι η Ελλάδα δεν τολμά να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα

Ο ρέκτης Τούρκος διπλωμάτης, κ. Μπουλούκμπασι , επέτυχε το ακατόρθωτο : Να ασχοληθεί ο εξηλιθιωμένος ελληνικός Τύπος με τα εθνικά θέματα μεσούντος του Αυγούστου και ενώ τα νησιά γέμουν «τηλεπερσόνων», πολιτικών και λοιπών attractions της νεοελληνικής «επικαιρότητος» !Και όχι μόνον ! Να μάθουμε ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, με «ΓΑΠ» η οποίον άλλο υπουργό διαπραγματεύεται αενάως, «συζητά» τα πάντα, είναι «ψύχραιμο» και δεν κάνει …τσιγγουνιές όταν πρόκειται για εθνικό χώρο !Στην ουσία λοιπόν ο  κ. Μπουλούκμπασι  είπε το αυτονόητο, ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ να επεκτείνει τα χωρικά της υδατα πέραν των 6 ν.μ.Το ζήτημα της επεκτάσεως των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., δικαίωμα που απορρέει από το Δίκαιο της Θάλασσας, δικαίωμα που έχει ασκήσει η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα αποτελεί «αγκάθι» για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας εδώ και δεκαετίες.Μια ματιά στον χάρτη 1, που απεικονίζει το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο με εύρος 6 ν.μ. διαφωτίζει για τα αίτια του «προβλήματος» αυτού.Γίνεται αμέσως αντιληπτή η διαμόρφωση «διαύλων» διεθνών υδάτων ανάμεσα στην «δαντέλα» που σχηματίζουν τα νησιά του Αρχιπελάγους όσο τα χωρικά μας ύδατα παραμένουν στα 6 ν.μ.Κλασική περίπτωση ο «δίαυλος» πλάτους 8 ν.μ. μεταξύ Μυκόνου – Ικαρίας, στον οποίο εξ’αλλου αναφέρεται και ο κ. Μπουλούκμπασι. Είναι προφανής η περιπλοκή που θα εισήγετο στην διεθνή ναυσιπλοΐα και κυρίως την κίνηση πολεμικών πλοίων από την κατάργηση του διεθνούς χαρακτήρος του διαύλου αυτού με την επέκταση στα 12 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων και την συνακόλουθη υπαγωγή του στους κανόνες περί «στενών» διεθνούς ναυσιπλοίας, αβλαβούς διελεύσεως κλπ. Προφανής επίσης ο λόγος για τον οποίον επί Σοβιετίας  το λαλίστατο σήμερα ΚΚΕ τηρούσε απόλυτη σιγή επί του θέματος, όσο ο Στόλος της ΕΣΣΔ περιέφερε το…κίνημα ειρήνης στην Μεσόγειο !Η περίπτωση Μυκόνου – Ικαρίας εξανάγκασε την Ελλάδα ήδη από το 1933 να ορίσει «αναντίστοιχο» πρός τα χωρικά της ύδατα εναέριο χώρο 10 ν.μ. ώστε να αποφευχθεί η μετατροπή σε διεθνές αεροπορικό ταξίδι της συνδέσεως Δυτικού – Ανατολικού Αιγαίου και η διάσπαση του Εθνικού Εναέριου Χώρου.Ανάλογες είναι οι περιπτώσεις των στενών Αντικυθήρων – Κρήτης, όπου καθ’ ολη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων ευρίσκοντο αγκυροβόλια της μοίρας Μεσογείου του Ναυτικού της ΕΣΣΔ, πράγμα αδύνατον εάν είχαμε χωρικά ύδατα εύρους 12 ν.μ.Παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε μεταξύ Ρόδου – Καρπάθου και αλλού ενώ προφανώς σε όλο το μήκος της θαλάσσιας ελληνο-τουρκικής μεθορίου είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί ακόμη και το εύρος των 6 ν.μ. σε ορισμένα σημεία και άρα ισχύει η οριοθέτηση στην βάση της αρχής της «μέσης γραμμής».Το ζήτημα λοιπόν είναι πολύ πιο περίπλοκο και έχει  μεγάλο ιστορικό «βάθος», πολύ μεγαλύτερο από τα εύκολα αναθέματα στον «ΓΑΠ» η όποιον άλλο ΥΠΕΞ η και Πρωθυπουργό.Εκείνο που έχει σημασία και που συσκοτίζεται με τέτοια καλοκαιρινά πυροτεχνήματα του κάθε Μπουλούκμπασι, είναι το ζήτημα του FIR Αθηνών και της ευθύνης Ερεύνης – Διασώσεως στα όρια του όπως και