Eπικοινωνισμός και ραντεβού (Part 3)

«Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω», ανακοινώνει στην πολυαγαπημένη ταινία του (1965) ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην εμβρόντητη Μάρω Κοντού. («Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»).

«Το καπελάκι μου. Ποιό καπελάκι; Τη μασκούλα μου», λέει στο νέο σποτ κοινωνικής ευαισθητοποίησης, ριμέικ της γνωστής σκηνής. Αργότερα, συναντιούνται αλλά δεν αγκαλιάζονται («την επόμενη φορά») και πάνε στο εμβολιαστικό κέντρο.

«Το ραντεβού για εμβολιασμό, ραντεβού ζωής», είναι το μήνυμα στο τέλος του ομώνυμου σπoτ της Newtons. Η δουλειά της καλής διαφημιστικής γεμάτη από νοσταλγία και συναίσθημα. Η επιλογή

των δύο αγαπημένων πρωταγωνιστών εξαιρετική, αφού και το target group είναι 60+, καθώς προηγείται στην εμβολιαστική σειρά η τρίτη ηλικία που μεγάλωσε με το λατρεμένο δίδυμο.

Υπάρχει αισθητική, υπάρχει και ποιότητα στο σποτ, όπως και στην ταινία, που παρότι στην εποχή της δεν έσπασε τα ταμεία (ήρθε 15η στη λίστα των εισπράξεων της σεζόν), αναγνωρίστηκε στην πορεία και πέρασε πλέον στις κλασικές.

Αρκεί όμως αυτό; Όπως λέει ο Γιώργος Κωνσταντίνου «άγγιξε τον κόσμο», το ερώτημα είναι αν τον έπεισε… Απαντά ο ίδιος: «Εκτιμώ τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των επιστημόνων, αλλά παραμένω σκεπτικός όταν ακούω για 2.400 κρούσματα ημερησίως. Παρόλη την αστυνόμευση, αντί να πέφτει ανεβαίνει. Αν συνεχιστεί έτσι θα πάρει χρόνια. Το ανησυχητικό είναι ότι στο μεταξύ η οικονομία δεν θα αντέξει. Προς το παρόν είμαστε σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Αν κοπούν τα επιδόματα ο κόσμος πραγματικά θα γυρίσει στα σκουπίδια, όπως τότε στον πόλεμο» (από συνέντευξη στην Πηνελόπη Μασούρη, Α.V. 11-17/3/21 σελ.18).

Ακριβώς όπως τα λέει ο θρύλος του Θεάτρου μας είναι τα πράγματα. Το εμβόλιο είναι μεν μονόδρομος, αφού «καμία επιδημία δεν έχει φύγει από μόνη της», αλλά πρώτον δεν πείθονται όλοι -υπάρχουν και οι αρνητές- και δεύτερον τί θα γίνει την επόμενη ημέρα;

Η επικοινωνία όσο ραφιναρισμένη και αν είναι δεν απαντά στην ουσία της διαμορφούμενης καταστροφής και έχει δύο σκληρές ρίζες, η μία βαθύτερη από την άλλη: α) τα αλλεπάλληλα lockdowns, μοναδικά σε έκταση και διάρκεια σε όλη την Ευρώπη, μπορεί να φάνταζαν ως επιτυχία πέρυσι, αλλά εξελίσσονται σε Βατερλό φέτος και, β) η κοινωνία δεν πείθεται με μέτρα, πρόστιμα, εντολές, κούνημα του δακτύλου και θεωρίες περί ατομικής ευθύνης που καταστρατηγούνται από τους κήνσορες στην πρώτη ευκαιρία (Πάρνηθες, Ικαρίες, Κυβερνητικοί παράγοντες που πηδάνε την εμβολιαστική σειρά, κ.ά.).

Ίσως η αιτία να βρίσκεται σε ένα άλλο έργο -θεατρικό- που είχαν ανεβάσει εκείνη την εποχή η Μάρω και ο Γιώργος: λεγόταν «Δημοκρατία αλά Ελληνικά».

Χωρίς να γνωρίζω τί πραγματευόταν, ένα μπορώ να πω: oι δημοκρατίες πείθονται με διάλογο, όχι με επιβολή άνωθεν εντολών μέσω πακτωλών εκατομμυρίων στα συστημικά μέσα μετάδοσης κυβερνητικής προπαγάνδας, που ενεργοποιούν τις εστίες αναμετάδοσης του ιού. Ο επικοινωνισμός γυρνάει boomerang και στους Άριστους σκηνοθέτες, αλλά και στους δύσμοιρους πολίτες, όλους εμάς.

ΥΓ. Μαθαίνω ότι οι Μαξιμιλιανοί θα ήθελαν πολύ να πάρω και εγώ το μολυβάκι μου και να φύγω είτε από το δημόσιο χώρο ή από τη Χώρα. Δεν θα τους κάνω τη χάρη, όσες απειλές και αν δέχομαι…

Νίκος Καραχάλιος

Πρόεδρος FORUM2020.GR

Εδώ το Part 1 κι εδώ το Part 2

Διαβάστε περισσότερα