Eμφύλιος πόλεμος προ των πυλών της ΝΕΡΙΤ

Έγινε πρόσφατα μια απεργία στην ΕΣΗΕΑ όπου βρέθηκαν και πολλοί απολυμένοι από την παλιά ΕΡΤ. Αλλά βρέθηκαν και πολλοί άλλοι οι οποίοι έκαναν αιτήσεις και επαναπροσλήφθηκαν στη Δημόσια Τηλεόραση.

Όλοι αυτοί γνωρίζονταν μεταξύ τους, ήταν κάθε μέρα μαζί επί πολλά χρόνια, ήταν συνάδελφοι. Κι όμως, αν έβλεπε κανείς τι έλεγαν οι πρώην της ΕΡΤ

στους νυν της ΔΤ θα ντρέπονταν για λογαριασμό τους. Τι προδότες τους χαρακτήριζαν, τι κουκουλοφόρους, τι… Δουτούλες, τι κυβερνητικούς και με άλλα κοσμητικά επίθετα τους στόλιζαν.

Κάποιοι μάλιστα της πρώην κρατικής τηλεόρασης που δεν έκαναν αίτηση πρόσληψης και συμμετείχαν στους αγώνες για να μην κλείσει η ΕΡΤ έλεγαν μεταξύ άλλων και θα τα μεταφέρουμε πολύ κομψά. «Περιμένουμε τις εκλογές, περιμένουμε να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όταν γυρίσουμε στο Ραδιομέγαρο όπως μας υποσχέθηκαν τότε θα τους γα…. τους υπόλοιπους. Καλύτερα να βρουν μέρος να κρυφτούν».

Σεβαστή η πίκρα τους γιατί έμειναν χωρίς δουλειά. Αν θέλετε σεβαστή και η αγανάκτησή τους γιατί έτσι όπως έκλεισε η ΕΡΤ δεν είναι κανείς περήφανος. Πόση, ωστόσο, περηφάνια θα πρέπει να νιώθουμε όλοι μας όταν ακούμε όλα αυτά; Όταν ένας υποβόσκων εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών; Και όχι μόνο στην ΕΡΤ. Με τα όσα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει αν γίνει κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα δούμε και πράξεις αντεκδίκησης και φοβερές αδικίες από ανθρώπους που ευαγγελίζονται την αλλαγή στην Ελλάδα. Σκεφτείτε την ΕΡΤ σα μικρογραφία της κοινωνίας και όσους… έρθουν στα πράγματα να απειλούν τους υπόλοιπους; Αυτό είναι το μέλλον της χώρας; Βρισκόμαστε προ του κινδύνου να γίνουμε Ουκρανία; Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουν σοβαρά τα μεγάλα κόμματα.

Αλλά αν θέλουμε να δούμε τα όσα έγιναν στην ΕΡΤ πρέπει να πούμε τα εξής:

1.Ο τρόπος που έκλεισε και η συνολική διαχείριση της υπόθεσης θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ως η μεγάλη αποτυχία και πώς να την αποφύγετε.

2.Μπορεί η σκέψη να ήταν σωστή και στην ΕΡΤ να γίνονταν όργια που κάποτε έπρεπε να σταματήσουν, όμως, τα λάθη διαδέχθηκαν το ένα το άλλο. Για να καταλάβετε μόνο τι συμβαίνει σκεφτείτε το εξής: Δέκα μήνες μετά το λουκέτο, με την παγκόσμια πρωτοτυπία του υφυπουργού ΕΡΤ και αυτό που βλέπουμε στις τηλεοράσεις είναι ένα έκτρωμα. Ούτε οι προσλήψεις έχουν γίνει, ούτε οι διαγωνισμοί έχουν ολοκληρωθεί ενώ από τη ΝΕΡΙΤ μόνο το η τηλεόραση υπάρχει αφού ούτε ραδιόφωνο έχουμε ούτε και ίντερνετ. Ο κ. Καψής που σκέφτεται να μεταπηδήσει στην Ευρωβουλή θεωρεί εαυτόν υπερήφανο και επιτυχημένο;

3.Για το αν έχουν δίκιο οι πρώην εργαζόμενοι ή οι νέοι, κανείς δεν μπορεί να πει τίποτε. Και οι πρώτοι είναι πικραμένοι που έμειναν χωρίς δουλειά και οι δεύτεροι έπρεπε να ζήσουν την οικογένειά τους, οπότε καλά έκαναν και πήγαν για δουλειά, εφόσον αξιολογήθηκαν σωστά.

4.Μας είναι αδύνατο να βλέπουμε πολλούς από τους πρώην εργαζόμενους να μιλάνε για εκδίκηση λες και η ΕΡΤ ήταν προσωπική τους περιουσία. Από πού κι ως που θεωρούν ότι είναι μαγαζάκι τους που μπορεί να μπαίνουν και να βγαίνουν όποτε θέλουν; Εργαζόμενοι ήταν και ουδείς στη ζωή αυτή είναι μόνιμος αλλά πρέπει να αποδεικνύει την αξία του. Όπως γίνεται δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στην ΕΡΤ να υπάρχει διαφορά; Και στο κάτω – κάτω πότε αξιολογήθηκε ένα μεγάλο μέρος του παλιού προσωπικού που ήταν οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας; Το συνδικαλιστικό αρχικηφηναριό των πρώην πασόκων συνδικαλιστών, του Καλφαγιάννη και των άλλων που τώρα πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ; Πώς τώρα απειλούν όλοι αυτοί που έπαιρναν πέντε χιλιάρικα το μήνα ακατέβατα και δεν είχαν πατήσει ούτε ένα κουμπί στην ΕΡΤ;

Το συμπέρασμα είναι ότι κάποιοι οδηγούν τη χώρα σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα με όχημα την ΕΡΤ. Οι δήθεν «αποκαταστάσεις» αδικιών που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε πικραμένο είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου σύγκρουση τους Έλληνες πολίτες. Κι αυτό δεν το θέλει κανείς.

Διαβάστε περισσότερα