Carnegie Europe: Ποιες οι πιθανότητες ενός Grexit;

Κάθε εβδομάδα, η Judy Dempsey του think tank Carnegie Europe θέτει ένα ερώτημα στους «ειδικούς». Το ερώτημα της εβδομάδας λοιπόν ήταν: «Μήπως ήρθε η ώρα να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ;». Οι αναλυτές συμφωνούν γενικά ότι ένα Grexit δεν είναι επιθυμητό από κανέναν, δεν είναι όμως και απίθανο. Ανάμεσα σε αυτούς που κλήθηκαν να απαντήσουν ήταν και δύο γνώστες «εκ των έσω», ο Peter Spiegel

Ιδού τι λέει ο Spiegel: «Οι περισσότεροι αξιωματούχοι της ευρωζώνης με τους οποίους μιλάω, λένε ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι σε καμία περίπτωση η προτιμώμενη επιλογή πολιτικής τους. Αλλά αυτό που είναι σαφές σε εμένα είναι ότι οι συμπεριφορές τους έχουν αλλάξει από τα μέσα του 2012, την τελευταία φορά που η ΕΕ αντιμετώπισε την πιθανότητα ενός Grexit.

Οι σχέσεις μεταξύ της Αθήνας και της υπόλοιπης ευρωζώνης είναι τώρα πολύ χειρότερες από ό,τι ήταν το 2012. Αν και πολλοί αξιωματούχοι της ΕΕ ήταν δύσπιστοι έναντι του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά -και θεωρούσαν ότι πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα των δύο προηγουμένων ετών σκοπίμως υπονομεύοντας τις προσπάθειές τους όταν ήταν ηγέτης της αντιπολίτευσης στο ελληνικό κοινοβούλιο- σύντομα αποφάσισαν ότι ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσαν να συνεργαστούν μετά από την εκλογή του. Τώρα, η δυσπιστία με τον διάδοχό του, Αλέξη Τσίπρα, είναι ακόμη πιο βαθιά από ό,τι ήταν όταν εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015.

Ακόμη πιο σημαντικό, πολλοί αξιωματούχοι της ευρωζώνης εκτιμούν πως μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη. Στα μέσα του 2012 υπήρχε ένας γενικός φόβος για τη μετάδοση μετά από ένα Grexit, που θα μπορούσε να γονατίσει την Ιταλία, και η Ιταλία ήταν ‘πολύ μεγάλη για να διασωθεί’. Τώρα, πολλοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι τα μέσα αντιμετώπισης κρίσεων που υπάρχουν –μαζί με το μαζικό πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ- θα προστατέψει την υπόλοιπη ευρωζώνη από τις αλυσιδωτές συνέπειες μιας ελληνικής εξόδου».

Ο Traynor, από την άλλη, επικεντρώνεται στο γεωπολιτικό παιχνίδι. Όπως γράφει: «Η κάπως καθησυχαστική εικόνα ενός Grexit -που συνήθως προβάλλεται στη Γερμανία, όπου κορυφώνεται η αγανάκτηση με τους Έλληνες- είναι ότι η ΕΕ θα μπορούσε εύκολα να ανταπεξέλθει σε αυτή την πιθανότητα τώρα, ενώ δεν θα μπορούσε να το κάνει στην κορύφωση της κρίσης το 2011-2012. Τα τείχη προστασίας υπάρχουν, το πρόβλημα διάδοσης έχει περιοριστεί και η γερμανική δημοσιονομική αυστηρότητα έχει εμφυτευθεί στο DNA της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ και ο πρόεδρός της Μάριο Ντράγκι, έσωσαν την κατάσταση. Οι κίνδυνοι έχουν περιοριστεί και ελαχιστοποιηθεί.

Ίσως, υπό μία αυστηρώς οικονομική και χρηματοπιστωτική έννοια- αν και κανείς δεν ξέρει στα αλήθεια. Αλλά υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι, αναμφισβήτητα μεγαλύτεροι. Η Ευρώπη σπανίως έχει φανεί ξανά τόσο εύθραυστη και ευάλωτη σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, την εξωτερική πολιτική, την διπλωματία. Η ανησυχία είναι μεγάλη. Η αυτοπεποίθηση χαμηλή. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο κύριος παράγοντας ανησυχίας της Ευρώπης. Κανείς δεν θα είναι πιο ευτυχισμένος από το Κρεμλίνο αν δει την Ελλάδα να φεύγει και την ΕΕ να αποδυναμώνεται περαιτέρω.

Ο Πούτιν έχει θέσει το απρόβλεπτο στο επίπεδο της κρατικής πολιτικής. Η καταστροφή διαφαίνεται στη Λιβύη. Στην Τουρκία, ο πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν γίνεται όλο και πιο αυταρχικός και μυστηριώδης μέρα με την ημέρα. Το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης, τα Δυτικά Βαλκάνια, είναι κάτι λιγότερο από σταθερά. Και υπάρχει και το ανεπίλυτο θέμα της Κύπρου και το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, για να μην μιλήσουμε για τα ζητήματα των ξένων μαχητών και της μαζικής μετανάστευσης.

Η Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας σε αυτή τη πολύπλοκη, έκρυθμη ένωση. Καμία πλευρά στη διαφωνία για το χρέος δεν διαχωρίζει τον εαυτό της από την άλλη, ενώ και οι δύο εμπλέκονται σε μικροπολιτική. Αλλά είναι πολύ καλύτερα μια Ελλάδα εντός παρά εκτός, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα».

http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=59410

Διαβάστε περισσότερα