Babadook

Στο Babadook μια μητέρα που κατοικεί μόνη με το ασυνήθιστο παιδί της μπαίνει στο στόχαστρο ενός κακού πνεύματος που ζει μέσα από τις σελίδες ενός φρικιαστικού βιβλίου.

Η κεντρική ιδέα ξεχωρίζει, για αυτό και είδα το έργο. Ωστόσο η ανάπτυξή της στερείται πρωτοτυπίας. Το Babadook είναι συνδυασμός Insidious (το μαύρο πλάσμα που έρπει στο ταβάνι και θέλει το παιδί) με The Conjuring (η μητέρα που δαιμονίζεται στο υπνοδωμάτιό της και την περιορίζουν για να τη σώσουν) και έχει όλα τα κλισέ του είδους: φώτα που αναβοσβήνουν, θορύβους

μέσα στη νύχτα, ένα απειλητικό υπόγειο, ένα παιδάκι που βλέπει αυτό που αγνοούν οι μεγάλοι, αηδιαστικά έντομα.

Μέχρι τα μισά το έργο μου άρεσε χάρη στην πολύ καλή ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, που έδειχνε κουρασμένη ή φοβισμένη με επιτυχία, την ύπαρξη του απόκοσμου βιβλίου με τα απαίσια σκίτσα και γιατί (νόμιζα ότι) χτιζόταν ένταση για τη συνέχεια. Όμως, σύντομα ξεμένει από ιδέες. Έτσι, επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές (η μητέρα βλέπει τηλεόραση, ξαπλώνει ή δίνει υπνωτικό χάπι στο παιδί, ο μικρός λέει ότι θα τη σώσει από το τέρας), κανείς άλλος χαρακτήρας δεν επηρεάζει την εξέλιξη (ο βοηθός στο γηροκομείο, η Κλερ, η γειτόνισσα), τα γεγονότα δεν εξηγούνται ούτε συσχετίζονται (τι ήταν το μπαμπαντούκ; ποιος έφτιαξε το βιβλίο; τι σχέση είχε ο νεκρός σύζυγος με όλα αυτά;) και το φινάλε είναι ένα συνονθύλευμα ουρλιαχτών και ασυναρτησιών. Ακόμη και η καλή ερμηνεία της Essie Davis έπαψε να με εντυπωσιάζει αφού είχα βαρεθεί να βλέπω τα κοντινά πλάνα στο σαλεμένο της πρόσωπο.

Γενικά το έργο δε φοβίζει και δεν έχει πλοκή. Π.χ. μια τερατώδης φωνή στο τηλέφωνο θα ήταν τρομαχτική στην πραγματικότητα, όχι όμως στο θεατή του σινεμά. Επιπλέον, δε γίνεται καμιά προσπάθεια από την ηρωίδα να ανακαλύψει τι συμβαίνει, κανένα μυστήριο δεν εκτυλίσσεται όσο περνάει η ώρα.

Η σκηνοθεσία στο καταθλιπτικό σπίτι με τα στατικά πλάνα και η χρήση του ήχου δημιουργούν κάποια ατμόσφαιρα, όμως λίγο καλύπτουν τις αδυναμίες της ιστορίας.

Το Babadook με «ξεγέλασε» ότι θα δω κάτι καινούριο αλλά δεν έχει τα βασικά. Το σενάριό του είναι αδούλευτο και κατάλληλο περισσότερο για ταινία μικρού μήκους. Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή στο σινεμά ήταν στο τέλος, όταν τα φώτα δεν άναβαν και γελάσαμε λέγοντας ότι το babadook έφαγε το χειριστή τους (ναι, ξέρω, καμένο αστείο).

Captain America

Διαβάστε περισσότερα