Virginia Review

Όλο και περισσότερο δυσκολεύει το έργο του να γράφει κανείς για... “παιχνίδια”. Όταν βγαίνουν τίτλοι σαν το Virginia που είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουν συλληφθεί ως ιδέες από την αρχή για να πειραματιστούν, να προκαλέσουν, να ανεβάσουν τον πήχη και τελικά να μας κάνουν να αναρωτηθούμε για το ίδιο το μέσο των games, είναι αλήθεια δύσκολο να το δεις με τα ίδια μάτια που θα έβλεπες έναν οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Το

Viriginia μας καλεί με τον ιδιαίτερο και όμορφο τρόπο του να αναρωτηθούμε τί εστί παιχνίδι γενικότερα και τι εμπειρίες επιθυμούμε στ’ αλήθεια να αποκομίσουμε ως παίκτες.

Η ιστορία του Virginia διαδραματίζεται αρχές της δεκαετίας του ’90. Η πρωταγωνίστρια, μια νεαρή μαύρη πράκτορας του FBI, μόλις έχει πάρει το έμβλημα της και καλείται να ερευνήσει μια υπόθεση εξαφάνισης ενός εφήβου στο Kingdom, μια μικρή κοινότητα στην πολιτεία της Virginia. Πολύ σύντομα η εξαφάνιση και η υπόθεση γίνονται απλά το παρασκήνιο για την εξερεύνηση της σχέσης της ηρωίδας με τη συνάδελφο και μέντορά της, αλλά και του ίδιου του ψυχισμού της.

Εκτός από το ότι οι ηρωίδες είναι δυο μαύρες γυναίκες σε ένα αντροκρατούμενο χώρο όπως το FBI, με ότι αυτό ευχάριστα συνεπάγεται για τις ευαισθησίες του παιχνιδιού, αυτή η εξερεύνηση αποκτάει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον χάρη στο γεγονός ότι το Virginia δεν έχει ούτε μια λέξη από διαλόγους. Η πλοκή είτε αφήνεται να εννοηθεί, είτε αποκαλύπτεται από τις αντιδράσεις και τις εκφράσεις των χαρακτήρων, είτε απλά δεν είναι τόσο σημαντική, καθώς μεγάλο μέρος του τί το κάνει ιδιαίτερο είναι οι μικρές, απλές, καθημερινές πράξεις. Να πιείτε έναν καφέ σε ένα diner, να βάλετε κραγιόν, να χαζέψετε έξω από το παράθυρο του συνοδηγού, να απορρίψετε κάποιον που σας την πέφτει σε ένα μπαρ ή να πιείτε μια μπύρα αγναντεύοντας τη νυχτερινή θέα παρέα με τη συνάδελφό σας. Αν έβγαινε ότι το όλο παιχνίδι είναι μια πληρωμένη διαφήμιση του FBI και πώς οι πράκτορές του είναι κι αυτοί τελικά άνθρωποι σαν όλους τους άλλους, δεν θα φαινόταν καθόλου παράξενο.

Άλλη μια μέρα στη δουλειά...

Με τον ίδιο βιωματικό τρόπο αποκαλύπτονται πολλά από τα στοιχεία που προχωρούν την πλοκή. Κατά τη διάρκεια της έρευνας στο αρχείο, εσείς είστε που χρησιμοποιείτε τον προτζέκτορα του μικροφίλμ (και μαθαίνετε έτσι πώς χρησιμοποιόταν στην πραγματικότητα!), εσείς μπαίνετε στον σκοτεινό θάλαμο και περνάτε τις ανεμφάνιστες φωτογραφίες από το υγρό εμφάνισης, από το φιξ κι από το stop bath και μετά τις χρησιμοποιείτε ως αποδεικτικό στοιχείο, εσείς διαβάζετε τα χαρτιά και κάθεστε στον υπολογιστή και προσπαθείτε να καταλάβετε τί συμβαίνει, τόσο στην υπόθεση, όσο και μέσα στο ίδιο το μικρό απολαυστικό μυστήριο που είναι το Virginia γενικότερα.

Γιατί, από ένα σημείο και μετά, λίγη σημασία έχει πραγματικά το τί ακριβώς συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο, τί είναι αλήθεια και τί όχι. Όταν αρχίζουν τα οράματα, τα όνειρα και η ψυχεδέλεια, το όλο παιχνίδι μετατρέπεται από μια υποτιθέμενη ιστορία αστυνομικού μυστηρίου σε κάτι πιο αφαιρετικό, πιο ανοιχτό σε διαφορετικές αναγνώσεις που όμως ποτέ δεν δίνει την αίσθηση της φτηνής ή της πρόχειρης λύσης, όπως μερικές φορές συμβαίνει με σενάρια που εντάσσουν ονειρικές ή/και σουρεαλιστικές σεκάνς. Με αυτόν τον τρόπο, το Virginia θυμίζει όντως τα έργα του David Lynch -το παιχνίδι είναι εμπνευσμένο από το Twin Peaks- και μετά τις δύο ώρες και κάτι που διαρκεί, το σίγουρο είναι ότι θα θέλετε να το συζητήσετε με κάποιον. Κάπως σαν το Mulholland Drive.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα το μέσο δεν έχει συνηθίσει και τόσο τους παίχτες σε τέτοιες εναλλακτικές αφηγηματικές μορφές όπου η πλοκή δεν έχει τόση σημασία, όσο η αποτύπωση των συναισθημάτων, των εικόνων και της ατμόσφαιρας. Σίγουρα πολλοί παίκτες θα τσαντιστούν όταν πχ ενώ προσπαθούν να διαβάσουν τον φάκελο που το παιχνίδι έχει βάλει μπροστά στα μάτια τους και περιμένουν ότι διαβάζοντας το κείμενο στην οθόνη θα λάβουν κάποια στοιχεία σχετικά με την πλοκή, πέντε δευτερόλεπτα μετά η πρωταγωνίστρια χωρίς καμιά προειδοποίηση κατεβάζει τον φάκελο από τα μάτια της και άλλα πέντε δευτερόλεπτα μετά η σκηνή αλλάζει με σκληρό κόψιμο. Το παιχνίδι είναι γεμάτο με τέτοιες “δυσνόητες” αφηγηματικές τεχνικές που είναι συνηθισμένες σε άλλες οπτικοακουστικές μορφές τέχνης αλλά όχι στα videogames, και αυτό είναι κάτι που σπάει τις προσδοκίες και απαιτεί περισσότερα από τον παίκτη, σχεδόν όπως μια ταινία μπορεί να χρειάζεται να τη δείτε πάνω από μια φορά για να την “πιάσετε”.

Λιτά, καλαίσθητα γραφικά και εκφραστικά πρόσωπα.

Δεν είναι όμως ευτυχώς μόνο το σπάσιμο των προσδοκιών και η σκηνοθεσία που δημιουργεί την αιθέρια αλλά και γήινη, καθημερινή ατμόσφαιρα του Virginia. Τα γραφικά, παρότι έντονα πολυγωνικά, είναι αρμονικά και λιτά και ξεκουράζουν τα μάτια και το μυαλό, κατευθύνοντας ταυτόχρονα την προσοχή με καλαίσθητες πινελιές. Ταυτόχρονα, τα περιβάλλοντα ειδικά στους εξωτερικούς χώρους είναι εντυπωσιακά, αλλά εκεί δυστυχώς συναντώνται και μεγάλες πτώσεις στο framerate. Ο ηχητικός τομέας και αυτός είναι κινηματογραφικός. Το soundtrack του Virginia θα μπορούσε άνετα να είναι από ταινία και δεν είναι τυχαίο ότι στους ερμηνευτές συγκαταλέγεται η φιλαρμονική ορχήστρα της Πράγας.

Είναι εύλογο το ερώτημα, μετά από όλα αυτά, αν το Virginia είναι περισσότερο ταινία απ’ ότι παιχνίδι. Δεν χρειάζεται να δώσουμε συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα πέρα από το ότι είναι ένα έργο τέχνης που κάνει κάτι όμορφο και διαφορετικό. Κάτι που παρά τη γλώσσα που δανείζεται από τον κινηματογράφο λέει μια ιστορία με μια αμεσότητα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε μορφή ταινίας. “Press X to take a trip” υπόσχεται το Virginia στην αρχική οθόνη. Είναι μια υπόσχεση που όχι μόνο συνοψίζει τέλεια το νόημα του παιχνιδιού, αλλά και εκπληρώνεται απόλυτα από αυτό.

Σουρεαλιστική κινηματογραφική σκηνοθεσία χωρίς διαλόγουςΒιωματική πλοκήΚαλαίσθητα γραφικάΜοναδική εμπειρίαΕλάχιστες επιλογές διάδρασηςΠεριστασιακά έντονες πτώσεις του framerateΟι αφαιρετικές αφηγηματικές τεχνικές του μπορεί να εκνευρίσουνΜικρή διάρκειαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Variable StateΕΚΔΟΣΗ:505 GamesΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:Θρίλερ πρώτου προσώπουΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.virginia.game/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:22/9/2016PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers