SimCity Review

Το φοβόμουν αυτό το review. Το έτρεμα από τη μέρα που το SimCity έφτασε στους πρώτους παίκτες και οι ιστορίες για το πόσο πρωτόγνωρα και ανεπίτρεπτα άθλιο ήταν το online και το ανάλογο τεχνικό κομμάτι του παιχνιδιού έκαναν τις πρώτες γύρες τους στο ίντερνετ. Φανατικός της σειράς από τις εποχές του SimCity 2000 στο DOS (χίπστερ!), δεν ήθελα να σκέφτομαι ότι η καινούρια προσθήκη στον κατάλογο της θα ήταν άλλη μια αποτυχία. Ήδη την τεράστια ξενέρα που έφαγα με το Spore το 2008 μου πήρε καιρό

να την ξεπεράσω. Το DRM του τίτλου, αυτή η περίφημη Διαχείριση Ψηφιακών Δικαιωμάτων, ήταν το ίδιο που μου είχε ξινίσει τα μούτρα και τότε. Αν ήξερα τότε τι θα έβλεπα σήμερα, θα έλεγα κι ευχαριστώ από τη μαμά ΕΑ για τη γεναιοδωρία της.

Πέντε χρόνια μετά από το τελευταίο παιχνίδι του Will Wright για την Maxis, ζούμε μια από τα ίδια. Η ξενέρα επαναλαμβάνεται. Η ΕΑ δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Όχι μόνο αυτό, αλλά στήριξε ολόκληρο τον σχεδιασμό του νέου SimCity σε μια τρελή ιδέα η οποία δείχνει ξεκάθαρα ότι κουμάντο εκεί δεν κάνουν οι δημιουργοί, αλλά οι φραγκάτοι διευθύνοντες σύμβουλοι, η πνευματική ιδιοκτησία δεν αντιμετωπίζεται με σεβασμό και δημιουργικό πνεύμα αλλά με ψυχρές στατιστικές, οι παίκτες όχι σαν πελάτες αλλά σαν άμορφες, άψυχες μηχανές χρημάτων, οι οποίες δεν θα πουν όχι σε οτιδήποτε.

Δεν θα είμαι άδικος: δεν είναι μόνο η ΕΑ η οποία αντιμετωπίζει έτσι τα πράγματα. Θα λέγαμε ότι κάθε μεγάλος εκδότης βιντεοπαιχνιδιών ακολουθεί το παραπάνω μοντέλο, όπως όλες οι μεγάλες εταιρείες σε όλους τους τομείς. Welcome to the Machine: η δημιουργικότητα και το gameplay ανατίθεται στο στούντιο και όλα τα βαρετά αλλά απαραίτητα πρακτικά της διανομής, παραγωγής, προώθησης και συντήρησης, είναι στα χέρια του μεγαδιανομέα στον οποίο ανήκει η μισή αγορά και είναι τόσο απομακρυσμένος από το τί στ’αλήθεια είναι αυτό που πουλάει, όσο ο Κινέζος που συναρμολόγησε τη συσκευή στην οποία θα τρέξει. Όμως το SimCity είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό παράδειγμα προς αποφυγήν όλων των παραπάνω.

Πετρέλαια ο Μήτσος - τρέμε Ντουμπάι!

Η ΕΑ λέει ότι όλος ο σχεδιασμός και η κατεύθυνση του παιχνιδιού ήταν στα χέρια της Maxis και ότι εκείνη δεν ευθύνεται, τουλάχιστον στο θέμα του SimCity ως παιχνίδι – γιατί για την ανεπάρκεια των servers η πρώτη μοίρασε μισή ντουζίνα τίτλους ως ένδειξη συγνώμης. Πώς αλλιώς να μαζέψεις τα ασυμάζευτα... Πόσο ανεξάρτητη όμως μπορεί να είναι η Maxis η οποία είναι εξαγορασμένη από την ΕΑ από το 1997 (πριν κυκλοφορήσει καν το SimCity 3000 και τρία χρόνια πριν την κυκλοφορία του The Sims) και τα τελευταία χρόνια έχει απλά τον ρόλο ιμάντα παραγωγής expansion packs για το μεγαλύτερο χρυσωρυχείο στην ιστορία των παιχνιδιών υπολογιστή;

Με τη σειρά της, εκείνη λέει πως ήταν μέρος του οράματος της για το νέο, επανεκκινημένο SimCity, ένας κόσμος ο οποίος θα ήταν πάντα online, με πόλεις οι οποίες θα αλληλεπιδρούσαν σε πραγματικό χρόνο μεταξύ τους, με παίκτες οι οποίοι θα είχαν leaderboards, συλλογικές προκλήσεις και συλλογικά έργα με τη μορφή των great works. Στη θεωρία αυτά είναι καλά, η εκτέλεση όμως μας προδίδει τις πραγματικές προθέσεις πίσω από το always online. Είναι, όπως διάβασα σε κάποιο σχόλιο κάπου, σαν να λέει κάποιος «δεν φταίω εγώ που σου τσίμπησα τον κώλο, το χέρι μου!» Αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να αρχίσω να εξηγώ γιατί ακριβώς στάζω βιτριόλι.

Το πιο εντυπωσιακό είναι πως ο λόγος για τον οποίο στάζω βιτριόλι δεν είναι μόνο το ζήτημα του DRM και της αποτυχίας που λέγεται always online. Κι άλλα παιχνίδια με παρόμοιο DRM ήταν πάρα πολύ καλά, κυρίως γιατί από μόνα τους ήταν καλές και προσεγμένες παραγωγές αλλά κι επειδή τεχνικά ήταν τέλεια (StarCraft 2 anyone?). Το SimCity είναι μια αποτυχία, και θα συνέχιζε να είναι ακόμα κι αν το online λειτουργούσε τέλεια. Ο σχεδιασμός του είναι τόσο πρόχειρος, οι αλλαγές από τα προηγούμενα SimCity (οι αφαιρέσεις, κυρίως) τόσο ακατανόητες και η εξομοίωση τόσο ρηχή, που πραγματικά μένω έκπληκτος με το θράσος τους.

Κι αυτά είναι τα medium γραφικά. Όχι κι άσχημα.

Το πρώτο που θα προσέξει κανείς είναι ότι οι χάρτες είναι όλοι one-size-fits-all. Για την ακρίβεια θα έλεγα ότι είναι one-size σκέτο - περίπου το μέγεθος ενός μικρού χάρτη στο SimCity 4. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να ανασηκώσει το ένα μας φρύδι. Το άλλο θα ανασηκωθεί με την είδηση ότι δεν υπάρχει terraforming. Ναι, δεν μπορώ πια να κάνω από τα αγαπημένα μου πράγματα στο παιχνίδι από μικρός, δηλαδή να σηκώνω βουνά, να φτιάχνω κόλπους και ποτάμια και μετά να πάω και να μολύνω το υπέρτατο μου δημιούργημα με τον ΣιμοΠολιτισμό. Μιλάμε όμως για τίποτα - ούτε καν να ισοπεδώσω λίγο τον λόφο για να κάνω χώρο για το ΤΕΡΑΣΤΙΟ καινούργιο μου διυλιστήριο.

Αυτός ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται τα κτίρια κάνει το δράμα ακόμα μεγαλύτερο. Πλέον δεν μπορούν να μπουν όπου να’ναι, αλλά πρέπει να καταλαμβάνουν μια θέση, σαν slot, πάνω σε δρόμο. Το περίεργο και το τρελό είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να περιστρέψεις το κτίριο όταν δεν χωράει από τη μια μεριά, όπως για παράδειγμα κάποιες μακρόστενες σειρές από διακοσμητικά φυτά οι οποίες μπαίνουν μόνο κάθετα στον δρόμο στον οποίο αντιστοιχούν. Κι αν θέλω να τοποθετήσω τέτοιες σειρές παράλληλα στη λεωφόρο που μόλις έφτιαξα;

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν, δύο ώρες αφού έχει ξεκινήσει το κτίσιμο μιας πόλης, γεμίζει όλος ο χάρτης με κτίρια και δρόμους, και για να κατασκευαστούν επιπλέον κτίρια, όπως πανεπιστήμια, κέντρα ανακύκλωσης, νέα εργοστάσια παραγωγης ενέργειας ή βιολογικοί καθαρισμοί, πρέπει να γκρεμιστούν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Το νέο σύστημα δρόμων, οι οποίοι ελέγχουν την πυκνότητα δόμησης γύρω τους και αν γκρεμιστούν παίρνουν και τα γύρω κτίρια μαζί τους, είναι και αυτό άχρηστο, καθώς τις περισσότερες φορές χρειάζονται δρόμοι μόνο μεγαλύτερης κυκλοφορίας, αλλά ταυτόχρονα η αναβάθμιση τους σε λεωφόρους δεν γίνεται χωρίς να γκρεμιστεί η μισή πόλη. Τουλάχιστον τώρα μπορούν να τοποθετηθούν σε καμπύλα σχήματα.

Μία από τις προσθήκες και όχι αφαιρέσεις (από τις λίγες στο SimCity) είναι η δυνατότητα οι πόλεις να εξειδικεύονται σε κάποιον τομέα με την κατασκευή συγκεκριμένων κτιρίων. Από καζίνο μέχρι τουριστικά θέρετρα μέχρι ορυχεία και κέντρα εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτού πλούτου. Το σκεπτικό είναι ότι πολλές εξειδικευμένες πόλεις σε κάθε ξεχωριστή περιοχή μπορούν να συνεισφέρουν διαφορετικά στα κοινά “great works” (όπως την κατασκευή ενός διαστημικού κέντρου) με την αποστολή πρώτων υλών όπως αλουμίνιο, πετρέλαιο και υπολογιστές. Στη θεωρία είναι καλή ιδέα, καθώς προωθεί τους παίκτες να εκπληρώσουν έναν κοινό στόχο. Στην πραγματικότητα, όμως, η εξειδίκευση της πόλης απαιτεί πολύ χρήμα και ιδιαίτερα χώρο, καθώς τα κτίρια τα οποία απαιτούνται για την ανάβαση στο τεχνολογικό δέντρο κάθε εξειδίκευσης είναι από τα ογκοδέστερα του παιχνιδιού.

Είναι καταπληκτικό το tilt-shift. Στο βάθος φαίνεται αχνά και μια άλλη γειτονική πόλη μου.

Αυτό, μαζί με το σύστημα εμπορίου το οποίο παραμένει ακατανόητο και κακοσχεδιασμένο για μένα, είναι δείγμα του πώς στη θεωρία η Maxis είχε τις καλύτερες ιδέες, όμως στην υλοποίηση απλά δεν τα κατάφερε. Είναι ενδεικτικό ότι, προσπαθώντας να βρω περιοχές με άδειες πόλεις για να μπορώ να συμμετάσχω κι εγώ, έβρισκα άκτιστες αλλά διεκδικημένες πόλεις οι οποίες δεν είχαν χρήματα, γιατί όλα είχαν κατασχεθεί από έναν παίκτη ο οποίος είχε στείλει όλα τα αρχικά χρήματα όλων των πόλεων που είχε διεκδικήσει στην περιοχή, σε μία, κεντρική πόλη.

Πέρα από αυτό, η επικοινωνία μεταξύ των πόλεων, που θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας ενός παιχνιδιού φτιαγμένου με βάση τη συνεργασία πολλών παικτών, απλά δεν γίνεται με κάνεναν τρόπο ο οποίος να θυμίζει στο ελάχιστο εξομοίωση. Δεν είναι πραγματικοί Sims οι οποίοι πηγαίνουν από την μια πόλη στην άλλη για να εργαστούν ή να ψωνίσουν. Δεν είναι προιόν κάποιας επεξεργασίας η πρωινή και απογευματινή κίνηση. Για την ακρίβεια, αυτό το όλο εξελιγμένο σύστημα εξομοίωσης που η Maxis προανήγγειλε με το SimCity είναι απλά ένα τρομερό λάθος και μια μεγάλη απογοήτευση και είναι φανερό ότι δεν τους βγήκε όπως το φαντάζονταν. Το φαινόμενο των Sims οι οποίοι -κλασικά- διαλέγουν πάντα να οδηγήσουν από το σοκάκι και να δημιουργήσουν εκεί αφόρητο μποτιλιάρισμα παρα να χρησιμοποιήσουν τη φαρδιά λεωφόρο ακριβώς δίπλα ή το σχολικό να κάνει βόλτες γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο για ώρες, είναι κάτι το οποίο ήλπιζα ότι θα πέθαινε με το SimCity 4.

Βέβαια δεν σταματάει εκεί το πράγμα. Τα ίδια τα σχόλια των κατοίκων για την πόλη μετά από λίγο φαίνεται ότι είναι είναι σχεδόν τυχαία, χωρίς να επηρεάζονται από καμιά πραγματική μεταβλητή, π.χ. ένας Sim μου σε κάποια φάση παραπονιόταν ότι δεν υπάρχουν καταστήματα ενώ ταυτόχρονα ήταν χαρούμενος για το «πόσα ωραία καταστήματα» είχε η πόλη. Σαν άλλο ένα παράδειγμα της ανύπαρκτης τεχνητής νοημοσύνης, αρκεί να αναφέρω πως ο δείκτης RCI είναι τελείως σπασμένος και δεν δείχνει με ακρίβεια τις ανάγκες της αγοράς – σε βαθμό που να μπορεί κανείς να φτιάξει γειτονικές πόλεις μόνο με κατοικίες, όλοι οι Sims να μεταναστεύουν από τη μια περιοχή στην άλλη για δουλειά (την οποία βρίσκουν με μαγικό τρόπο) και ταυτόχρονα να μη μειώνεται ποτέ η ζήτηση κατοικιών.

Υπάρχουν βίντεο στο YouTube με πόλεις που έχουν μόνο πολυκατοικίες και πάρκα και οι Sims δεν φεύγουν γιατί τους κρατάνε τα πάρκα. Μηδέν δουλειές, μηδέν υπηρεσίες. Αυτό είναι απλά απαράδεκτο και δεν μπορεί κανενός είδους συνεργατικό παιχνίδι να αναπτυχθεί μεταξύ των πόλεων, πόσο μάλλον αν μιλάμε για τη συνεργασία για την επίτευξη ενός από τα “great works” ή ακόμα και της απλής ανταλλαγής πρώτων υλών. Μάλιστα η ΕΑ είχε πει ψέμματα για το πόσο περίπλοκοι ήταν οι υπολογισμοί της ΑΙ για να δικαιολογήσει την ανάγκη της ύπαρξης της σύνδεσης του παιχνιδιού με τους servers. Το ψέμα αποκαλύφθηκε και αυτό, όταν το παιχνίδι μετά από χακ χρηστών έτρεξε κανονικά και offline.

Εκτός από καμπύλους δρόμους, το παιχνίδι έχει και σύστημα πολεοδομίας.

Παρα ταύτα, τα τεχνικά προβλήματα φυσικά ήταν και παραμένουν από τους σημαντικούς λόγους που το SimCity δέχεται βαριά κριτική. Λακωνικά αναφέρω ότι μέσα σε λίγες ώρες, δεν μπορούσα να μπω σε παιχνίδια που βρίσκονταν σε εξέλιξη γιατί όλαν είχαν όλες τις θέσεις πιάσμενες, και το παιχνίδι δεν έκανε save περνώντας από την μια πόλη στην άλλη... Σε διαφορετικό χρόνο ξαφνικά σταμάτησε και μου έλεγε ότι είχε εντοπίσει λάθος στο simulation (τουλάχιστον έχει αυτογνωσία) και με πέταξε σε ένα προηγούμενο save state. Επίσης δεν με άφηνε να αλλάξω τις ρυθμίσεις όσο ήμουν στο σχετικά μακρύ tutorial... και πολλά άλλα τέτοια λάθη, τα οποία περίμενα μεν να έχουν διορθωθεί μετά τις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας, φαίνονται δε να ήρθαν για να μείνουν.

Θα αναφέρω σε αυτό το σημείο μερικές από τις επιτυχίες του τίτλου, γιατί δεν είναι μια πλήρης αποτυχία. Ο τεχνικός τομέας από άποψης hardware κάνει εξαιρετικό scaling. Ακόμα και σε medium γραφικά μπορούσα να απολαύσω τη θέα της πόλης μου μέσα στο region, ζουμάροντας και ξεζουμάροντας χωρίς να χαθεί ούτε frame. Μικρές πινελιές όπως οι ήχοι και η μουσική δίνουν ζωντάνια στην πόλη. Η γενική αίσθηση που αφήνει μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού είναι ευχάριστη. Ωραία χρώματα, καλός χειρισμός της κάμερας, ένα ωραίο interface τέλος πάντων. Το tilt-shift, όπως φαίνεται στις εικόνες ελπίζω, είναι απλά φαντασμαγορικό και πολύ καλοδουλεμένο. Από άποψης μηχανικής, μου άρεσε ότι σχεδόν όλα τα κτίρια μπορούν να αναβαθμιστούν με επεκτάσεις, δίνοντας ένα λίγο μεγαλύτερο βάθος στο στήσιμο των υπηρεσιών.

Μετά από το σύντομο διάλειμμα κομπλιμέντων, επιστρέφουμε στο θάψιμο. Θα μπορούσα να προσθέσω πολλές αράδες προβλημάτων και παραπόνων χωρίς να φτάνω στο ζουμί. Ένα όμως είναι τελικά οφθαλμοφανές. Το νέο SimCity δεν φτιάχτηκε για παίκτες σαν κι εμένα, τους παλιούς που αγάπησαν τη σειρά. Η παρουσίαση, η φιλοσοφία πίσω από το online και το DLC το οποίο φαίνεται από χιλιόμετρα ότι έρχεται για να προσφέρει metro, επιπλέον επεκτάσεις για τα κτίρια αλλά και μεγαλύτερους χάρτες -γιατί όχι και map maker- στους διψασμένους για περιεχόμενο παίκτες, δείχνει ότι αυτό είναι ένα SimCity για τις μάζες, ένα SimCity το οποίο φτιάχτηκε για να εκμεταλλευτεί το δημογραφικό του Sims και του SimCity Social. Δυστυχώς έχει το αντίστοιχο βάθος με αυτά τα παιχνίδια. Μετά από μερικές πόλεις, συνειδητοποίησα ότι οι φωτιές ξέσπαγαν πάντα αφού ξεπερνούσα τους περίπου 5.000 κατοίκους, πάντα μπορούσα να βγάζω λεφτά από τις εξωρύξεις και ποτέ δεν ήμουν στο κόκκινο. Το παιχνίδι ήταν υπερβολικά εύκολο και κάθε πόλη ήταν ίδια, και στην ιστορία της, και στο πώς έμοιαζε, και στα πάντα. Κι εγώ κάθε φορά ήμουν και λίγο πιο απογοητευμένος.

Το SimCity αυτό δεν φτιάχτηκε για τους παλιούς. Με λαμπερά γραφικά και προσοχή στην επιφανειακή λεπτομέρεια, αλλά ανύπαρκτο βάθος και εξόφθαλμες σχεδιαστικές πλεκτάνες, φτιάχτηκε για μια νέα γενιά gamers. Για αυτούς με τη μικρή ικανότητα προσοχής και συγκέντρωσης, γι αυτούς που -αν όλα πάνε καλά- δεν θα μείνουν μαζί του αρκετές ώρες για να ανακαλύψουν πόσο βαθιά φτάνουν τα ελατώματα του γιατί θα έχουν ήδη περάσει στο επόμενο παιχνίδι. Για τους παλιούς λοιπόν, που μάθαμε να περνάμε πάρα πολλές ώρες με το SimCity μας χωρίς να νιώθουμε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε σε κακοστημένες και χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης κοινότητες, που δεν θα ικανοποιούμασταν με ένα παιχνίδι το οποίο θα σταματάγε να εντυπωσιάζει μετά τις 10 πρώτες ώρες αλλά αντίθετα θα γέρναγε γρηγορότερα και από ντοπαρισμένους αθλητές... για εμάς, πολύ απλά, το νέο SimCity δεν είναι καθόλου όσα θα θέλαμε και μπορούσε να είναι.

Όσο κι αν μου αρέσουν τα τραμ, προτιμώ τα μετρό. Well, that's just too bad...

Και έχω την εντύπωση, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ότι από καμία απόψη δεν είναι όσα θα μπορούσε να είναι, ότι απέτυχε να κάνει ακόμα και αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει. Τhe bigger they are, the harder they fall. Αυτό παραμένει αλήθεια και για τα games. Αν η ΕΑ πάρει κάποιο μάθημα (εδώ ο διευθύνων σύμβουλος της κατέληξε να απολυθεί μετά από όλο αυτό το δράμα - τυχαίο;) ή αν απλά η σειρά πεθάνει άδοξα έχοντας παρασυρθεί από τους «χαλεπούς καιρούς», μένει να το δούμε στο μέλλον. Εγώ πάντως, μέχρι τότε όποτε θέλω τη δόση μου από δημαρχιλίκι θα παίζω το SimCity 4, το οποίο με μερικά mods τελευταία είναι αγνώριστο, ε;

Όμορφα γραφικάΠολύ καλό από τεχνικής άποψης scalingTilt shift!Καμπυλωτοί δρόμοιΕπεκτάσιμα κτίριαΚαλές ιδέες στο συνεργατικό παιχνίδι......οι οποίες πολύ απλά δεν λειτουργούν σωστάΠάρα πολύ επιφανειακός σχεδιασμόςΓίνεται επαναλαμβανόμενο πολύ γρηγορότερα απ’ότι θα έπρεπεΠού είναι το metro και το terraforming; Θέλω το god mode μου πίσω!Ανύπαρκτη ΑΙΣπάσμενο RCIΠολύ μικροί χάρτες και τεράστια κτίρια με περίεργο μοντέλο τοποθέτησηςΠολύ πιο εύκολο από παλιότερους τίτλους της σειράςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:MaxisΕΚΔΟΣΗ:EAΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:Δημιουργία πόληςΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.simcity.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:7/3/2013PEGI:7

Game20.gr, το Άσυλο των gamers