Resistance: Burning Skies Preview

Η συζήτηση συνεχίζεται εδώ και καιρό: κατά πόσο έχει νόημα η επιμονή της Sony να μεταφέρει την εμπειρία του PS3 στο Vita, αντί να ψάχνει το κάτι διαφορετικό; Εφόσον έχεις το παιχνίδι με καλύτερα γραφικά, πιο βολικό χειρισμό και περισσότερες δυνατότητες (πιο πλούσιο multiplayer πχ), γιατί να το κουτσουρέψεις σε μία φορητή έκδοση; Προσωπικά, την έχω βρει την απάντηση (απλά δε βγάζεις τέτοιο παιχνίδι και το κάνεις όπως η Nintendo), αλλά απ’ ότι

φαίνεται, η Sony παραμένει αμετανόητη. Έτσι, αποφάσισε να συνεχίσει ένα καλό, όμως όχι κορυφαίο franchise, το Resistance, με πέμπτο παιχνίδι (θυμίζω πως υπάρχει και το Retribution του PSP) στο PlayStation Vita.

Η αλήθεια είναι πως, τυπικά, το Vita είναι φτιαγμένo για τέτοιους τίτλους. Μία οθόνη κορυφαία, που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από ακριβότερα panels, ιπποδύναμη που σαγηνεύει, και δύο αναλογικοί (οι οποίοι, παρ’ ότι χρήσιμοι, δε θα αρέσουν στους πάντες). Και όντως, το Resistance: Burning Skies τα εκμεταλλεύεται όλα αυτά για να προσφέρει ένα σύνολο που ανταποκρίνεται άψογα στον χαρακτηρισμό «Το πρώτο φορητό dual-analog FPS». Μόνο που αυτό δεν είναι αρκετό. Το παιχνίδι σε στιγμές μπορεί να είναι πρωτοποριακό, όμως άλλες φορές είναι απλά ένα deja-vu όλων εκείνων των FPS που έχουμε παίξει κατά καιρούς σε άλλες πλατφόρμες.

Καταρχήν, το Resistance: Burning Skies διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της εισβολής των Chimera στις ΗΠΑ, οπότε η δομή του μοιάζει περισσότερο με αυτή του Resistance 2, που είναι και το πιο αμφιλεγόμενο παιχνίδι της τριλογίας. Οι πολιτείες της δεκαετίας του ’50, μετά τον ΄Β Παγκόσμιο, είναι η καλύτερη περίοδος του «αμερικάνικου ονείρου», αλλά το παιχνίδι αποτυγχάνει να το αναδείξει αυτό. Αντίθετα, περιορίζεται σε πολύ κλειστά περιβάλλοντα, με την αυστηρά γραμμική προσέγγιση των διαδρόμων να κυριαρχεί. Στον ήρωα δε δίνεται η δυνατότητα να κινηθεί πιο ελεύθερα, πάντα υπάρχει ένας περιορισμός. Ακόμα και στις συμπλοκές με τους Chimera, που έχουν την τάση να εμφανίζονται κατά κύματα, το πεδίο μάχης είναι πολύ περιορισμένο. Αν δεν είστε κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους, τότε δίνεται πολύ μικρή έκταση για τη δράση, συνεπώς στρατηγικές δύσκολα αναπτύσσονται και γενικά ο χαμός που θα θέλαμε όλοι να υπάρχει, λάμπει δια της απουσίας του.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι απολύτως ικανοποιητικά.

Για να εξισορροπήσει την κατάσταση, η Nihilistic θεώρησε πως ένα εκρηκτικό gameplay μπορεί να αντικατασταθεί από ορδές εχθρών, που πέραν του ότι δεν έχουν τρομερή ποικιλία μεταξύ τους (στην preview έκδοση τουλάχιστον) συμπεριφέρονται τόσο μηχανικά, που θαρρεί κανείς ότι παίζει κάποιο παιχνίδι του PS2. Θα μου πείτε το Burning Skies είναι τίτλος πρώτης γενιάς του Vita, και συνεπώς δεν εκμεταλλεύεται πλήρως τις δυνατότητες του συστήματος, αλλά τι συμβαίνει όταν και η AI είναι μέτρια και το παιχνίδι υποφέρει ουκ ολίγες φορές από πτώση των καρέ; Πράγματι, το lag δηλώνει παρόν και σε σημεία μπορεί να θεωρηθεί και ανυπόφορο.

Από την άλλη πλευρά, αυτό