Kingdom Come: Deliverance Review

Μετά από περισσότερα από τέσσερα χρόνια ανάπτυξης, το Kingdom Come: Deliverance είναι εδώ, συνοδευόμενο από μεγάλο hype για τον ρεαλιστικό, μεσαιωνικό κόσμο του. Καταφέρνει όμως να αποδειχθεί αντάξιο των προσδοκιών; Η απάντηση, σε γενικές γραμμές, είναι θετική.

Το Kingdom Come: Deliverance σας μεταφέρει στην Bohemia (Τσεχία) του 1403, μέσα από τα μάτια όχι ενός σκληροτράχηλου ήρωα γαλουχημένου στις μάχες και το πλιάτσικο, αλλά ενός συνηθισμένου ανθρώπου, έναν γιο σιδερά, ονόματι Henry. Ο Henry

καταλαβαίνει από πολύ νωρίς πόσο δύσκολη είναι η ζωή και η επιβίωση στην ταραχώδη αυτή εποχή, καθώς η επαρχιακή ηρεμία του διαταράσσεται από την πλημμυρίδα των πολιτικοστρατιωτικών γεγονότων της εποχής και ο ίδιος γίνεται έρμαιο δυσάρεστων καταστάσεων που αλλάξουν την ζωή του για πάντα. Είναι στο χέρι σας να τον οδηγήσετε δια πυρός και σιδήρου, πρωταγωνιστή σε μια ιστορία πόνου και εκδίκησης.

Η ιστορία είναι εξαιρετική, όπως και ο τρόπος που ξετυλίγεται μπροστά σας. Το παιχνίδι καταφέρνει μέσα από την επεξηγηματική αφήγηση των γεγονότων και την αιφνίδια ενηλικίωση του Henry, να σας μεταδώσει από πολύ νωρίς την ταύτιση με τον ήρωα, την αβίαστη ανάγκη να ενωθείτε με την ψυχοσύνθεσή του για να τον βοηθήσετε να εκπληρώσει τον σκοπό του. Αυτή η ταύτιση με τον ήρωα και η νοερή είσοδός σας στα παπούτσια του είναι πολύ σημαντική και σωστά στημένη εξαρχής, καθώς χρειάζεται πραγματικά να νοιαστείτε γι αυτόν, να νιώσετε την αδυναμία του και την θνητότητα του. Ένας πηλός στα χέρια σας σε μεσαιωνικό περιβάλλον, να τον πλάσετε όπως εσείς επιθυμείτε. Αφού επιτευχθεί αυτή η ταύτιση, μόνο τότε μπορείτε να εξασφαλίσετε και την πρόοδο και επιβίωσή σας, καθώς δεν σας δίνεται τίποτα στο πιάτο και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Χρειάζεστε φαϊ για να επιζήσετε, ρούχα για να ντυθείτε, προσωπική φροντίδα και καθαριότητα, γνώσεις και εμπειρίες.

Μάχες μέχρις εσχάτων.

Το παιχνίδι δικαιολογεί στο έπακρο την φήμη του σαν... μεσαιωνικό life sim, καθώς η κάθε σας δράση ισοδυναμεί με μια αντίδραση επηρεάζοντας όλο τον ζωντανό κόσμο. Θέλετε να ζήσετε στην ανομία ληστεύοντας και σπέρνοντας τον τρόμο στο πέρασμά σας; Μπορείτε να το κάνετε με τις ανάλογες συνέπειες. Προτιμάτε να εξασκηθείτε στο τίμιο μονοπάτι του ιππότη, να εμπνέετε σεβασμό στους απλούς ανθρώπους; Όπως και να 'χει, δεκάδες παράμετροι λειτουργούν αλληλένδετα και επηρεάζουν τον τρόπο παιχνιδιού σας και ανάπτυξης του ήρωα. Το ντύσιμό σας μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που σας συμπεριφέρονται οι χαρακτήρες ή τις stealth ικανότητές σας. Δοκιμάστε να επικοινωνήσετε με κάποιον ενώ είστε βουτηγμένος στο αίμα κάποιου φουκαρά εχθρού ή απλά ξεθηκαρώστε το σπαθί σας μέσα στο πλήθος. Αν κρατήσετε φαγητό πολύ ώρα πάνω σας μπορεί να χαλάσει και να σας δηλητηριάσει αν το φάτε. Αν πέσετε από μεγάλο ύψος μπορεί να τραυματιστείτε και να αιμορραγήσετε μέχρι θανάτου χωρίς τη χρήση επιδέσμων (σε... κάθε τραυματισμένο μέλος του σώματος σας).

Μπορώ να αναφέρω πολλά παραδείγματα για τους ρεαλιστικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού αλλά για να μην γίνομαι κουραστικός, προτείνω απλά να έχετε όσο το δυνατόν καθαρό μυαλό όταν ξεκινήσετε, καθώς είναι πραγματικά πάρα πολλά όσα πρέπει να επιμεληθείτε στο ταξίδι σας. Εντυπωσιακό επίσης είναι πως οι πράξεις σας μπορεί να μην έχουν κάποιον αντίκτυπο εκείνη τη στιγμή ή βραχυπρόθεσμα, αλλά πιο μετά, αφήνοντάς σας έκπληκτο, σαν το παιχνίδι να τις αφομοιώνει και να σας τη “φυλάει” για αργότερα σε κάποιο άλλο κεφάλαιο.

H αλληλεπίδραση με τον κόσμο και το σύνολο των πράξεων που επιλέγετε να κάνετε καθορίζουν το “χτίσιμο” του χαρακτήρα σας και το leveling των επιμέρους χαρακτηριστικών του. Δεν κερδίζετε βαθμούς εμπειρίας με την ολοκλήρωση αποστολών. Όσο περισσότερο ασχολείστε με κάτι συγκεκριμένο, τόσο καλύτερος γίνεστε σε αυτό. Έτσι, πχ αν είστε έφιππος για αρκετή ώρα εξελίσσετε την ικανότητα σας να ιππεύετε και τα στατιστικά του αλόγου σας, αν κυνηγάτε άγρια ζώα στα δάση, εξελίσσετε αντίστοιχα την ικανότητα σας στο κυνήγι και το loot που παίρνετε από αυτά κτλ. Με την πρόοδό σας στο παιχνίδι και βελτιώνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ήρωα, μπορείτε να ξεκλειδώσετε νέες αντιδράσεις από τους ΑΙ χαρακτήρες και νέους τρόπους αντιμετώπισης μιας κατάστασης. Ο ήρωας βέβαια σαν πολυδιάστατος χαρακτήρας δεν “κλειδώνει” στις συγκεκριμένες ικανότητες που επιλέγετε εξαρχής. Έτσι, αν ξαφνικά αποφασίσετε ότι θέλετε να κραδαίνετε ένα βαρύ τσεκούρι αντί για ένα γρήγορο τόξο, μπορείτε απλά να το κρατήσετε και να αρχίσετε να το χρησιμοποιείτε, εξελίσσοντας τη συγκεκριμένη ικανότητα κάθε φορά.

Το Grand Theft Auto του Μεσαίωνα.

Ότι όπλο και να έχετε στην φαρέτρα σας, όμως, κάθε φορά που εμπλέκεστε σε μάχη χρειάζεται σχεδιασμός και προσεχτικές κινήσεις, μελέτη του εχθρού σε κάθε χτύπημα, σε κάθε σκαμπανέβασμα του stamina σας. Το παιχνίδι (τουλάχιστον στην αρχή) δεν συγχωρεί επιπολαιότητες και λάθη και, όπως και στην πραγματική ζωή, αν δεν είστε κατάλληλα προετοιμασμένος ετοιμαστείτε να πεθάνετε πάμπολλες φορές. H εξέλιξη των μαχών και ο τρόπος που υλοποιούνται με την προοπτική πρώτου προσώπου μπορεί να σας ξενίσει και να σας δυσκολέψει. Αλλά, όπως και στο γενικότερο πλαίσιο του παιχνιδιού ότι “practice makes perfect” (με ελάχιστες εξαιρέσεις - αχ αυτό το τόξο), βελτιώνεστε προοδευτικά, κάτι που προσφέρει ικανοποίηση. H φουλ επίθεση στην μεσαιωνική Βohemia όπως καταλαβαίνετε δεν ενδείκνυται και γρήγορα αποθαρρύνεστε αν ακολουθήσετε αυτή την τακτική.

Το παιχνίδι μάλιστα δεν σας επιτρέπει να σώσετε την πρόοδο σας οπουδήποτε, παρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία που επιλέγει αυτό. Ο μοναδικός τρόπος να σώσετε την πρόοδο σας είναι αν κοιμηθείτε σε κάποιο διαθέσιμο κρεβάτι ή αν πιείτε ένα ειδικό ποτό (που είναι ακριβό αλλά τουλάχιστον μπορείτε να το φτιάξετε μέσω alchemy). Προσωπική μου γνώμη είναι ότι στο βάθος ωρών του gameplay και βύθισης στην ιστορία, η απουσία συχνών save και ο φόβος επικείμενου πισωγυρίσματος είναι καλοδεχούμενος. Πιστεύω το παιχνίδι σχεδιάστηκε έτσι καθαρά με στόχο να δώσει έμφαση στο βάρος ακόμα και της πιο απλής απόφασης να αναμετρηθείτε με κάποιον, να σας αγχώσει κατά κάποιο τρόπο ότι η ζωή σας, η πρόοδος σας είναι πολύτιμη και να το σκεφτείτε διπλά να μην αναλωθεί σε μια επιπόλαια ενέργεια, όπως ακριβώς θα ενεργούσατε στην πραγματική ζωή αν βλέπατε να σας πλευρίζει μια ομάδα ληστών. Κρίνοντας καθαρά με γνώμονα αυτό το σκεπτικό, θεωρώ ότι η απουσία save συμβάλλει στην δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας που επιβάλλει ένας -το κατά δύναμιν- ρεαλιστικός τρόπος παιχνιδιού.

Αυτό που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί όμως είναι τα διάφορα bugs, τα οποία οδηγούν σε αρκετές άβολες καταστάσεις και αφαιρούν το immersion του παιχνιδιού. Είναι άλλο πράγμα να κάνετε load ξανά το παιχνίδι επειδή προσεγγίσατε λάθος έναν εχθρό και πληρώνετε το λάθος σας και τελείως διαφορετικό να κάνετε load ξανά, έπειτα από μια ώρα ή και παραπάνω χαμένου gameplay, γιατί πχ ένας σημαντικός χαρακτήρας σε side-quest συμπεριφέρεται αλλόκοτα ή κολλήσατε για πάντα σε ένα παράθυρο διαλόγου και περιμένετε την γλυκιά λήθη. Δεν θα σταθώ στα bugs που δεν με ανάγκασαν να κάνω reload το save μου, γιατί παρόλο που ήταν ενοχλητικά, τουλάχιστον μου επέτρεπαν να συνεχίσω το playthrough. Χαρακτήρες-φαντάσματα που διαπερνούν πόρτες, φράχτες και... ανθρώπους, άλογα που τηλεμεταφέρονται και αρκετά άλλα. Ευτυχώς ήταν ελάχιστα τα ενοχλητικά υποχρεωτικά reload και λογικά η κατάσταση θα διορθωθεί με μελλοντικά patch (και μάλλον εξίσου τεράστια με το day-one patch).

Κυνηγώντας στο δάσος.

Τα γραφικά είναι όμορφα στο μάτι, έχουν βάθος, όμως συγκρινόμενα με άλλα παρόμοια παιχνίδια του είδους σε αυτή την γενιά δεν σας μένουν χαραγμένα στη μνήμη. Υπάρχουν χαμηλής ανάλυσης υφές, pop-up σε αντικείμενα, ρουχισμό κτλ. Η ιστορία όμως είναι τόσο εθιστική που μπορείτε να τα παραβλέψετε και να απορροφηθείτε από το gameplay. Αυτό που δεν μου άρεσε προσωπικά είναι η κίνηση, η ροή της καθημερινής ρουτίνας των χαρακτήρων και γενικά του κόσμου στον οποίο κινείστε. Παρόλη την ομορφιά του και την τιτάνια προσπάθεια των δημιουργών στην οπτική ιστορική πιστότητα, ο κόσμος μοιάζει λίγο περισσότερο “ρομποτικός” παρά ανθρώπινος. Η μουσική, από την άλλη, είναι πολύ προσεγμένη με ωραία ορχηστρικά κομμάτια γεμάτα ένταση και συναισθηματική φόρτιση, όπου και όταν χρειάζεται. Το voice acting είναι αξιοπρεπέστατο, με το καστ να κάνει αξιόλογη προσπάθεια να πιάσει τον παλμό της συγκεκριμένης ιστορικής εποχής με τις ιδιαιτερότητες της προφοράς και της γλώσσας. Υπάρχουν όμως και ορισμένες μικρές παραφωνίες, όπως διάλογοι που μοιάζουν τραβηγμένοι ερμηνευτικά και άχρωμες ομιλίες που δεν καταφέρνουν να μεταδώσουν επιτυχώς το συναίσθημα της στιγμής. Το μεγαλύτερο προσωπικό μου παράπονο όμως αφορά τη φωνή του ίδιου του πρωταγωνιστή, που είναι λίγο “αφελής” (ευγενική έκφραση) για το γούστο μου, αλλά ίσως, στην γενική εικόνα, να ταιριάζει με την ταπεινή καταγωγή του.

Το Kingdom Come: Deliverance δεν σας χαρίζει τους βασικούς gaming αυτοματισμούς για να σας επιτρέψει να αναλωθείτε στο διασκεδαστικό και κινηματογραφικό μέρος του. Απαιτεί αφοσίωση για να διασκεδάσετε και να χαθείτε στον κόσμο του πλήρως. Αν προσπεράσετε τα bugs και τον απαιτητικό ρεαλισμό του, σίγουρα θα το απολαύσετε ως κάτι διαφορετικό. Το προτείνω αν έχετε άπλετο χρόνο στην διάθεσή σας και αναζητάτε μια ρεαλιστική μεσαιωνική εμπειρία. Εφόσον λυθούν τα τεχνικά προβλήματα, η Bohemia σας περιμένει για μια ιστορική ξενάγηση που θα σας γοητεύσει.

Εξαιρετική ιστορία που σας βάζει στο κλίμαΙστορική πιστότηταΜουσικήΡεαλισμός......που ίσως είναι υπερβολικός και μπορεί να κουράσειΤο σύστημα save δεν θα αρέσει σε όλουςBugs που αφαιρούν πόντους από τη συνολική εμπειρίαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Warhorse StudiosΕΚΔΟΣΗ:Deep SilverΔΙΑΘΕΣΗ:EnarxisΕΙΔΟΣ:RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.kingdomcomerpg.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:13/2/2018

Game20.gr, το Άσυλο των gamers