Injustice: Gods Among Us Review

Τα fighting games απολαμβάνουν μια αναγέννηση τα τελευταία χρόνια, χάρη στους Ιάπωνες και... τη Netherrealm Studios. Μετά την επιτυχία του Mortal Kombat, μία από τις πιο λογικές κινήσεις της Netherrealm θα ήταν να συνεχίσει τη σειρά βασιζόμενη στη δοκιμασμένη συνταγή, με συγκεκριμένες βελτιώσεις όπως καλύτερο netcode, κάτι που ζητούν

επίμονα οι fans. Αντ' αυτού, λίγο η συνεργασία με τη μαμά Warner Bros., λίγο η παλιά εμπειρία με την άδεια της DC, λίγο οι ελευθερίες που υπάρχουν σε ένα ολοκαίνουριο franchise, και η Netherrealm αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμα από το Mortal Kombat και να επιστρέψει στον κόσμο των κόμιξ με το Injustice: Gods Among Us, ένα ξυλίκι με ήρωες της DC. Batman, Superman, Joker, Green Lantern και άλλοι γνωστοί και λιγότερο γνωστοί χαρακτήρες, δίνουν το παρόν σε ένα από τα πιο προσιτά, αλλά και πιο διασκεδαστικά ξυλίκια των τελευταίων χρόνων.

Δεν γνωρίζω αν το “Injustice” του ονόματος προέρχεται πράγματι από τη Justice League, πάντως το παιχνίδι περιλαμβάνει τους περισσότερους από τους χαρακτήρες που εμφανίστηκαν στη δημοφιλή (και προσωπική αγαπημένη) σειρά, τόσο ως ήρωες, όσο και ως κακοί. Υπάρχουν ακόμα και χαρακτήρες με σπάνιες εμφανίσεις σε games, όπως ο Black Adam και ο Shazam. Το Injustice περιλαμβάνει 24 χαρακτήρες που καλύπτουν όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις, με μια σημαντική εξαίρεση. Ο Martian Manhunter, ένα από τα ηγετικά στελέχη της Justice League of America, λάμπει δια της απουσίας του, και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. Θα μπορούσε να προσφέρει στην ποικιλία του παιχνιδιού με τις εξωτικές του δυνάμεις, ενώ είναι ο μόνος που λείπει από τα στελέχη που εδραίωσαν τη συμμαχία. Κάποιες φήμες βέβαια λένε πως θα είναι στο πρώτο DLC του παιχνιδιού, αλλά και πάλι, η απουσία του είναι εμφανής.

Η μάχη του αιώνα.

Αφήνοντας το πρώτο μούδιασμα στην άκρη, το Injustice εντυπωσιάζει με την πρώτη επαφή, αφού η παρουσίαση του είναι εκπληκτική. Παρόλο που δε συνηθίζω να σχολιάζω τέτοια πράγματα, το πώς είναι δομημένα τα μενού και συνολικά η περιήγηση στο Injustice με εντυπωσίασαν και με ανακούφησαν, ειδικά μετά την πολύ κακή εμπειρία που είχα με το Playstation All-Stars: Battle Royale. Αυτή η περιήγηση είναι που σας οδηγεί στο να καταλάβετε πως το περιεχόμενο του Injustice αντιστοιχεί σε πολλές, πολλές ώρες παιχνιδιού, ακόμα και αν θεωρείστε pro στα ξυλίκια. Πέρα από το Story mode, που σε δομή θυμίζει το αντίστοιχο του Mortal Kombat, υπάρχουν οι κλασικές μάχες, οι μάχες με ειδικά κριτήρια που είναι όμως κλειδωμένες αρχικά, και τα S.T.A.R. Labs, όπου καλείστε να εκπληρώσετε τρία objectives σε μερικές, μικρής διάρκειας αποστολές. Για παράδειγμα, πρέπει να νικήσετε, τον αντίπαλο χρησιμοποιώντας μόνο γροθιές, ή να μη χάσετε καθόλου ενέργεια κατά τη μάχη.

Το Story mode του παιχνιδιού παραδόξως είναι αρκετά ενδιαφέρον. Όπως στο campaign του MK, χρησιμοποιείτε εναλλάξ ένα σωρό από χαρακτήρες (όχι όλους όμως) καθώς προχωράτε την ιστορία. Σε μία από τις άπειρες διαστάσεις (θα την ονομάσω διάσταση Α), ο Joker αφήνει για λίγο τον Batman και ασχολείται με τον Superman. Καταφέρνει να τον ποτίσει με ένα ναρκωτικό, και ο Kal-El, χωρίς να το ξέρει, σκοτώνει την έγγυο Lois Lane, καταστρέφοντας στην πορεία και την Metropolis. Τρελός από οργή, ο Superman σκοτώνει τον Joker και γίνεται δυνάστης της ανθρωπότητας, χρησιμοποιώντας τις τρομερές δυνάμεις του για να γίνει ο απόλυτος αρχηγός όλων των υπερηρώων. Εκτός του Batman φυσικά, ο οποίος ηγείται μίας αντιστασιακής ομάδας, της Insurgence. Για να καταφέρει όμως ο Batman της διάστασης Α να νικήσει τον Superman του κόσμου του, καλεί από μια άλλη διάσταση (διάσταση Β) κάποιους ήρωες να τον βοηθήσουν, αφού αυτοί της διάστασης Α υπηρετούν τον Superman.

Ο ρόλος του Luthor στην ιστορία είναι... ενδιαφέρων.

Μπορεί να φαντάζει πολύπλοκο, αλλά η εισαγωγική σκηνή τα εξηγεί καλα, και, πάνω απ' όλα, καταφέρνει να είναι ενδιαφέρουσα. Γι αυτο και μόνο αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στη Netherrealm, αφού η ιστορία στα περισσότερα παιχνίδια ξύλου είναι αδιάφορη. Συνολικά, η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα (αν και προβλέψιμη) και έχω την αίσθηση πως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ καλό επεισόδιο της ήδη καταπληκτικής animated σειράς Justice League. Σα να μην έφτανε αυτό, η ομάδα διόρθωσε και τα περισσότερα από τα προβλήματα που έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο Story mode του Mortal Kombat. Πλέον δεν πλακώνεστε στο ξύλο με τον ίδιο αντίπαλο κάθε τρεις και λίγο, ενώ επειδή το παιχνίδι είναι πιο εύκολο και προσβάσιμο από το ΜΚ, μπορείτε να “συνεργαστείτε” άψογα με έναν ήρωα από την πρώτη κιόλας μάχη (ο κάθε ήρωας σας ανατίθεται για τρεις με τέσσερις) χωρίς να καταφεύγετε σε... εύκολες λύσεις.

Σε αυτό το θέμα, το Injustice είναι κάπως διφορούμενο. Από την μία, οι κινήσεις των περισσότερων χαρακτήρων είναι σαφώς πιο εύκολες στην εκτέλεση από τις κινήσεις των χαρακτήρων του Mortal Kombat. Όμως τα combo που μπορείτε να δημιουργήσετε συνδυάζοντας τις κινήσεις είναι αρκετά σύνθετα και απαιτούν μία κάποια σκέψη. Μάλιστα, για να ενισχύσει την ανάπτυξη στρατηγικών, το Injustice στις διάφορες move lists εμφανίζει και τα frames που χρειάζονται για την εκτέλεση της κάθε κίνησης, δίνοντας στους (πολύ) προχωρημένους παίκτες τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μερικές πολύ εντυπωσιακές αλυσίδες. Βέβαια, το παιχνίδι τοποθετείται αρκετά μακριά από τη φόρμουλα του MK, αφού αλλάζει σχεδόν ολοκληρωτικά τον τρόπο χειρισμού των χαρακτήρων. Πλέον το block δεν αντιπροσωπεύεται από μία ασπίδα που κάνουν οι ήρωες, αλλά περιορίζεται στο crouch και το βήμα προς τα πίσω, κάτι που θυμίζει ελαφρώς τεχνικές Street Fighter.

Από την άλλη πλευρά, οι χαρακτήρες του Injustice είναι ελαφρώς unbalanced, αν και όχι σε καταστροφικά επίπεδα. Όπως πάντα, αυτό γίνεται εμφανές στο multiplayer, όπου το ένα τρίτο των παικτών ασχολείται με τον “sniper” Deathstroke και τον πανεύκολο στα combo Superman. Ήρωες όπως οι Wonder Woman και Raven, που είναι σχεδιασμένοι για πιο προχωρημένους παίκτες, σπάνια εμφανίζονται, ενώ υπάρχουν και κάποιοι, όπως ο Ares, που απλά δεν τον πέτυχα ποτέ online. Όπως και να 'χει, η Netherrealm έδωσε τουλάχιστον στους πρωταγωνιστές της χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πέραν των κανονικών κινήσεων, που αντιπροσωπεύουν πολύ καλά τις δυνάμεις τους στα κόμιξ, υπάρχουν και άλλα δύο είδη κινήσεων. Πρώτον, η character power, μία κίνηση μικρής εμβέλειας, που δίνει στον εκάστοτε χαρακτήρα ένα μικρό μπόνους, όπως έξτρα άμυνα, ή έξτρα εμβέλεια.

Η Wonder Woman είναι για πιο προχωρημένους παίκτες.

Δεύτερον, η σούπερ ντούπερ super move, επίσης μοναδική για κάθε χαρακτήρα. Αυτή η κίνηση είναι ουσιαστικά και η υπογραφή του ήρωα που χειρίζεστε και προκαλεί πολύ μεγάλη ζημιά στον αντίπαλο. Ο Superman στέλνει τον αντίπαλο στο διάστημα και από εκεί με μια γροθιά τον στέλνει πίσω στη Γη, η Raven τον μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση όπου του επιτίθενται δαίμονες, ενώ ο Joker... κάνει τα αστεία του. Το πιάνετε το νόημα πιστεύω. Πάνω κάτω κάθε ήρωας έχει μία super move παρόμοια με αυτή που περιμένετε. Δε σταματούν εδώ όμως οι δυνατότητες για ξύλο. Σε κάθε πίστα υπάρχουν διάφορα αντικείμενα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, όχι μόνο για να προκαλέσετε ζημιά στον αντίπαλο (πχ φιάλες αζώτου), αλλά και για να αποφύγετε μια δύσκολη κατάσταση, πηδώντας πίσω από τον εχθρό. Και σα να μην έφτανε αυτό, οι δημιουργοί ενσωμάτωσαν και κάτι ακόμα στις πάμπολλες πίστες. Επίπεδα, με διαφορετικά αντικείμενα και παρασκήνιο, μέσα στην ίδια πίστα, που είναι προσβάσιμα αν ο ένας μαχητής χτυπήσει τον άλλον πολύ άσχημα κοντά στις άκρες του αρχικού επιπέδου.

Είναι μία έξυπνη κίνηση από τη Netherrealm που ενισχύει την ούτως ή άλλως ευχάριστη ποικιλία των πιστών. 15 στον αριθμό, περιλαμβάνουν αρκετά γνωστά μέρη από τα κόμιξ και τις σειρές της Justice League, παρόλο που για άλλη μία φορά υπάρχει υπάρχει το παράπτωμα των διαφορετικών εκδόσεων της ίδιας πίστας για μέρα και νύχτα. Κάθε πίστα περιλαμβάνει ένα σεβαστό αριθμό αντικειμένων προς χρήση, ενώ ο δισδιάστατος χώρος όπου μπορείτε να κινηθείτε προσφέρει ελευθερία κινήσεων. Συνολικά δηλαδή, ο τομέας αυτός του παιχνιδιού δεν θα σας αφήσει απογοητευμένους. Εμένα τουλάχιστον με χόρτασε. Τα πάντα είναι καλοσχεδιασμένα, και στις περισσότερες από τις πίστες υπάρχουν μερικά εντυπωσιακά εφέ, όπως φωτοσκιάσεις, νερά που τρέχουν, και λοιπά. Συν το ότι αν χρησιμοποιείτε δυνατές κινήσεις, εσείς ή ο αντίπαλος, το παρασκήνιο κάθε φορά υπάρχει πιθανότητα να γκρεμιστεί, κάτι ελαφρώς ανούσιο μεν, αλλά συμβάλλει στα εφετζίδικα σκηνικά που απαιτεί η ύπαρξη υπερηρώων.

Ο Deathstroke χρειάζεται επειγόντως nerf.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τελευταίο, και ίσως πιο κρίσιμο, στοιχείο του παιχνιδιού, το multiplayer. Τα καλά νέα είναι ότι η Netherrealm βελτίωσε τον προβληματικό netcode του Mortal Kombat. Τα κακά νέα είναι ότι... δεν υπάρχει πολύς κόσμος να το απολαύσει! Οι servers του Injustice δε σφύζουν από ζωή, με κάποιες εκατοντάδες ατόμων να είναι online (στο PS3 τουλάχιστον). Ακόμα, τα lobbies, δωμάτια που δημιουργούν οι χρήστες και μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι και 100 άτομα, σπάνια είναι γεμάτα, συνήθως με παρέες που παίζουν King of the Hill. Αυτό είναι και το πιο πρωτότυπο mode του παιχνιδιού, με την τριάδα να συμπληρώνουν οι κλασικές μάχες, και το γνωστό survival. Στο King of the Hill λοιπόν, διάφοροι παίκτες προκαλούν το λεγόμενο “βασιλιά” σε μάχη. Οι παίκτες είναι τοποθετημένοι σε σειρά, όπως μπήκαν στο lobby, και ένας ένας αντιμετωπίζουν το βασιλιά. Κάθε φορά που συμβαίνει μια τέτοια μάχη, πέφτουν στοιχήματα σε μορφή xp, και αν νικήσει αυτός στον οποίον επενδύσατε, παίρνετε πίσω κάποια xp. Αν όχι, τα χάνετε. Ένα πολύ ενδιαφέρον και τζογαδόρικο mode, που με καλή παρέα είναι ικανό να ρουφήξει τον περισσότερο από το χρόνο που θα επενδύσετε στο multiplayer του Injustice. Όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ανέφερα για τις πίστες, αφορούν φυσικά και το multiplayer. To δε lag είναι σπάνιο και συνήθως τα ματς τρέχουν νεράκι.

Εκτός από τις πίστες, καλοσχεδιασμένοι είναι και οι ίδιοι οι χαρακτήρες, που μοιάζουν βγαλμένοι από τις σελίδες των κόμιξ. Κάθε ήρωας έχει δύο στολές, η μία κλειδωμένη αρχικά, ενώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και διάφορα διακριτικά στοιχεία βασισμένα στον καθένα για να διακοσμήσετε την κάρτα του παίκτη σας. Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι είναι σε γενικές γραμμές πολύ όμορφο, όσο όμορφο μπορεί να είναι ένα ξυλίκι. Οι χαρακτήρες έχουν πολύ ωραίο animation, ενώ οι υπερφυσικές δυνάμεις συνοδεύονται από αξιοπρεπέστατα εφέ. Όσο για τον ήχο, το επικό soundtrack ενισχύει σημαντικά την ιστορία των ηρώων. Μνεία αξίζουν και οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους, για να μην πω εξαιρετικοί. Δυστυχώς ο Mark Hamill δεν υποδύεται τον Joker, αλλά ο Richard Epcar καλύπτει το κενό αξιοπρεπώς.

Ο R. Epcar που υποδύεται τον Joker κάνει καλή δουλειά.

Αυτά για το Injustice: Gods Among Us. Είναι ένα ολοκαίνουριο παιχνίδι ξύλου που απευθύνεται σε ένα κοινό πιο αρχάριο και πιο χαλαρό από το Mortal Kombat. Οι χαρακτήρες του είναι μοναδικοί (αν και πρέπει να εξισορροπηθούν καλύτερα) και αρκετοί, κάτι που ισχύει και για τις διαθέσιμες πίστες. Με μπόλικο περιεχόμενο offline, ο κόσμος που λείπει από το online multiplayer ίσως τελικά να μην είναι και τόσο σημαντικό αρνητικό. Το King of the Hill πάντως είναι μία πολύ καλή ιδέα. Ελπίζω η Netherrealms να συνεχίζει να δίνει στο συγκεκριμένο είδος, γιατί, πολύ απλά, το έχει.

Μπόλικοι χαρακτήρες και πίστεςΌμορφα γραφικάΕξαιρετικός ήχοςΣύστημα μάχης που είναι πιο εύκολο στην εκμάθηση από τα υπόλοιπα ξυλίκια......κάτι που ίσως να έχει αντίκτυπο στο ενδιαφέρον των πιο προχωρημένων παικτώνΛίγος κόσμος onlineΛίγα skins για κάθε ήρωα (μόλις δύο)ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS3 (review), Xbox 360, Wii UΑΝΑΠΤΥΞΗ:Netherrealm StudiosΕΚΔΟΣΗ:WarnerΔΙΑΘΕΣΗ:ZegetronΕΙΔΟΣ:FightingΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.injustice.com/enHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:19/4/2013PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers