Fort Solis review

Είμαι ιδιαίτερος φαν των «walking sims». Το σεναριακό βάρος και βάθος, όπως και η αριστουργηματική σκηνοθεσία και φωτογραφία που υπάρχουν στα καλύτερα δείγματα τέτοιων παιχνιδιών, με ενθουσιάζουν, καθώς είναι σα να απολαμβάνω τη δική μου προσωπική ταινία. Το sci-fi θρίλερ Fort Solis θα μπορούσε άνετα να πάρει ακόμη και την πρώτη θέση ως το καλύτερο που έχω παίξει, εάν απέφευγε κάποια στραβοπατήματα.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε το ρόλο του Jack Leary, που είναι μηχανικός στη διαστημική βάση Fort Minor στον Άρη. Ενώ ο Jack

είναι στην επιφάνεια του πλανήτη κάνοντας εργασίες συντήρησης και συνομιλεί με τη συνάδελφό του Jessica, λαμβάνει μήνυμα συναγερμού από την κοντινή διαστημική βάση Fort Solis. O Jack αποφασίζει να πάει στο Fort Solis και να κάνει έναν πρώτο έλεγχο, καθώς θεωρεί πως πρόκειται για false alarm. Μόλις φτάνει έξω από τη βάση, όμως, διαπιστώνει πως όλες οι πόρτες είναι κλειστές και δεν υπάρχει απάντηση. Μετά από μία δύσκολη αλλά επιτυχημένη προσπάθεια πρόσβασης στο εσωτερικό του Fort Solis, ο Jack επιβεβαιώνει πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν υπάρχει κανένας υπάλληλος στους πρώτους χώρους της βάσης, ενώ όλα μοιάζουν υπόπτως εγκαταλελειμμένα. Η Jessica προσπαθεί να αποτρέψει τον Jack από το να συνεχίσει την εξερεύνηση, εκείνος όμως επιμένει να ελέγξει παραπάνω την βάση. Όσο εξερευνά τόσο πιο περίεργα γίνονται τα πράματα, έως ότου ξαφνικά ανακαλύπτει το πτώμα ενός από τους υπαλλήλους.

Τι συνέβη; Πως πέθανε; Πού βρίσκονται οι υπόλοιποι; Με τα ερωτήματα αυτά κατά νου, ο Jack συνεχίζει την εξερεύνηση στα ενδότερα και πιο επικίνδυνα σημεία του Fort Solis, έχοντας πάντα την Jessica στο ακουστικό να τον βοηθάει και να τον ενθαρρύνει. Όσο ο Jack ερευνά τις διάφορες αίθουσες, ανακαλύπτει τερματικά με emails που αντάλλασσαν οι άφαντοι υπάλληλοι της βάσης, καθώς και αντικείμενα διαφόρων ειδών που τους ανήκαν. Παράλληλα βρίσκει και στικάκια με video logs που διατηρούσε ο καθένας από αυτούς, μέσα από τα οποία εσείς μπορείτε να καταλάβετε τί συνέβη και να συμπληρώσετε το παζλ της ιστορίας του Fort Solis.

Προτιμώ να μην πω κάτι περισσότερο, καθώς πρόκειται για θρίλερ με σχετικές ανατροπές και όπως και να το κάνουμε όταν συζητάμε για το σενάριο ενός walking sim είναι σα να συζητάμε για το 85% του παιχνιδιού. Όλα τα λεφτά είναι η υπόθεση, επομένως είναι καλύτερο να την ξεδιπλώσετε μόνοιςσας. Από την πλευρά μου να σημειώσω πως η ιστορία είναι καλογραμμένη, οι διάλογοι είναι στιβαροί και όλα βοηθούν στο να χτιστεί μία καταπληκτική ατμόσφαιρα που σας ακολουθεί ήδη από το πρώτο λεπτό. Πραγματικά δε θυμάμαι άλλο παιχνίδι με τόσο καταπληκτική ατμόσφαιρα. Από το σκοτάδι και την αμμοθύελλα που υπάρχει στην επιφάνεια του Άρη λόγω καταιγίδων, έως τους παντελώς έρημους και κλειστοφοβικούς διαδρόμους της βάσης και τα σκοτεινά τούνελ, όλα συνάδουν στην ενίσχυση της έντασης και της αγωνίας προσφέροντάς σας την αίσθηση μίας αριστουργηματικής ταινίας θρίλερ. Θα απορροφηθείτε τόσο στο παιχνίδι που θα θέλετε να εξερευνήσετε ακόμα και τις γωνίες της βάσης, να διαβάσετε κάθε email και να δείτε κάθε log. Είναι όλα έτσι σχεδιασμένα που διατηρούν το ενδιαφέρον χωρίς να κουράζουν.

Δυστυχώς, η τελευταία μισή ώρα του παιχνιδιού χαλάει τα παραπάνω. Ακόμη και όταν το παιχνίδι ουσιαστικά σας αποκαλύπτει τί συνέβη, ακόμη και όταν τα γεγονότα είναι πλέον ξεκάθαρα, θα μπορούσε να έχει μία ενθουσιώδη ανατροπή, μία χιτσοκική στροφή του σεναρίου, έτσι ώστε να λουστεί με τις δάφνες που θα του άρμοζαν. Αντ' αυτού, τελικά προτιμάει τις ευκολίες των κλασικών ταινιών θρίλερ με ολίγον από σπλατεριά, καταστρέφοντας ότι έχτιζε στο μυαλό σας στις πέντε προηγούμενες ώρες και προφέροντας ένα πλήρως απογοητευτικό φινάλε.

Περνώντας στο gameplay, αυτό λάμπει δια της απουσίας του. Και αυτό δε θα ήταν πρόβλημα, καθώς όπως προανέφερα μιλάμε για walking sim. Εκεί, όμως, που ευχαριστιέστε την εξερεύνηση και ψάχνετε κάθε γωνία των δωματίων και διαβάζετε οτιδήποτε γραπτό βρίσκει ο Jack, ξαφνικά το παιχνίδι αποφασίζει να γίνει Heavy Rain εισάγοντας και μερικά quicktime events. Και δεν είναι η απέχθεια που προσωπικά έχω στα QTE (η οποία είναι τεράστια), όσο η σπανιότητά τους στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Με έπιαναν τόσο απροετοίμαστο που νομίζω πως μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο κατάφερα να προσπεράσω κάποιο με επιτυχία. Σαφέστατα είτε θα έπρεπε να λείπουν τελείως είτε να υπάρχουν περισσότερο – εδώ μάλλον το παιχνίδι έχει κάποιο σχεδιαστικό κενό. Εξάλλου, ο πρωταγωνιστής δεν τρέχει, παρά μόνο περπατάει, κάτι που προφανώς είναι επιλογή των δημιουργών για την ενίσχυση της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού. Όμως σε συγκεκριμένα σημεία (αν και ευτυχώς λίγα) η απουσία δυνατότητας τρεξίματος γίνεται έντονη. Ο χάρτης που υπάρχει στο πολυεργαλείο που είναι στον καρπό του χαρακτήρα είναι επίσης δύσχρηστος. Θα τον περιέγραφα ως τον χειρότερο χάρτη που έχω δει σε παιχνίδι. Το zoom-in που κάνει είναι περιορισμένο, ενώ οι ενδείξεις του μάλλον αποπροσανατολιστικές. Παρόλα αυτά, σας είναι αναγκαίος, καθώς το η βάση έχει πολλά πατώματα και χαοτικούς διαδρόμους και τούνελ.

Όπως καταλαβαίνετε, για τον χειρισμό δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να πούμε. Απλώς προχωράτε, αλληλεπιδράτε με αντικείμενα ή τερματικά και βέβαια καλείστε να είστε σε εγρήγορση για να πατήσετε το σωστό κουμπί στα quick time events. Το μόνο αξιοσημείωτο εδώ είναι πως με ένα κουμπί ανοίγετε το πολυεργαλείο στον καρπό του πρωταγνωστή και μέσω αυτού έχετε πρόσβαση σε όλα τα emails, logs και τον χάρτη της περιοχής.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι καταπληκτικά χάρη στην Unreal Engine 5. Οι φωτοσκιάσεις, οι λάμψεις και βεβαίως οι εκφράσεις των προσώπων εντυπωσιάζουν. Εδώ φαίνεται ότι πάμε πολλά βήματα παραπέρα στα γραφικά, καθώς οι εκφράσεις των προσώπων στα video logs ξεπερνούν κατά πολύ τις καλύτερες που είχαμε δει μέχρι τώρα όπως του Hellblade. Το χαμόγελο, το συνοφρύωμα, το δάκρυ, είναι τόσο αληθοφανή που δεν θα πιστεύετε αυτό που βλέπετε. Βέβαια, όλα στηρίζονται στις ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίες είναι απλά εξαιρετικές. Από τα μεγάλα ονόματα όπως οι Troy Baker και Roger Clark, μέχρι και τους ηθοποιούς που παίζουν τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όλοι προσδίδουν μία ποιότητα στο παιχνίδι ανεβάζοντάς το ακόμα πιο ψηλά. Από κει και πέρα, οι λεπτομέρειες στην διαστημική βάση του Fort Solis είναι απίστευτες. Εκπληκτική επίσης η επιφάνεια του Άρη με την καταιγίδα, η οποία έχει τόσο απόκοσμη και συνάμα αληθοφανή αίσθηση, που σας κάνει να νιώθετε πόσο επικίνδυνος είναι ο κόκκινος πλανήτης.

Ως προς τον ηχητικό τομέα, η μουσική κλέβει την παράσταση, ενδεχομένως περισσότερο και από τα γραφικά. Τί μουσικάρα είναι αυτή! Προσωπικά, από το Myst είχα να ακούσω τέτοιους καταπληκτικούς ambient electro ήχους που συνοδεύουν κάθε σας βήμα και κάθε σας καρδιοχτύπι, ενώ τα ηλεκτρονικά μουσικά κομμάτια που ακούγονται καθώς και το τραγούδι στο τέλος του παιχνιδιού είναι απλά συγκινητικά. Θεωρώ πως ένας λόγος να παίξετε το παιχνίδι είναι μόνο και μόνο για να ακούσετε την μουσική και τους ήχους του. Οι δευτερεύοντες ήχοι που αφορούν το gameplay καθώς και τα όποια ειδικά εφέ, είναι αντίστοιχα υψηλού επιπέδου.

Το Fort Solis είναι ένα αξιόλογο και επαγγελματικά φτιαγμένο walking sim, με εξαιρετικά επιμέρους στοιχεία. Θα μπορούσε να είναι κορυφαίο αν απέφευγε τη «σεναριακή ευκολία» στο τελευταίο του μισάωρο. Παρόλα αυτά, αν είστε φαν του είδους σίγουρα θα το απολαύσετε.

Καταπληκτική ατμόσφαιραΥπέροχα γραφικάΕξαιρετικές ερμηνείεςΚαλοσχεδιασμένη διαστημική βάσηΑπίστευτη μουσική και ήχοιΑπουσία ουσιαστικού gameplayΤο τελευταίο μισάωρο χαλάει όλο τον ενθουσιασμό που έχει χτιστεί μέχρι τότεΔύσχρηστος χάρτηςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Fallen LeafΕΚΔΟΣΗ:Dear Villagers

Game20.gr, το Άσυλο των gamers