Firewatch Review

Δεν θα ήταν και πολύ άδικο να πούμε πως το gaming δεν έχει να παρουσιάσει πολλές σπουδαίες ιστορίες. Τα blockbuster παιχνίδια περιλαμβάνουν μέτρια, στην καλύτερη, σενάρια ενώ δύσκολα, ενήλικα αν θέλετε, θέματα πραγματεύονται λίγοι, συνήθως indie τίτλοι. To αν γι’αυτό φταίει το ίδιο το μέσο, είναι μια άλλη συζήτηση. Τώρα θα μιλήσουμε για το Firewatch, ένα παιχνίδι της νέας γενιάς indie, που δεν φοβάται να πειραματιστεί, να αφαιρέσει κάτι από τα μέχρι τώρα δεδομένα στοιχεία για να παρουσιάσει κάτι καινούριο.

Στην περίπτωση του Firewatch αφαιρείται κάτι από το δεδομένο του gameplay. Ναι,

θα μπορούσαμε, χωρίς διατάραξη της γενικότητας, να το βαφτίσουμε ως walking simulator. Πιο εξειδικευμένα, στο παιχνίδι οι δυνατές πράξεις του gameplay περιορίζονται στο περπάτημα, το τρέξιμο και κάποιες, ελάχιστες και προκαθορισμένες, αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον που συμβαίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Κατά καιρούς, το βασικό αυτό σύστημα εμπλουτίζεται και με τη χρήση κάποιων εργαλίων που θα αναφέρω σε λίγο, η κατακλείδα όμως της υπόθεσης είναι η εξής: στο Firewatch δεν κάνετε πολλά πράγματα. Είναι φανερό πως οι δημιουργοί του εμπνεύστηκαν περισσότερο από τα παιχνίδια φαντασιώδους ιστορίας (όπως το Everybody’s Gone to the Rapture), παρά από εκείνα με σύνθετους μηχανισμούς (όπως το Bastion).

Παρόλα αυτά, το Firewatch δεν παρουσιάζει μια ιστορία που συνέβη κάποτε και περιμένει να ανακαλυφθεί εκ των υστέρων από κάποιον τρίτο. Εδώ η ιστορία συμβαίνει καθώς παίζετε και αφορά τον πρωταγωνιστή, Henry. Η ατμόσφαιρα βαραίνει από την αρχή του παιχνιδιού: κάτι συμβαίνει στην προσωπική ζωή του Henry, κάτι ιδιαίτερα σοβαρό, και εκείνος αποφασίζει να ξεφύγει αναζητώντας απομόνωση στη δουλειά ενός δασοφύλακα, κάπου στο Wyoming των ΗΠΑ. Εκεί, η μόνη του παρέα είναι Delilah, το αφεντικό του, που τον καθοδηγεί και του μιλά αποκλειστικά και μόνο μέσω του ασυρμάτου. Δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα ούτε κάποια σύνθετη πλοκή. Στη βάση του, το Firewatch είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που γνωρίζονται, αποκαλύπτονται και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον μόνο μέσω ενός ασυρμάτου.

Συγκλονιστικά όμορφο.

Η μαεστρία του παιχνιδιού είναι πως καταφέρνει να κάνει και τον παίκτη να νοιαστεί για τους δύο ήρωες του. Τα πρώτα 10 λεπτά είναι αφοσιωμένα στον Henry. Μια σειρά προτάσεων που εξιστορούν το σοβαρό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει, απλές μα καλογραμμένες, στήνουν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Δεν θέλω να χαλάσω την εμπειρία, γι’αυτό αποφεύγω να αναφέρω ακριβώς τί συνέβη. Είναι πάντως μια κατάσταση οικεία σε αρκετό κόσμο και νομίζω πως πολλοί από εμάς έχουν αναρωτηθεί ποια θα ήταν η αντίδρασή μας σε κάτι αντίστοιχο. Σ’αυτά τα λίγα λεπτά καλείστε να κάνετε και μερικές επιλογές, άλλοτε φαινομενικά ασήμαντες, άλλοτε όχι. Αυτές οι επιλογές είναι που πραγματοποιούν το δέσιμό σας με τον Henry. O πρωταγωνιστής έχει έναν χαρακτήρα που του δίνετε εσείς, γεγονός που εμφανίζεται πια εξαιρετικά σπάνια στο gaming.

Η κατάσταση με την Delilah παίρνει πιο πολύ χρόνο να εξελιχθεί και συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο μέσω των διαλόγων. Το Firewatch κάνει εξαιρετική δουλειά εδώ, αφού οι συνομιλίες των δύο ηρώων προσομοιάζουν άψογα τη σχέση δύο άγνωστων ανθρώπων: αρχικά προσεκτικά λόγια, με τον καιρό οι άμυνες πέφτουν και τελικά το δέσιμο. Η κατάσταση επισφραγίζεται από ένα μυστήριο που εμφανίζεται στην πλοκή του παιχνιδιού και καλείστε να το λύσετε μαζί. Σεναριακά, το μυστήριο αυτό είναι γεμάτο τρύπες, τον πρωταρχικό του όμως ρόλο τον πετυχαίνει και αποδεικνύει πως οι καλογραμμένοι διάλογοι και το κατάλληλο voice acting αρκούν για να στήσουν άρτιους χαρακτήρες στο gaming. Πράγματι, και οι δύο ηθοποιοί που αναλαμβάνουν τους πρωταγωνιστές εκτελούν το ρόλο τους με μεγάλη επιτυχία, χωρίς πομπώδη συναισθήματα ή παράξενες προφορές.

Το Firewatch εξελίσσεται κατά τ’άλλα σε έναν φαινομενικά ανοιχτό κόσμο, μια μεγάλη δασική έκταση. Φαινομενικά, διότι στην πραγματικότητα οι στόχοι που εμφανίζονται κατά την (μικρή) διάρκεια του παιχνιδιού προσεγγίζονται με έναν και μόνο τρόπο. Το ενδιαφέρον περιορίζεται στα εργαλεία που έχει ο Henry για να φτάσει εκεί. Δεν υπάρχουν βέλη ή νοητές γραμμές να τον καθοδηγούν, παρά μόνο ένας χάρτης και μια πυξίδα. Η χρήση των απλοϊκών εργαλείων δίνει στο παιχνίδι μία καλύτερη αίσθηση διαδραστικότητας από άλλους σύγχρονους τίτλους, παρότι μερικές φορές αυτά γίνονται δύσχρηστα. Επιπλέον, ο Henry μπορεί να βρει μια φωτογραφική μηχανή ώστε να απαθανατίσει το πανέμορφο δάσος ή ένα τσεκούρι για να κόψει ξύλα, όμως αυτά είναι καθαρή “γαρνιτούρα”, δεν έχουν καμία επίδραση στο ίδιο το παιχνίδι.

Δύο φίλοι καλοί.

Το άλλο σημείο στο οποίο το Firewatch τα πηγαίνει εξαιρετικά είναι ο οπτικοακουστικός τομέας. Αρτιστικά, ένα παιχνίδι που έχει από πίσω τον περίφημο Olly Moss δεν μπορεί παρά να είναι ενδιαφέρον και το Firewatch δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Τα χρώματα, ο σχεδιασμός, η ατμόσφαιρα, όλα αποτελούν κορυφαίο παράδειγμα προς μίμηση. Το παιχνίδι είναι τόσο καλοσχεδιασμένο που τραβά την προσοχή ακόμα και ανθρώπων που δεν ασχολούνται με παιχνίδια (όπως, ανεκδοτικά, συνέβη μερικές φορές καθώς έπαιζα). Τεχνικά δεν έχω να σχολιάσω κάτι αρνητικό, αφού όλα κύλησαν ομαλά στις τρεις περίπου ώρες που κράτησε η συνολική εμπειρία. Όσο για τον ήχο, για το voice acting τα είπαμε, ενώ ανάλογα προσεγμένη είναι και η μουσική επένδυση που συνοδεύει πάντα διακριτικά την ιστορία του Henry.

Εν κατακλείδι, το Firewatch είναι ένα πείραμα που νομίζω πως πετυχαίνει. Μπορεί τα στοιχεία του gameplay του να είναι σχεδόν αφαιρετικά, αλλά καταφέρνει να αποδείξει πως το gaming σηκώνει και πιο σοβαρές ιστορίες αρκεί να υπάρχει θέληση. Μ’ αρέσει να βλέπω το παιχνίδι σαν ένα proof of concept λοιπόν για τους μελλοντικούς τίτλους και γι’ αυτόν το λόγο το προτείνω σε όσους ψάχνουν κάτι διαφορετικό.

Καλογραμμένοι χαρακτήρεςΕξαιρετικοί διάλογοιΟπτικοακουστικά υπέροχοΑπλοϊκό gameplayΜικρή διάρκειαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Campo SantoΕΚΔΟΣΗ:PanicΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:Mystery adventure πρώτου προσώπουΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.firewatchgame.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:9/2/2016PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers