Devil May Cry HD Collection Review

Θυμάστε έναν ψωνισμένο ασπρομάλλη που ζούσε σε ένα σκοτεινό γοτθικό κόσμο και σκότωνε δαίμονες; Αυτός που τώρα έκανε πιο σκούρο το μαλλί, έριξε τα frames του και πήγε στην χώρα των θαυμάτων; Ναι γεια σου, αυτός! Τώρα είναι έτοιμος να πιει ένα κουτί ηρεμιστικά, έτσι που τον κατάντησαν, και βλέπει την ζωή να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια του και έτσι εμείς παίζουμε τα τρία πρώτα του παιχνίδια σε HD!

Τα παιχνίδια Devil May Cry

έχουν ήρωα τον ατακαδόρο, ποζερά και γεμάτο στιλ Dante, που είναι γιος ενός δαίμονα, του Sparda. O Dante λόγω αυτής της συγγένειας έχει διάφορες υπερφυσικές δυνάμεις που τον μπλέκουν συνεχώς σε δαιμονοκαταστάσεις. Γι’ αυτό λοιπόν ανοίγει ένα μαγαζί γωνία, το ονομάζει Devil May Cry και από κει αναλαμβάνει διάφορες περίεργες υποθέσεις έτσι ώστε να συνεχίσει να τρώει πίτσα και να ακούει ηχορυπαντική μουσική. Τα παιχνίδια που ξεκίνησαν στο PS2 και καθιερώθηκαν εκεί ως τα καλύτερα action hack n’ slash της προηγούμενης γενιάς -και όχι μόνο- καταφθάνουν στην τωρινή γενιά με ένα ρεκτιφιέ και μας σερβίρονται σα να είναι φρέσκα.

Στο πρώτο DMC μια μυστηριώδης γυναίκα εισέρχεται εντυπωσιακά στο κατάστημα του Dante και τον προκαλεί να εξερευνήσει ένα κάστρο, λέγοντας του ότι ένας διάσημος δαίμονας ετοιμάζεται να κάνει δυναμικό comeback. Ο Dante αποδέχεται την πρόκληση και ξεκινάει να συναντήσει το πεπρωμένο του. Η δράση στον original τίτλο παραμένει καταιγιστική, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα και τα ψήγματα γρίφων ανανεώνουν συνεχώς το επαναλαμβανόμενο gameplay. Το πρώτο παιχνίδι ακόμη και με το HD λίφτινγκ δείχνει μια ηλικία σε σύγκριση με τα άλλα δύο, χωρίς όμως να μας κάνει να αλληθωρίζουμε.

Εδώ ο Dante στην εκκλησία του Οσίου Άι Σπάρντα.

Το DMC2 είναι αυτό που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ως το χειρότερο παιχνίδι της σειράς. Οι δημιουργοί άλλαξαν προς το χειρότερο αρκετά απ’ τα στοιχεία που έκαναν το πρώτο παιχνίδι επιτυχία! Κατ’ αρχήν έχουμε δύο χαρακτήρες προς επιλογή, τον Dante και την πρωτοεμφανιζόμενη Lucia. Οι δύο πρωταγωνιστές μοιάζουν να αψηφούν ακόμα περισσότερο από προηγουμένως τη βαρύτητα και να αιωρούνται για αρκετή ώρα, ο μετρητής των χτυπημάτων είναι τρισάθλιος και τα ηχητικά εφέ είναι επαναλαμβανόμενα και εκνευριστικά. Η μεταμόρφωση σε devils και των δύο χαρακτήρων γίνεται εξαρχής διαθέσιμη με το πάτημα ενός κουμπιού και υπάρχει μια ωραιότατη αυτόματη στόχευση που τα κάνει όλα πολύ πιο εύκολα. Οι πίστες είναι καθαρές και όμορφες, μετά το HD φινίρισμα, αλλά είναι επαναλαμβανόμενες όταν παίζουμε με την Lucia, η οποία είναι και ο πιο βαρετός χαρακτήρας. Γενικά, το DMC2 δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά αποτελεί πισωγύρισμα σε σύγκριση με τον πρώτο τίτλο καθώς μοιάζει με κακέκτυπο.

Το DMC3 είναι μάλλον το καλύτερο παιχνίδι της σειράς. Πρόκειται για prequel, όπου μας παρουσιάζεται η σχέση του Dante με τον δίδυμο αδερφό του, Vergil, με τον οποίο τσακώνεται για τα κληρονομικά υπό τον ήχο ηλεκτρικών κιθάρων και δυνατής βροχής. Όλα τα προβλήματα του δεύτερου παιχνιδιού είναι σαν