Daylight Review

Είναι γεγονός ότι τελευταία βλέπουμε όλο και περισσότερα παιχνίδια τρόμου που χρησιμοποιούν προοπτική πρώτου προσώπου για να μεταδώσουν πιο άμεσα τον κλειστοφοβικό χαρακτήρα που πρεσβεύει το συγκεκριμένο είδος. Από τις σειρές Penumbra και Amnesia, μέχρι το φαινόμενο Slender και το πρόσφατο Outlast, όλα τους έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι για να πραγματοποιηθεί η αναβίωση της κατηγορίας σε πιο τρομακτικά και ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Δυστυχώς

το Daylight όχι μόνο δεν προσθέτει το δικό του λιθαράκι, αλλά αντίθετα αποτελεί έναν από τα χειρότερα παιχνίδια τρόμου που έχουν βγει τον τελευταίο καιρό. Η ποιότητα του gameplay και τα αμέτρητα bugs το καθιστούν συγκρίσιμο μόνο με τραγικούς τίτλους όπως το Calling και το Ju On που είδαμε -αλλά δεν αντέξαμε να παίξουμε- πριν από χρόνια στο Wii.

Στο Daylight αναλαμβάνετε τον ρόλο της Sarah, η οποία ξυπνάει σε ένα σκοτεινό, έρημο νοσοκομείο χωρίς να μπορεί να θυμηθεί τί έχει συμβεί. Το κινητό της και μία μυστηριώδης φωνή που της δίνει συμβουλές για τα επόμενα βήματά είναι τα μόνα αρχικά βοηθήματα που έχει για να αποδράσει από το νοσοκομείο, αλλά και για να μάθει περισσότερα πράγματα για όλες τις ξεχασμένες αναμνήσεις της. Παράλληλα προσπαθεί να αποφύγει το φάντασμα μίας γυναίκας που την καταδιώκει σε κάθε της βήμα. Οι δημιουργοί του παιχνιδιού προφανώς κατάλαβαν το πόσο κλισέ είναι το σενάριο και φρόντισαν να το “διανθίσουν” με ασυνάρτητα flashback που περισσότερο μπερδεύουν και λιγότερο σαν βοηθούν να βγάλετε μία άκρη για το τί πραγματικά συμβαίνει σχεδόν σε ολόκληρο το... δίωρο που διαρκεί το παιχνίδι.

Το gameplay του Daylight βασίζεται στην αναζήτηση περγαμηνών σε συγκεριμένα μέρη, τις οποίες πρέπει να μαζέψετε και να πάτε σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο όπου σας δίνεται ένα αντικείμενο όπως κούκλα, ψαλίδι, βίβλος κ.ά που με τη σειρά τους πρέπει να τα χρησιμοποιείτε σε ένα διαφορετικό δωμάτιο για να ανοίξετε την επόμενη περιοχή. Σε αυτή τη βαρετή αναζήτηση εμπόδιο είναι το φάντασμα μιας γυναίκας. Όσες περισσότερες περγαμηνές έχετε μαζέψει, τόσο περισσότερες είναι οι εμφανίσεις του και οι πιθανότητες να πεθάνετε. Για να το αποφύγετε είτε μπορείτε απλά να του γυρίσετε πλάτη (!) και να πάτε λίγα βήματα μακριά του, είτε να χρησιμοποιήσετε φωτοβολίδα. Στην αναζήτηση των περγαμηνηνών θεωρητικά σας βοηθάει o μίνι-χάρτης που υπάρχει στο κινητό σας (ο οποίος όμως πρακτικά είναι άχρηστος), καθώς και οι ράβδοι που φωσφορίζουν στο σκοτάδι και μπορείτε να διευρύνετε το οπτικό σας πεδίο για όση ώρα φωτίζουν. Σε κάθε περίπτωση, η δομή του gameplay θυμίζει τίτλο 20ετίας στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθώς μετά τα πρώτα 15 ατμοσφαιρικά λεπτά οι εμφανίσεις του φαντάσματος σας αφήνουν παγερά αδιάφορους και η επαναλαμβανόμενη δράση σας αναγκάζει να παρακαλάτε να τελειώσει το παιχνίδι μία ώρα αρχίτερα.

Το φωτορεαλιστικό εφέ της φωτοβολίδας είναι από τα λίγα θετικά στοιχεία του παιχνιδιού.

Το δυνατό χαρτί του Daylight υποτίθεται είναι η δυνατότητα να επισκέπτεστε κάθε φορά διαφορετικά δωμάτια σε περίπτωση που χάνετε ή ξεκινάτε από την αρχή. Όμως αυτό το χαρακτηριστικό αποτελεί και την πραγματική καταδίκη του παιχνιδιού, καθώς το level design των επιπέδων είναι τραγελαφικό. Τα περιβάλλοντα στα οποία κινείστε είναι όλα άδεια και παρόμοια μεταξύ τους και στην πλειοψηφία τους αποτελούν ευθείους διαδρόμους με διασταυρώσεις, που καταλήγουν ξανά σε ευθείους διαδρόμους, χωρίς υψώματα, χωρίς στροφές - κάτι που είχα να συναντήσω τόσο έντονα από τα Alien Breed 3D και Gloom στην λατρεμένη μου Amiga 1200! To μονο σημείο που το level design αλλάζει είναι στο δάσος προς το τέλος του παιχνιδιού το οποίο είναι σχετικά ανοιχτό προς εξερεύνηση, αλλά εξίσου άδειο. Διάσπαρτους στο παιχνίδι βρίσκετε και κάποιους υποτυπώδεις γρίφους με κιβώτια, τα οποία μετακινείτε και στοιβάζετε για να ανέβετε πάνω τους και να περάσετε στην απέναντι πλευρά που ήταν μέχρι τότε μη προσβάσιμη. Όμως κι αυτοί είναι τόσο ανέμπνευστοι, που αυτά τα λιγοστά δευτερόλεπτα που χρειάζεστε για να τους λύσετε σας φαίνονται μαρτυρικά.

Πέρα από το κάκιστο gameplay, υπάρχει μία σειρά από επιπλέον προβλήματα και bugs που μαρτυρούν είτε την απειρία των δημιουργών, είτε τη βιασύνη τους να κυκλοφορήσουν το παιχνίδι. Το πρώτο είναι ο πολύ μεγάλος χρόνος φόρτωσης κάθε φορά που φορτώνετε το save σας, καθώς ξεπερνάει το 1 λεπτό (!), γεγονός που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε αν παίζετε PS4 ή... PS1. Παρατηρείται και εμφανέστατη πτώση στο frame rate για περίπου 40 δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή διαρκεί ο χρόνος για να πραγματοποιηθεί το autosave κάθε φορά που ανοίγετε μία νέα περιοχή. Επιπλέον μέσα στο παιχνίδι, όλες οι περγαμηνές είναι σχεδόν αδύνατο να διαβαστούν καθώς οι μισές είναι με καλλιγραφικά γράμματα και στις άλλες μισές τα γράμματα γίνονται ένα με το κιτρινωπό φόντο και είναι αδύνατο να διαβαστούν από μεγάλη απόσταση. Επίσης στην περιοχή του δάσους βρέθηκα να αιωρούμαι στο κενό των... γραφικών και προς το τέλος παρουσιάστηκε πρόβλημα δύο φορές στη φόρτωση το οποίο με πέταξε έξω από το παιχνίδι. Το καλύτερο απ' όλα είναι ότι πήρα achievement ότι ολοκλήρωσα το παιχνίδι χωρίς να χάσω ποτέ, κάτι που προφανώς δεν ισχύει, καθώς είδα την οθόνη του game over τουλάχιστον έξι-επτά φορές.

Οι δημιουργοί έχουν κάνει τα πάντα για να είναι δυσανάγνωστες οι περγαμηνές...

Η πολυδιαφημισμένη Unreal Engine 4 που χρησιμοποιεί το Daylight, είναι βέβαιο ότι θα μας εντυπωσιάσει τα επόμενα χρόνια και κάποια μικρά καλά δείγματα υπάρχουν και εδώ. Τα φωτορεαλιστικά εφέ της φωτοβολίδας και η υψηλή ανάλυση στο σύνολο των υφών ικανοποιούν μεν, αλλά η συνολική εικόνα του Daylight δεν διαφέρει σε σχέση με παιχνίδι που έχουν βγει στις παλιές κονσόλες την τελευταία διετία. Πολύ κακή εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι τα χέρια του πρωταγωνιστή “χάνονται” μέσα σε τοίχους ή πίνακες ζωγραφικής όταν πλησιάζετε πολύ κοντά. Απαράδεκτο για παιχνίδι του 2014 και μάλιστα σε νέα κονσόλα όπως το PS4. Στα του ήχου, τα πράγματα είναι παραδόξως καλά όσον αφορά τους ήχους του περιβάλλοντος, τις μακρινές κραυγές του φαντάσματος και τον θόρυβο των αντικειμένων που πέφτουν καθώς περνάτε τους επαναλαμβανόμενους διαδρόμους. Στον αντίποδα, το voice over είναι μετριότατο και ιδιαίτερα οι αντιδράσεις της πρωταγωνίστριας δεν πείθουν σε καμία περίπτωση.

Συνοπτικά, το Daylight είναι τόσο κακό ως παιχνίδι που σας φέρνει στο σημείο να θεωρείτε θετικό το γεγονός ότι διαρκεί περίπου δύο ώρες, γιατί έτσι δεν συνεχίζεται για μεγαλύτερο διάστημα το μαρτύριό σας. Μείνετε μακριά γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαραμίσετε έστω και δύο ώρες από τη ζωή σας για τίτλους σαν αυτό.

Σχετικά ανεκτά γραφικάΜικρή διάρκειαΕπαναλαμβανόμενο και παρωχημένο gameplayΤραγικό level designΆπειρα bugsΑκαταλαβίστικοΑπογοητευτικό voice overΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Zombie StudiosΔΙΑΘΕΣΗ:Zombie StudiosΕΙΔΟΣ:ΤρόμουΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.playdaylight.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:29/4/2014PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers