Binary Domain PC Review

Το Binary Domain είναι ένα παιχνίδι που από τα trailers του φαινόταν εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το όλο ζήτημα συμβίωσης ρομπότ και ανθρώπων, πόσο μάλλον ρομπότ τόσο όμοιων με ανθρώπους σε εμφάνιση και συμπεριφορά που δεν ξεχωρίζουν και χωρίς να το αντιλαμβάνονται τα ίδια, με είχε καθηλώσει. Προσγειώθηκα προσωρινά όταν είδα ότι δεν θα κυκλοφορούσε στην πολυαγαπημένη μου πλατφόρμα, το PC. Η ζήτηση όμως ήταν

τέτοια που η Sega αποφάσισε να το φέρει στο PC κι έτσι άρχισα πάλι να ονειρεύομαι και να στριφογυρίζω. Ελάτε να διαπιστώσουμε παρακάτω, κατά πόσο το Binary Domain προσεγγίζει φιλοσοφικά ζητήματα και ανταπεξέρχεται στα δεδομένα του PC.

Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές συνθήκες, το 2040, θεσπίζεται στην Γενεύη μια σειρά κανόνων, με άξονα τον υπ’ αριθμόν 21, ο οποίος απαγορεύει ρητά την έρευνα και κατασκευή ρομπότ δυσδιάκριτων από ανθρώπους, επονομαζόμενων Hollow Children. Εμείς βρισκόμαστε στο μακρινό 2080. Οι πλημμύρες έχουν καταστήσει τα 3/4 του πλανήτη ακατοίκητα, και οι άνθρωποι, όντας αποδεκατισμένοι, στρέφονται στη χρήση ρομπότ, ώστε να χτίσουν πάνω στα ερείπια των υποβρύχιων, πλέον, πόλεων. Το παγκόσμιο σκηνικό διαταράσσεται, μετά την εμφάνιση ενός Hollow Child ιαπωνικής κατασκευής. Ευθύς αμέσως αποστέλλεται στην Ιαπωνία μια ομάδα καταστολής Rust Crew, ειδικά σχηματισμένη για τέτοιες αποστολές, με σκοπό να βρει τους υπαίτιους, μέλος της οποίας είμαστε φυσικά κι εμείς.

Η ιστορία του BD με ικανοποίησε αρκετά. Είναι ανατρεπτική, προβλέψιμη σε κάποια σημεία, όχι τόσο σε άλλα, αλλά αποτυγχάνει να εμβαθύνει σε φιλοσοφικά ζητήματα της σχέσης ανθρώπων και ρομπότ. Αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί αν δεν είχαν εστιάσει οι δημιουργοί τόσο στο κομμάτι της δράσης και του πώς θα αντιμετωπίσουμε τις ορδές των ρομπότ για να φτάσουμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Αντ’ αυτού, το βάρος της πλοκής πέφτει στους ώμους του τελευταίου 20% του παιχνιδιού. Πιστεύω πως η όλη εμπειρία θα ήταν πιο ολοκληρωμένη, με σαφώς καλύτερη ροή, αν δίνονταν ψήγματα της ιστορίας καθόλη τη διάρκεια του τίτλου, με ανάμιξη των μελών της ομάδας μας, αντί της ενοχλητικής διαρκούς κόντρας που έχουν με τον πρωταγωνιστή. Έτσι αφαιρείται κάθε ουσιαστική δυνατότητα επιλογής από τον παίχτη, ο οποίος πρέπει να το παίξει “καλό παιδί” για να τα έχει καλά με το καταραμένο σύστημα συνεπειών, και κατ’ επέκταση την ομάδα του…

Δεν μπορούσε να λείπει, είναι απλά cult!

Οι κακογραμμένοι διάλογοι, και οι “εξυπνάδες” που πετάνε οι σύντροφοί μας, δυστυχώς, δεν βοηθούν. Είναι πραγματικά κρίμα που άφησαν οι δημιουργοί ανεκμετάλλευτο αυτό το σύστημα. Θα μπορούσε να απογειώσει την όλη εμπειρία, προσδίδοντας βάθος και ενδιαφέρουσες αλληλεπιδράσεις με την ομάδα. Ενδεχομένως τότε θα μιλούσαμε για RPG και όχι για τίτλο δράσης, κάτι το οποίο μπορεί να έπληττε άλλους τομείς του παιχνιδιού. Αφήστε που με το επίπεδο γραψίματος του τίτλου, μάλλον δεν θα θέλαμε να βιώσουμε κάτι τέτοιο…

Το Binary Domain είναι ένα παιχνίδι δράσης τρίτου προσώπου, με μηχανισμούς κάλυψης.