Battleblock Theater Review

Η αυλαία ανοίγει. Ένα τσούρμο από... κεφάλια ταξιδεύουν με ένα πλοίο με το όνομα Friendship (get it?) για να βρουν θησαυρούς, μέχρι που μπλέκονται σε μια καταιγίδα και ξεβράζονται σε ένα νησί. Σε αυτό το νησί, ένας ύπουλος πολιτισμός από εξαιρετικά νοήμουσες και αιμοδιψείς γάτες φυλακίζουν τα κεφάλια. Για να κερδίσουν την ελευθερία τους τα κεφάλια, πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές σε θεατρικές παραστάσεις σχεδιασμένες από τις γάτες για την ψυχαγωγία τους, οι οποίες στη πραγματικότητα είναι παγίδες θανάτου. Επιζώντας

από όλες τις παγίδες γίνονται αστέρια του σανιδιού και ίσως έτσι κερδίσουν την ελευθερία τους. Ίσως. Σαν να μην έφτανε αυτό, το καπέλο του αρχηγού των κεφαλιών ξαφνικά λάμπει κόκκινο (και όλοι ξέρουμε πως οτιδήποτε λάμπει κόκκινο είναι κακό, σωστά;) και, σωστά μαντέψατε, παίρνει το μέρος των γατών εναντίον των άμοιρων κεφαλιών που τώρα πια είναι στο έλεος των κοφτερών αλλά εκλεπτισμένων νυχιών των κουλτουριάρων αιλουροειδών. Ποιο είναι το μυστικό πίσω από αυτή την προδοσία;!

Μόλις λάβατε μια τζούρα του τι εστί Battleblock Theater, ένα από τα πιο τρελά, ηλίθια και αστεία παιχνίδια που έχω παίξει. Βεβαίως ήξερα περίπου τι με περίμενε από τη στιγμή που είδα ότι υπεύθυνη για αυτό τον χαμό δεν ήταν άλλη από τη Behemoth, διάσημη για το Alien Hominid και πολύ περισσότερο για το Castle Crashers, παιχνίδια που άφησαν εποχή για το random χιούμορ τους, το παρεΐστικο gameplay και τα εξαιρετικά γραφικά και ήχο. Το Battleblock Theater έρχεται για να προσφέρει άλλη μια δόση όλων αυτών αλλά με φρέσκο και ευχάριστο τρόπο.

Το παιχνίδι βασικά είναι ένα κλασικό action/2D platformer. Διπλό άλμα, ταβάνια και πατώματα στρωμένα με καρφιά, κακοί (γάτες με ενδοεπικοινωνία) έτοιμοι για ξυλίκι, collectables και πάει λέγοντας. Συνδυάζει τη δυσκολία και τη βία του Super Meat Boy (στο λιγότερο παρανοϊκό ίσως), τη γραφική και σχεδιαστική λιτότητα αλλά ταυτόχρονα ευελιξία και δημιουργικότητα του Little Big Planet, και το πνεύμα συνεργασίας των πρηγούμενων τίτλων της Behemoth, αλλά και πολλών άλλων κλασικών παιχνιδιών τέτοιου στιλ που την ενέπνευσαν.

Το κράνος σαμουράι και τα γυαλιά καρδούλες είναι μόνο το ορεκτικό.

Από εκεί και πέρα το Battleblock αυτοσχεδιάζει. Τα δύο είδη collectables σε κάθε πίστα είναι gems, κάποια ευκολότερα και κάποια δυσκολότερα στην απόκτησή τους (τα οποία εύκολα μπορεί κανείς να περάσει για σώβρακα) και ένα συνήθως καλά κρυμμένο κουβάρι από μαλλί - για να μπορείτε να ξεγελάσετε και να αφοπλίσετε τα ψιψίνια, ντε! Αυτά τα τρόπαια έχουν πολύ συγκεκριμένες χρήσεις: 10 gems είναι η τιμή του ξεκλειδώματος ενός νέου τυχαίου κεφαλιού και της προσθήκης του στη συλλογή σας σαν Pokémon: από μάσκες Jason Voοrhees μέχρι όλων των ειδών τα σκιαχτικά, περίεργα και χαριτωμένα ζωάκια. Σκεφτείτε για ποιους σχεδιαστές μιλάμε και φανταστείτε τα υπόλοιπα. Τα κουβάρια μαλλί χρησιμεύουν στην αγόρα, επίσης τυχαίων, νέων όπλων, τα οποία ποικίλουν από fireballs μέχρι πιστολάκια που πετάνε βελάκια, χειροβομβίδες, σαΐτες, τοξικές μπουρμπουλήθρες...

Το παιχνίδι χωρίζεται σε κεφάλαια τα οποία με τη σειρά τους χωρίζονται σε τρεις τριάδες πιστών (σύνολο εννιά). Η κάθε τριάδα πρέπει να ολοκληρώνεται όλη μαζί, κάτι που εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε, γιατί δεν μπορούσα εύκολα να παίξω ξεχωριστές πίστες για καλύτερο βαθμό. Μετά τις εννιά πίστες υπάρχει ένα τελευταίο χρονομετρημένο επεισόδιο σαν κερασάκι στη τούρτα, και σαν ανταμοιβή για όλα αυτά, η ιστορία συνεχίζεται ανάμεσα στα κεφάλαια - τέλος πάντων η όποια ιστορία. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ξεκαρδιστικές cutscenes αφήγησης με ελάχιστη συνοχή ή σύνδεση, και στις οποίες φυσικά πρωταγωνιστής είναι ο αφηγητής. Αχ, ο αφηγητής!

Θα μπορούσε κανείς άνετα να πει ότι ο αφηγητής αυτός είναι ο πραγματικός σταρ ολόκληρου του παιχνιδιού. Οι ατάκες του είναι απλά κορυφαίες και δίνουν πάρα πολλή ζωντάνια στο σύνολο. Με ένα ειρωνικό, παιχνιδιάρικο και μερικές φορές απολαυστικά χαζοχαρούμενο στιλ, εκτός από το να αφηγείται την ιστορία στις cutscenes, σας χαιρετά στην αρχή της πίστας (“I hope you find gems... and not death!”), σχολιάζει κάθε φορά που πεθαίνετε, βρίσκετε ένα gem ή σας αποδίδεται ο βαθμός της πίστας (“A... that's good, but A+ takes talent!”). Η συχνότητα σχολιασμού ρυθμίζεται από το κεντρικό μενού, όμως πιστέψτε με, θα θέλετε να τον ακούτε όσο το δυνατόν πιο συχνά και, περιέργως, δεν καταντάει ποτέ ενοχλητικός.

Η Behemoth ειδικεύεται στις νέες μορφές ζωής, όπως το άγριο κερασφόρο ρακούν.

Εκτός από την κεντρική στορία, υπάρχει και η αρένα με το co-op και το vs, και εκεί φαίνεται πως η ψυχή του Battleblock Theater είναι το mutiplayer. Όλες οι πίστες είναι λίγο διαφορετικές για πολλούς παίκτες, επιτρέποντας νέους μηχανισμούς όπως τη ρίψη του ενός παίκτη από τον άλλο για να ξεπεραστούν εμπόδια και χάσματα ή το τράβηγμα προς τα πάνω για να σκαρφαλώσουν μαζί, κατά το «κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό». Ένα αρνητικό εδώ είναι πως, όπως και στο Castle Crashers, η πρόοδος αποθηκεύεται ξεχωριστά για τους χαρακτήρες όταν παίζουν μόνοι τους και όταν παίζουν με παρέα, κάτι που μερικές φορές κάνει τις πίστες επαναλαμβανόμενες. Πάντως, το σύνολο gems και yarns αποθηκεύεται στον ίδιο «λογαριασμό». Υπάρχουν πολλοί επιπλέον τρόποι παιχνιδιού, όπως το Paint the World, King of the Hill, Arena και πολλά άλλα. Το ωραίο είναι ότι μπορείτε να κερδίσετε gems παίζοντας και αυτά. Με αυτόν τον τρόπο δεν νιώθετε ότι «χάνετε κάτι» όσο δεν αφιερώνετε χρόνο στο ζουμί του παιχνιδιού, αλλά πως το προχωράτε διασκεδάζοντας με παρέα.

Άλλη μια πολύ καλή προσθήκη που φέρνει το Battleblock Theater στα μέτρα του LittleBigPlanet είναι το level editor, το οποίο αν και δεν έχει την άπειρη ποικιλία του LBP, είναι αρκετά ευέλικτο. Με λίγα λόγια, ναι, υπάρχει μπασκετάκι ΚΑΙ εδώ! Και μάλιστα το interface για το multiplayer στο Xbox Live δίνει αρκετές δυνατότητες δημιουργίας λιστών με αγαπημένες πίστες που έχουν φτιάξει άλλοι χρήστες, με ένα όμορφο σύστημα βαθμολογίας. To multiplayer είναι πολύ καλό και διασκεδαστικό.

Δυστυχώς το παιχνίδι χάνει σε έναν σημαντικό τομέα. Όλο αυτό νιώθετε ότι κάπου το έχετε ξαναπαίξει, και μάλιστα πολλές φορές. Ξέρετε πού πάει. Οι εκπλήξεις και οι προκλήσεις δεν έρχονται από το ίδιο το παιχνίδι αλλά από τις επιμέρους λεπτομέρειές του, όπως ο αφηγητής, τα αστεία κεφάλια ή τα περίεργα όπλα. Απλά δεν σας τραβάει να το παίξετε μέχρι τέλους γιατί η ανταμοιβή, δηλαδή το ξεκλείδωμα μόνο καινούριων κεφαλιών, φαντάζει μικρή. Το σύστημα μάχης είναι θα έλεγα λίγο εκνευριστικό, ένα βήμα πίσω μετά το Castle Crashers. Ακόμα κι αν μιλάμε για άλλο είδος παιχνιδιού, έχουμε το κριτήριο για να συγκρίνουμε και η υλοποίηση φαντάζει ανεπαρκής. Ίσως το παιχνίδι να ήταν καλύτερο χωρίς ξυλίκι.

Οι cutscenes είναι πραγματικά σαν κουκλοθέατρο. Και με αυτόν τον αφηγητή...

Πάντως, ακόμα και τα προβλήματα που βρίσκω στο gameplay χάνουν τη σημασία τους όταν υπάρχει παρέα. Το Battleblock Theater είναι απλά διασκεδαστικό, ικανοποιητικό. Τα υπόλοιπα καλά του κάνουν τη δουλειά τους και εξισορροπούν την κατάσταση. Η μουσική σίγουρα θα σας κολλήσει, τα γραφικά είναι χαριτωμένα, και το όλο παιχνίδι φαίνεται καλοφτιαγμένο, ειδικά ο ηχητικός τομέας και ο ανεπανάληπτος αφηγητής. Δεν γίνεται να μην μείνετε με μια γενικά καλή γεύση. Άλλωστε, σε ποιο άλλο παιχνίδι κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος λέει “FUCK, FUCK” και μια από τις επιθέσεις είναι μια τεράστια κλανιά καμικάζι;

Ο αφηγητήςΕνδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέαKαλός ηχητικός σχεδιασμόςΠολύ αστείοLevel editorΕξαιρετικό multiplayerΤο single-player γίνεται γρήγορα κουραστικόΤο σύστημα μάχηςΗ ιστορία είναι αποκομμένη από το παιχνίδιΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox 360ΑΝΑΠΤΥΞΗ:The BehemothΕΚΔΟΣΗ:MicrosoftΔΙΑΘΕΣΗ:Xbox Live ArcadeΕΙΔΟΣ:PlatformerΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://battleblocktheater.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:3/4/2013PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers