American Arcadia review

Την ισπανική Out of the Blue την γνωρίσαμε με το πολύ καλό και πρωτότυπο adventure Call of the Sea. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν περίμενα προσωπικά η δεύτερη προσπάθεια του στούντιο, το American Arcadia, να είναι ένα από τα πιο μεστά, πιο ολοκληρωμένα και καλοσχεδιασμένα παιχνίδια που έχω παίξει.

Στο American Arcadia είστε ο Trevor, ένας μικρομεσαίος άνθρωπος που ζει στην Arcadia, μία αμερικανική πόλη κατά την δεκαετία

του 1970. Ο Trevor εργάζεται ως αναλυτής σε μία πολυεθνική της Arcadia ονόματι Inac και γενικά είναι ευχαριστημένος με την ζωή του, παρότι αυτή αποτελεί μία ήρεμη, βαρετή καθημερινή ρουτίνα. Μία μέρα στο γραφείο, και ενώ μαθαίνει πως ένας συνάδελφος και φίλος του, ο Gus, κέρδισε ισόβιες διακοπές στα Fiji, αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράματα. Ακούει στιγμιαία από τα ηχεία της εταιρείας κομμάτια ενός τραγουδιού με το στίχο «Don’t be a fool», ενώ μία διαφημιστική πινακίδα έξω από το κτίριο μπλοκάρει εμφανίζοντας το μήνυμα «Gus is dead», ότι δηλαδή ο συνάδελφός του είναι νεκρός. Από το σημείο αυτό και έπειτα η ζωή του Trevor αλλάζει. Κάποιος άγνωστος με το κωδικό όνομα Kovacs επικοινωνεί με τον πρωταγωνιστή και του αποκαλύπτει πως όλη του η ζωή είναι ένα ψέμα. Στην πραγματικότητα όλη η πόλη της Arcadia μαζί με τους κατοίκους της αποτελεί μέρος ενός τεράστιου reality show, του American Arcadia, που ξεκίνησε δειλά στα 60s-70s, αλλά γιγαντώθηκε στις αρχές των 90s. Όλοι οι κάτοικοι που γεννήθηκαν στην Arcadia αποτελούν τους πρωταγωνιστές του reality που υποτίθεται εκτυλίσσεται στο 1970 και παρακολουθούνται 24 ώρες το 24ωρο ως άλλοι Trumans από εκατομμύρια θεατές. Παράλληλα, πολλοί πληρωμένοι δευτεραγωνιστές και κομπάρσοι πλαισιώνουν το σκηνικό, κάνοντας τη ζωή στην Arcadia να μοιάζει με μία ήρεμη, ειδυλλιακή, τηλεοπτική παραλλαγή της πραγματικότητας.

Η Arcadia είναι δημιούργημα του Elijah Walton, ο οποίος ονειρεύτηκε μία ουτοπία προσαρμοσμένη σε ένα τηλεοπτικό πλαίσιο, ενώ σε συνεργασία με τον επιστήμονα Kovacs, τον οποίο θαυμάζει ο Trevor από μικρός, εφηύραν ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ρομπότ βοηθούς, monorail και άλλα, κάνοντάς την να μοιάζει με μία ιδανική, ρετροφουτουριστική πόλη. Μετά το θάνατο, όμως, του Elijah ανέλαβε ο αδερφός του Don, ο οποίος αποφάσισε να μετατρέψει την Arcadia σε ένα τεράστιο τηλεοπτικό κλουβί, τοποθετώντας ό,τι μηχανισμό ελέγχου μπορούσε προκειμένου να μη μπορεί κανείς να δραπετεύσει από εκεί. Ειδικά μετά την μοναδική απόδραση που έχει γίνει ποτέ στην πόλη, τη φημολογούμενη έξοδο των έξι, την οποία βέβαια το καθεστώς του τηλεοπτικού στούντιο (το οποίο έχει αναλάβει πλέον η εγγονή του Elijah, Vivian) αρνείται επισήμως ότι συνέβη. Επιπλέον για λόγους marketing, η ομάδα της Vivian οργανώνει ελεγχόμενες εκδρομές στην Arcadia, πουλάει προϊόντα που εμπνέονται από τα 70s, ενώ εννοείται πως υπάρχουν εφαρμογές για κινητά και υπολογιστές μέσα από τις οποίες παρακολουθεί κάποιος το reality. Οι κάτοικοι χωρίζονται ανάλογα με τη δημοτικότητα και τα στατιστικά τους, με τους λιγότερο δημοφιλείς να αρχίζουν σιγά-σιγά να εξαφανίζονται, όπως ο συνάδελφος του Trevor, o Gus. Όμοια με τον Gus και ο Trevor δεν είναι καθόλου δημοφιλής, καθώς κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή του, όπως αναφέρει στους υπαλλήλους της η Vivian, με αποτέλεσμα να αποτελεί asset προς απόσυρση. Κοινώς, είναι ο επόμενος νικητής των ισόβιων «διακοπών» στα Fiji.

Ο Trevor, λοιπόν, με την καθοδήγηση της Kovacs, που μαθαίνετε λίγο αργότερα ότι ονομάζεται Angela και εργάζεται για το τηλεοπτικό studio, προσπαθεί να αποδράσει ξεπερνώντας πάρα πολλά εμπόδια στην πορεία. Στο πλάι του έχει τη βοήθεια της Angela, η οποία ελέγχοντας κάμερες και μηχανισμούς σας ανοίγει πόρτες και σας προσφέρει εναλλακτικές διόδους. Ταυτόχρονα τον κυνηγάνε οι interceptors, η αστυνομία που έχει αναλάβει τον περιορισμό των κατοίκων της Arcadia καθώς και το καλώς έχειν της συμπεριφοράς των υπαλλήλων και ηθοποιών ώστε να διασφαλιστεί πως το μυστικό της πόλης δε θα αποκαλυφθεί στους κατοίκους της, και οι οποίοι δε θα διστάσουν να πυροβολήσουν. Η Vivian είναι αδίστακτη και δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν να χαλάσει την τηλεοπτική αυτοκρατορία που έχτισε ο παππούς της. Είναι όμως έτσι τα πράματα; Ή τελικά η Arcadia όντως αποτελεί μία άλλη Αρκαδία, έναν ουτοπικό δηλαδή κόσμο χωρίς προβλήματα και πολέμους; Ακόμη και αν τελεί υπό παρακολούθηση;

Το σενάριο είναι καταπληκτικό. Αρχικά φοβόμουν μήπως αποτελεί κακή αντιγραφή του Truman Show, στο οποίο εμφανέστατα βασίζεται. Αλλά όσο παίζετε συνειδητοποιείτε ότι στην ουσία πάει την ιδέα της ταινίας ακόμη παραπέρα. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα και οι κοινωνικές ανησυχίες που εξετάζει το Truman Show είναι άλλωστε σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ. Η συνεχής τηλεοπτική άνοδος των reality show, η παρακολούθηση των ζωών διασημοτήτων μέσα από τα social media, οι κοινωνικές ανισότητες, οι πόλεμοι που ξεπηδούν όλο και πιο κοντά μας, η αδιαφορία για τα προβλήματα των συνανθρώπων όσο αυτά συμβαίνουν πίσω από μία οθόνη κινητού και άλλα πολλά, είναι θέματα που έχουν γιγαντωθεί στην εποχή μας και με τα οποία καταπιάνεται το παιχνίδι. Εσείς θα προτιμούσατε μία ελεγχόμενη και παρακολουθούμενη ουτοπία ή την ζωή στον πραγματικό κόσμο με όλα του τα προβλήματα; Μπορούμε πλέον να ζήσουμε χωρίς την παγκόσμια προβολή και τη δημοφιλία των κοινωνικών μέσων; Μήπως έχουμε επικίνδυνα μάθει να δεχόμαστε ό,τι μας πουλάει η τηλεόραση και τα media ως αλήθεια; Από την άλλη, πόσο αντιστασιαστές είναι οι αντιστασιαστές στην πραγματικότητα; Το παιχνίδι παρουσιάζεται ως μία εξιστόρηση των γεγονότων που κάνουν ο Trevor και η Angela εν είδει συνέντευξης. Η πλοκή είναι μεστή, δεν κουράζει, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, ενώ έχει αρκετές δόσεις μαύρης σάτιρας, ειδικά με τα όσα αποκαλύπτονται στο τέλος. Γενικά πρόκειται για ένα από τα πιο καλογραμμένα παιχνίδια των τελευταίων ετών και φαίνεται και στο πώς η εξιστόρηση αυτή δένει και ξετυλίγεται μέσα από το gameplay.

Το οποίο gameplay αρχικά φαντάζει αντιγραφή του Inside. Ξεκινώντας το παιχνίδι το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «άλλος ένας κλώνος του Inside». Κι όμως, και εδώ το παιχνίδι ξεγελάει, αφενός γιατί είναι πολύ πιο έντονο και γρήγορο από το Inside καθώς οι interceptors κυνηγούν ανελέητα τον Trevor, και αφετέρου γιατί παρουσιάζει μία πρωτότυπη και εξαιρετικά υλοποιημένη ιδέα. Αυτή είναι ότι το gameplay του Trevor παρουσιάζεται ως 2.5D side-scroller, καθώς η Angela τον παρακολουθεί μέσα από διάφορες οθόνες, ενώ από την άλλη το gameplay της Angela, που εκτυλίσσεται στον «πραγματικό» χώρο, είναι πλήρως τρισδιάστατο. Το κομμάτι του Trevor βασίζεται στο platforming και τις γρήγορες κινήσεις που πρέπει να κάνει για να αποφύγει τους interceptors, ενώ εξίσου γρήγορη πρέπει να είναι η κατά τόπους βοήθεια που του δίνει η Angela μέσα από τις κάμερες CCTV, ελέγχοντας γερανούς, πόρτες, ασανσέρ, drones κτλ. Εάν κάποια κίνηση δεν είναι σωστά συντονισμένη οι interceptors πιάνουν τον Trevor και το παιχνίδι σας επαναφέρει στο checkpoint (ευτυχώς λίγο πριν την εκάστοτε σκηνή δράσης). Στο κομμάτι της Angela, οι γρίφοι είναι πιο adventure-ίστικοι, με κωδικούς που πρέπει να εντοπίσετε για να αποκτήσετε πρόσβαση σε υπολογιστές, καλώδια που πρέπει να ενώσετε, συναγερμούς που πρέπει να αποφύγετε κτλ.

Ο διαμοιρασμός των δύο κομματιών gameplay είναι περίπου 60-40 θα έλεγα, με το κομμάτι του Trevor σαφώς να υπερτερεί σε παικτικό χρόνο. Αλλά η ισορροπία είναι ιδανική, καθώς το gameplay της Angela είναι παραδόξως πιο κουραστικό από αυτό του Trevor, αφού πρέπει να περιηγηθείτε αρκετά στους διάφορους χώρους, να προσανατολιστείτε και να εντοπίσετε πού πρέπει να πάτε και τί να κάνετε. Παρόλα αυτά, το ένα είδος gameplay συμπληρώνει υπέροχα το άλλο και το παιχνίδι δε σας αφήνει να βαρεθείτε ποτέ. Σε συνδυασμό με την καταπληκτική εξιστόρηση και τον τρόπο με τον οποίο αυτή ξετυλίγεται μέσα από το gameplay, θεωρώ πως τις περίπου 10 ώρες παιχνιδιού θα τις βγάλετε μονορούφι. Ο χειρισμός είναι κλασικός και σχετικά εύχρηστος, αν και όπως πάντα στο είδος του puzzle-platforming καλύτερα να έχετε ένα χειριστήριο, καθώς κάποιες φορές ο συνδυασμός κινήσεων που απαιτείται και πρέπει να γίνει γρήγορα είναι ιδιαίτερα δύσκολος με πληκτρολόγιο.

Τα γραφικά είναι μάλλον το αμφιλεγόμενο στοιχείο του παιχνιδιού. Όπως το Call of the Sea, το παιχνίδι σφύζει από χρώματα και καρτουνοειδή περιβάλλοντα. Το πρόβλημα, επίσης όπως και στο Call of the Sea, είναι ότι αφηγείται μια ιδιαίτερα ενήλικη και κατά τόπους σκοτεινή ιστορία, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα άκρως πολύχρωμα σε σημείο εκνευρισμού γραφικά. Προφανώς είναι συνειδητή επιλογή, αλλά μια πιο ρεαλιστική χρωματική παλέτα θα ήταν προτιμότερη. Επιπλέον, εδώ τα πρόσωπα είναι πλήρως «καρτουνοειδή», χωρίς λεπτομέρειες και με χοντρές γραμμές. Αυτό, ενώ λειτουργεί στον δισδιάστατο κόσμο του Trevor, απογοητεύει στον τρισδιάστατο κόσμο της Angela, όπου όλα αυτά τα πολύχρωμα πλην μινιμαλιστικά και «χοντροκομμένα» γραφικά τα βλέπετε σε πρώτο πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι κάτι που χαλάει την εμπειρία και θα έλεγα πως αποτελεί το μοναδικό ουσιαστικό μειονέκτημα του τίτλου. Να σημειώσω επιπρόσθετα πως παρατήρησα πολλά «πηδήματα» στα γραφικά και κάποιες πτώσεις των frames, κάτι που μετά και το Call of the Sea, δείχνει πως οι δημιουργοί έχουν ακόμα κάποιο δρόμο στο θέμα της βελτιστοποίησης.

Ο ήχος είναι το δεύτερο πολύ δυνατό σημείο του παιχνιδιού μετά την εξιστόρηση. Όλες οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές. Από τον μικρομεσαίο Trevor που εξελίσσεται σε action hero και την εν δυνάμει κατάσκοπο Angela, μέχρι τον αρχηγό των interceptors και βέβαια την απολαυστικά κακιά Vivian, όλοι οι ηθοποιοί δίνουν ρέστα. Επιπλέον, η μουσική, όπου αυτή υπάρχει, ενισχύει έντονα το στοιχείο της μαύρης σάτιρας, αλλά και της αγωνίας στις διάφορες σκηνές δράσης. Aυτό που προσωπικά με ενθουσίασε είναι το τραγούδι των τίτλων τέλους («Don’t be a fool», ψάξτε το στο Youtube), ένα καταπληκτικό disco κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να γίνει top hit. Όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι θα με θυμηθείτε, καθώς θα λικνίζεστε στο ρυθμό του.

Το American Arcadia είναι μία από τις μεγάλες εκπλήξεις του 2023. Ολοκληρωμένο, καλοφτιαγμένο, απολαυστικό από την αρχή έως το τέλος. Αν σας αρέσουν τα adventure και τα puzzle-platformer τύπου Inside, don’t be a fool και αποκτήστε το με κλειστά μάτια.

Εξαιρετική ιστορία και αφήγησηΈξυπνος συνδυασμός 2.5D side-scrolling και 3D πρώτου προσώπουΜουσική και ερμηνείεςΥπερβολικά χαριτωμένα και πολύχρωμα γραφικάΤο κομμάτι της Angela ορισμένες φορές είναι επαναλαμβανόμενο και βαρετόΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Out of the BlueΕΚΔΟΣΗ:Raw Fury

Game20.gr, το Άσυλο των gamers