A Plague Tale Requiem review

Tο A Plague Tale: Innocence κυκλοφόρησε το 2019 και αποτέλεσε μία από τις μεγάλες εκπλήξεις της προηγούμενης γενιάς. Τρία χρόνια μετά, η δημιουργός Asobo μας «μαγεύει» ξανά με το A Plague Tale: Requiem που συνεχίζει την ιστορία των Hugo και Amicia στην Γαλλία του 14ου αιώνα. Η ονομασία «Requiem» δεν είναι τυχαία. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες ανάλυσης DNA, η πανούκλα συνεχίζει να επηρεάζει

το ανοσοποιητικό μας σύστημα ακόμη και 700 χρόνια μετά. Με περίπου 200 εκατομμύρια νεκρούς -σχεδόν ο μισός πληθυσμός της τότε Ευρώπης- τα μέσα του 1300 ήταν μια από τις χειρότερες εποχές της ανθρωπότητας.

Έξι μήνες μετά τα γεγονότα του πρώτου τίτλου, τα δυο αδέρφια δείχνουν να έχουν αφήσει τα δύσκολα πίσω τους. Μαζί με τον Lucas, τον μαθητευόμενο φίλο τους, περνούν ανέμελες στιγμές στην όμορφη περιοχή του Provence της Γαλλίας. Δυστυχώς, η χαρά δεν αργεί να μετατραπεί σε τρόμο. Σύντομα βρίσκονται κυνηγημένοι για άλλη μια φορά, με τη μυστηριώδη ασθένεια του Hugo να επιστρέφει. Αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να σώσει τους αγαπημένους της και να προστατέψει τον αδερφό της, η Amicia περνάει από χίλια μύρια κύματα, παλεύει, χτυπάει, πέφτει κάτω αλλά δεν τα παρατάει ποτέ. Εκτός από τον αστείρευτο δυναμισμό της Amicia ως χαρακτήρα (βλέπε Aloy), αυτό που μεταφέρει το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος είναι πως δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κάτω, ακόμα και όταν όλα είναι εναντίον μας, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Πίσω στη δυστυχία, τις δυσκολίες και το φαινομενικά ακατόρθωτο ενδέχεται να κρύβεται μια ηλιαχτίδα που σώζει ζωές.

Όπως ο προκάτοχός του, το παιχνίδι είναι γεμάτο δραματικές σκηνές και έντονες καταστάσεις. Μέσα στις 20 περίπου ώρες που διαρκεί -αντί για τις 10 του πρώτου τίτλου-, γίνεστε μάρτυρας ωμών δολοφονιών, επιθέσεων από τρωκτικά, διασχίζετε ποτάμια και δρόμους γεμάτα πτώματα, βλέπετε να κακομεταχειρίζονται και να ποδοπατούν τα μέλη της οικογένειάς σας και πολλές φορές οι καλές σας πράξεις δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Φτάνετε στην πηγή χωρίς να πιείτε νερό, κάνετε πέντε βήματα μπρος και δέκα πίσω, υποφέρετε, αλλά συνεχίζετε, γιατί κάθε ζωή αξίζει, πόσο μάλλον όταν αυτή η ζωή είναι του ίδιου σας του αδερφού. Στο ταξίδι σας προς το άγνωστο συναντάτε νέες παρουσίες, όπως την πειρατίνα-λαθρέμπορο Sophia και τον πολεμιστή Arnaud, με τον καθένα να έχει τους προσωπικούς του στόχους, προβλήματα, και λόγο να σας βοηθήσει. Ενδεχομένως να μην πρόκειται για τους πιο αξιομνημόνευτους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όμως το δέσιμο των παιδιών με τον Lucas που συνεχίζεται εξισορροπεί το συναισθηματικό κομμάτι των παιδιών ως προς τους τρίτους. Αναμφισβήτητα η ιστορία του παιχνιδιού επιφυλάσσει πολλές συγκινήσεις, ενώ το δυνατό φινάλε θα σας μείνει για καιρό.

Περνώντας στον χειρισμό, το πρώτο σκέλος της ιστορίας λειτουργεί και ως tutorial, όπου μαθαίνετε τα βασικά. Κρύβεστε μέσα σε ψηλό χορτάρι, κινείστε σκυφτοί και αθόρυβοι ή τρέχετε για να μη σας πιάσουν, όλα αυτά πάντα με την Amicia και τον Hugo πιασμένοι χέρι χέρι. Πάντα μαζί, πάντα με τον έναν να έχει την έγνοια του άλλου. Η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται μέσα από σύντομα και καλογυρισμένα cutscenes δράσης, που τακτικά εναλλάσσονται μεταξύ ανέμελης ζωής και άμεσου κινδύνου, κρατώντας σας σε εγρήγορση. Μετά από ανελέητο κυνηγητό βρίσκεστε να περνάτε ξέγνοιαστες στιγμές στην τοπική αγορά, χαζεύοντας τους πάγκους και μαζεύοντας λουλούδια, μέχρι την επόμενη στιγμή που θα χρειαστεί να το ξαναβάλετε στα πόδια. Κάθε τί με το οποίο μπορείτε να αλληλοεπιδράσετε επισημαίνεται στην οθόνη, όπως ένας πωλητής τον οποίο θέλετε να ρωτήσετε για κατευθύνσεις ή μια χαραμάδα στον τοίχο μέσα από την οποία μπορείτε να συρθείτε, αν και αυτά τα hotspots μπορούσαν να είναι περισσότερα. Σε μεγάλες εκτάσεις για εξερεύνηση, ο αριθμός των hotspots περιορίζεται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η Amicia είναι αυτή που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της προστασίας του Hugo, όμως η ομαδική δουλειά δεν λείπει. Σε καθορισμένα μέρη, ο Hugo ή ένας άλλος σύντροφός σας, μπορεί να συρθεί κάτω από στενά περάσματα για να ανοίξει μια πόρτα από την αντίθετη πλευρά, να κρατήσει σταθερό έναν μοχλό ή να σας βοηθήσει στη μετακίνηση ενός καροτσιού. Ο κάθε σύντροφος έχει τη δική του ξεχωριστή ικανότητα που εξυπηρετεί το εκάστοτε επίπεδο.

Το παιχνίδι διατηρεί το stealth gameplay του Innocence, τόσο μεταφέροντας αλλά και βελτιώνοντας διάφορα στοιχεία. Πρωτίστως, κινείστε όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα, αργά, και κρυμμένος από όλους. Οι περισσότεροι εχθροί δεν εξουδετερώνονται εύκολα και πότε είναι προτιμότερο να τους αποφύγετε και πότε να τους διώξετε μακριά από σας. Σε επιλεγμένα κεφάλαια του παιχνιδιού, πάλι, έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε τις ορδές των ανατριχιαστικών και αιμοβόρων αρουραίων με το μέρος σας. Το παιχνίδι εμπλουτίζει το stealth σκέλος με στοιχεία γρίφων, όπως το να ανάψετε φωτιά σε καίρια σημεία για να διώξετε τους αρουραίους, να σβήσετε τα δαδιά που κρατούν οι φρουροί ώστε να τους επιτεθούν οι αρουραίοι, ή να τους αποσπάσετε την προσοχή καίγοντας χόρτα σε μακρινή απόσταση. Σε πιο δύσκολα επίπεδα οφείλετε να αξιοποιήσετε συγκεκριμένες τεχνικές για να προχωρήσετε, όπως το να ρίξετε πίσσα, να στοχεύσετε εχθρούς στην πλάτη με βαλλίστρα ή να προκαλέσετε εκρήξεις.

Εδώ προκύπτει ένα από τα προβλήματα του παιχνιδιού, καθώς η εξέλιξη γίνεται ως επί το πλείστον με συγκεκριμένη σειρά ενεργειών, διαφορετικά χάνετε και επαναλαμβάνετε το τελευταίο checkpoint από την αρχή. Μάλιστα, υπάρχουν φορές που το επόμενο βήμα το μαθαίνετε αφού έχετε κάνει πρώτα το λάθος. Αν ενώ σας κυνηγάνε στρίψετε αριστερά αντί για δεξιά, χάνετε. Αν αστοχήσετε με τα δύο και μοναδικά βέλη της βαλλίστρας που έχετε, χάνετε. Αν τρέξετε προς την είσοδο αντί να επιλέξετε την παράκαμψη, χάνετε. Από ένα σημείο και μετά αυτό προκαλεί μια παικτική κούραση, οδηγώντας σας είτε σε διαλείμματα είτε με το να φλερτάρετε με τη μείωση της δυσκολίας από το normal στο narrative, όπου οι εχθροί αντιδρούν πιο αργά κι εσείς αντέχετε περισσότερα χτυπήματα πριν πεθάνετε.

Θετικό σε σχέση με τον πρώτο τίτλο είναι πως πλέον έχετε περισσότερες άμεσες επιθέσεις στη διάθεσή σας. Η Amicia δεν διστάζει να μαχαιρώσει, να κάψει ή να ρίξει στο κεφάλι οποιουδήποτε δυνάστη. Επίσης, οι εχθροί αντιμετωπίζονται διαφορετικά ανάλογα με τον εξοπλισμό τους, καθώς όσοι φορούν κράνη δεν μπορούν να σκοτωθεί αν τους ρίξετε με σφεντόνα στο κεφάλι, ενώ εκείνοι με ασπίδα αποκρούουν σχεδόν τα πάντα. Επίσης υπάρχουν τρία skills που βελτιώνονται αυτόματα και ανταποκρίνονται σε τρία διαφορετικά στυλ παιχνιδιού: τα prudence, aggressive και opportunism. Το Prudence σχετίζεται με τις stealth ικανότητες και τη γρήγορη κίνηση, το aggressive με τα όπλα, και το opportunism με τη χρήση εργαλείων. Παρεμπιπτόντως, εργαλεία και όπλα αναβαθμίζονται σε πάγκους εργασίας με τη συλλογή συμπαθητικού αριθμού πόρων.

Μία αδυναμία του παιχνιδιού είναι η απόσταση μεταξύ κάποιων πιο δύσκολων checkpoints, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεστε μέχρι να το περάσετε ή μέχρι να βρείτε την καλύτερη διαδρομή. Επιπλέον, όταν περικυκλώνεστε από πολλούς εχθρούς ή δεν μπορείτε να τους αποφύγετε, ο χειρισμός δεν ανταποκρίνεται τόσο έγκαιρα όσο θα θέλατε για να γλιτώσετε. Αν αργήσετε ή αν κάνετε μια λάθος κίνηση, έρχεται το animation με τον εχθρό να σας χτυπάει, και στο normal επίπεδο δυσκολίας αντέχετε μόνο μία επίθεση ανά λίγα δευτερόλεπτα. Αν αστοχήσετε ή αν ακολουθεί και δεύτερος εχθρός τότε επιστρέφετε στο checkpoint. Όσον αφορά τα διάσπαρτα QTEs σε σκηνές δράσης, όπου πατάτε το κουμπί που εμφανίζεται στην οθόνη για να αποφύγετε ή να προσκαλέσετε χτυπήματα, δίνουν αρκετό χρόνο αντίδρασης χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα.

Η Asobo απευθύνθηκε σε ειδικούς της μεσαιωνικής ιστορίας για την έρευνά της, κάτι που φαίνεται από το οπτικά προσεγμένο αποτέλεσμα. Τα γραφικά είναι απλά πανέμορφα. Ο ήλιος που δύει αντανακλάται στη θάλασσα μέσα από τα σύννεφα, το απειλητικό κάστρο το οποίο πλησιάζετε από μακριά, η «ζωντανή» φύση και βλάστηση, καθώς και η τρομερή λεπτομέρεια στα πρόσωπα των χαρακτήρων μένουν αξέχαστα. Επισκέπτεστε ένα πανηγύρι που σφύζει από ζωή, θαυμάζετε τον τρόπο με τον οποίο το φως μπαίνει από τα παράθυρα, ο τρόπος που κινούνται οι σκιές το βράδυ, κάθε λεπτομέρεια ανεβάζει τα γραφικά της σειράς πολλά επίπεδα. Ωστόσο, τα ηλιόλουστα και ζωηρά τοπία εναλλάσσονται με την καταστροφή. Καμένα σπίτια, εγκατάλειψη, τρομαγμένες ψυχές, σχεδόν μυρίζετε το καμένο ξύλο και τη σκόνη στα χαλάσματα. Παρόλο που έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρη τεχνική και ποιοτική αναβάθμιση σε σχέση με τον πρώτο τίτλο, προκύπτουν στιγμές όπου τα frames πέφτουν, όπως όταν σας περικυκλώνουν χιλιάδες αρουραίοι κοντά σε φωτιά, με αυτό να γίνεται πιο αισθητό πλησιάζοντας το φινάλε. Στο PS5 τουλάχιστον το παιχνίδι «τρέχει» στα 30fps (ή και στα 40fps σε τηλεόραση 120hz), κάτι που δεν το «ρίχνει» σε ουσία, όμως τα frame drops δεν δικαιολογούνται. Εκτός αυτού, κάποιες συνηθισμένες κινήσεις, όπως η επίθεση σώμα-με-σώμα, γίνονται επαναλαμβανόμενες και ξενίζουν μετά από ώρες παιχνιδιού.

Η δυναμική κεντρική μουσική, που φέρνει λίγο στο theme του Game of Thrones, δίνει τη θέση της σε μελαγχολικούς τόνους όταν διασχίζετε χαλάσματα. Ψυχοπλακωτική στα δύσκολα, όπως άλλωστε αρμόζει στις συγκυρίες. Η ήχοι της φύσης, οι μέλισσες, τα τριζόνια, αλλά και τα κύματα στη μέση της καταιγίδας προσθέτουν στην ατμόσφαιρα. Η σφεντόνα ακούγεται από το ηχείο του DualSense, δίνοντας άλλη προοπτική, ενώ οι ψιθυριστοί διάλογοι όταν οι εχθροί είναι κοντά μεταφέρουν την αγωνία των ηρώων. Οι ηθοποιοί του πρωταγωνιστικού ντουέτου επιστρέφουν στους ρόλους τους κάνοντας άριστη δουλειά, αν και χωρίς καθόλου γαλλική προφορά (όλα εξελίσσονται στη Γαλλία εξάλλου), ενώ διαφορετικοί ηθοποιοί υποδύονται τον Lucas και την μητέρα των παιδιών. Στα αρνητικά αξίζει να αναφερθεί πως αν τυχόν «κολλήσετε» κάπου αναγκάζεστε να ακούτε τις ίδιες ακριβώς ατάκες μέχρι να προχωρήσετε παρακάτω, και ενδεχομένως ακόμη και να χαμηλώσετε τον ήχο μέχρι να τα καταφέρετε.

Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο μακριά από τον προκάτοχό του, το A Plague Tale: Requiem συνδυάζει επιτυχημένα τη σκοτεινή θεματολογία του με τον υπερφυσικό αγώνα των πρωταγωνιστών του. Μιλάει για την αποδοχή της απώλειας και όλων όσων δεν μπορούμε να αλλάξουμε, και υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να αποδεχόμαστε το παρελθόν χωρίς να σταματήσουμε στιγμή να παλεύουμε για το μέλλον, ακόμα και όταν όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον μας. Με υψηλό συναισθηματικό κόστος και τον θάνατο να κρύβεται πίσω από κάθε γωνιά, ωστόσο όμορφο με τον δικό του τρόπο, το A Plague Tale: Requiem είναι μια περιπέτεια που αξίζει να ζήσετε, ειδικά αν λατρέψατε το A Plague Tale: Innocence.

Δυνατή ιστορίαΑτμόσφαιραΕπιτυχημένη μίξη δράσης και stealthΕξελισσόμενες ικανότητες με βάση τον τρόπο παιχνιδιούΕκπληκτικά γραφικάΕπαναλαμβανόμενα σημεία όταν χάνειςΠεριορισμένο animation κάποιων κινήσεωνΗ απόσταση μεταξύ ορισμένων checkpointsΓραμμική πρόοδοςΠεριστασιακά frame drops (στο PS5 τουλάχιστον)ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Asobo StudioΕΚΔΟΣΗ:Focus EntertainmentΔΙΑΘΕΣΗ:Ave

Game20.gr, το Άσυλο των gamers