Wolfenstein II: The Freedom Chronicles

Για όσους δεν χόρτασαν ακόμη.

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που γευτήκαμε το επικό, σουρεαλιστικό, θεατρικό και πλήρως καθηλωτικό περιβάλλον του Wolfenstein II: The New Colossus. Όσοι το είχαν δοκιμάσει τότε, πολύ πιθανόν να ανέφεραν τις λέξεις “παιχνιδάρα”, “έπος”, “tinaftore” και άλλα παρόμοια στην περιγραφή τους για το παιχνίδι. Η λέξη όμως που το προσέγγιζε με τη μεγαλύτερη ευστοχία ήταν η “πληρότητα”. Τι συμβαίνει όμως

όταν ένας τίτλος είναι τόσο πλήρης, τόσο απαλλαγμένος από κενά κι οι δημιουργοί του έρχονται να του προσθέσουν κάτι παραπάνω; Ας αφήσουμε την απάντηση για το τέλος.

Το The Freedom Chronicles είναι το πρώτο και μόνο DLC του πετυχημένου τίτλου κι έρχεται να προσφέρει μια επιπλέον δόση της προϋπάρχουσας εμπειρίας, αρκούντως μεγάλη και δουλεμένη, μέσα από την αφήγηση των περιπετειών τριών, ασύνδετων μεταξύ τους - αλλά και με την κύρια πλοκή - χαρακτήρων. Όλοι μαζί συνθέτουν ένα πακέτο που μπορεί να αποκτηθεί μεμιάς ή σε δόσεις και διαρκεί περί τις 5 ώρες ελεύθερου παιξίματος.

Όντας χωρισμένο σε τρία μέρη, το Freedom Chronicles παρακολουθεί την κάθε ιστορία ξεχωριστά, η οποία είναι διαιρεμένη με τη σειρά της σε τρία επεισόδια. Το πρώτο περιγράφει τη δράση του Gunslinger Joe, ενός παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ο οποίος ήταν διατεταγμένος να χάνει σε κάθε αγώνα προκειμένου να παίρνει τη δόξα η αντίπαλη ομάδα (των ναζί), αλλά και να παραμείνει ζωντανός κι αρτιμελής. Όμως κάποια στιγμή κάνει την επανάστασή του κι η δράση ξεκινά.

Ο Joe διαθέτει από την αρχή την ιδιότητα του Billy, να περνάει μέσα από τοίχους και να ξαπλώνει κάτω τους αντιπάλους του. Είναι μυώδης, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να κουβαλήσει περισσότερο armour και η ορμητική του φύση ευνοεί την ευθεία προσέγγιση στη μάχη. Αυτό επιβεβαιώνεται κι από τα skill trees του, που είναι όλα προσανατολισμένα προς αυτή τη λογική. Γίνεται γρήγορα φανερό ότι δε μπορεί να αντικαταστήσει το φανταστικό σύνολο ικανοτήτων του Billy, παρά μόνον ότι αποτελεί έναν άξιο εκπρόσωπο της action/ melee δράσης.

Η ιστορία του δίνεται μέσω comic σελίδων με εντυπωσιακή αφήγηση και πετυχημένο voice acting, με αποτέλεσμα ο παίκτης να μπει γρήγορα στο πνεύμα με ενθουσιασμό κι ενδιαφέρον, που όμως θα μειωθεί δραματικά σύντομα. Αυτό θα συμβεί γιατί πολύ γρήγορα θα καταλάβει ότι τα επίπεδα και η δράση δεν έχουν τίποτε άλλο να προσφέρουν παρά μια ανακύκλωση των επιλογών του κυρίως τίτλου, με περιορισμένες, όμως επιλογές στην τακτική. Σύντομα θα επέλθει κούραση, μιας και η ποικιλομορφία στην αντιμετώπιση καταστάσεων που προσφερόταν στο The New Colossus έχει εδώ αντικατασταθεί από μονοκόμματη δράση.

Όπως ίσως θα περίμενε κανείς, η περιπέτεια της Agent Silent Death που ακολουθεί, προσφέρει την stealth “εκδοχή” του DLC. Εκεί χρησιμοποιείται αποκλειστικά το constrictor harness μαζί με ελάχιστο armour και όπλα stealth φιλοσοφίας (ελαφριά, με σιγαστήρα κλπ). Παρόμοια είναι και τα skill trees της πρωταγωνίστριας. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Agent Silent Death αποτελεί το ⅓ του Billy και η δράση της είναι με παρόμοιο τρόπο περιορισμένη, καθώς η μπαρουτοκαπνισμένη πράκτορας ψάχνει να εκδικηθεί το θάνατο του συζύγου της.

Tην κατάσταση σώζει κι εδώ η καλή αφήγηση, η comic/ noir αισθητική και το voice acting, αλλά πάνω απ’όλα η ποιότητα του ίδιου του τίτλου. Το level design είναι συμβατό με το προφίλ του χαρακτήρα, το gunplay φανταστικό και η γενικότερη τεχνική ποιότητα, κορυφαία. Όμως η αποκλειστικά stealth επιλογή φέρνει αναπόφευκτα τον κορεσμό και η όποια καλή αίσθηση χαλάει γρήγορα.

Ως εκ τούτου δεν περιμένει κανείς να αλλάξουν και πολλά πράγματα στις περιπέτειες του Captain Willikins, που χρησιμοποιεί τα... ξυλοπόδαρα του Billy και, γενικότερα, κλεμμένη τεχνολογία από τους ναζί, στην προσπάθειά του να καταστρέψει ένα τρομερό υπερ-όπλο. Εστιάζει στην πιο τακτική προσέγγιση μιας μάχης, εκμεταλλευόμενος το πλεονέκτημα που του προσφέρει το higher ground. Όμορφη σκέψη, άψογο level design, γρήγορος, παρ’ όλα αυτά κορεσμός κι ανακύκλωση της δράσης του κυρίως τίτλου.

Τόσο σεναριακά, όσο και σε επίπεδο χαρακτήρων, το DLC φαίνεται ασύνδετο με τον κυρίως τίτλο. Υπαινίσσεται ότι η κυριαρχία των ναζί στην αμερικανική ήπειρο συνεχίζεται, αλλά κι ότι η αντίσταση είναι κάτι υπαρκτό και πολύ απειλητικό. Ίσως να αποτελεί προοίμιο του σεναρίου ενός νέου τίτλου, ίσως όμως και να είναι ένα απλό filler. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, μοιάζει να μην έχει να προσφέρει πολλά - και με αυτό ήρθε η ώρα να απαντηθεί η ερώτηση που τέθηκε στην αρχή.

Το Freedom Chronicles είναι ένα DLC που ήρθε να συμπληρώσει ένα τέλειο παιχνίδι που δεν είχε κανένα κενό. Διατήρησε την τεχνική αρτιότητα του The New Colossus, το άψογο level design και την εντυπωσιακή αφήγηση, και τόλμησε να εισάγει κάτι νέο, αντικαθιστώντας τα cut scenes με comics. Μαζί του, όμως, έφερε την επανάληψη, που προέρχεται από την έλλειψη πολλαπλών επιλογών, και τον κορεσμό. Οπότε, ναι, όταν κάποιος προσπαθεί να πειράξει κάτι ιδανικά ισορροπημένο, πρέπει να προσπαθήσει πολύ, αλλιώς κινδυνεύει να το χαλάσει. Έτσι, για την περίπτωση αυτού του DLC ισχύει το “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”.

To review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.

pcps4xbox one