The Persistence

Ηeadtracking, headbanging.

Κατακαλόκαιρο στην Ελλάδα, παίζεις χαλαρός το JRPG σου και ξαφνικά σκάει μήνυμα για ανάληψη του The Persistence λόγω υποχρεώσεων του αρχισυντάκτη. Μέσα λες. Εξάλλου, έχει κάτι μήνες να πάρει μπροστά το PSVR, ευκαιρία είναι. Το πρώτο πράγμα που φροντίζεις να κάνεις είναι να μάθεις τι είδους χειρισμό υποστηρίζει το παιχνίδι. Τρως μιας ελαφρά κρυάδα που δεν θα ξεκρεμάσεις το Aim Controller

ή τα Moves, μιας και ο τίτλος σχεδιάστηκε με το DS4 κατά νου. Από την άλλη, αυτό μπορεί να βγει και σε καλό, μιας και ενδεχομένως προϊδεάζει πως εδώ μιλάμε για τίτλο με πλήρες gameplay. Τέλος, βάζεις το κλιματιστικό να βαράει κλίμα Ανταρκτικής, έχεις μια πετσέτα καλού κακού δίπλα για το λιώσιμο των πάγων και με μια αναποφασιστικότητα βουτάς ξανά στον υπέροχο κοσμο του VR.

Ξεκινώντας από τις ρυθμίσεις στο τρόπο παιχνιδιού, βλέπουμε τρεις τελείως ξεχωριστές επιλογές σε επίπεδα «άνεσης» παιξίματος, γεγονός που αποδεικνύει ότι το VR έχει βρει πλέον το δικό του μπούσουλα στο πώς να προσφερει την καλύτερη και ομαλότερη δυνατή εμπειρία. Η κίνηση γίνεται σε full locomotion, μετακινείσαι δηλαδή κανονικά στο χώρο με τον αναλογικό μοχλό. Από εκεί και ύστερα υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις για όλα τα γούστα ενώ υπάρχει και επιλογή για teleport, η οποία παίζει περισσότερο το ρόλο ικανότητας παρά τρόπο να κινηθούμε ανενόχλητοι στο χώρο.

Οι πρώτες ώρες στο παιχνίδι είναι ένα σκηνικό τρόμου στο διάστημα, με το χαρακτήρα μας να έχει λίγες ικανότητες και το stealth να αποτελεί λύση για ασφαλή εξερεύνηση του σταθμού που λαμβάνει χώρα ο τίτλος. Ο ερευνητικός διαστημικός σταθμός έχει πιαστεί στα δίχτυα μιας μαύρης τρύπας, κάτι που δικαιολογεί σεναριακά τα τυχαίως δημιουργημένα δωμάτια του σταθμού κάθε φορά που χάνουμε. Εμείς, κινούμενοι στους χώρους του σταθμού, θα εξάγουμε DNA από το «πειραγμένο» προσωπικό και άλλα πλασματάκια που κατοικούν εκεί και θα μαζεύουμε πρώτες ύλες που χρησιμεύουν ως μονάδα εξαργύρωσης για αναβαθμίσεις και νέο οπλισμό αντίστοιχα. Απώτερος σκοπός είναι να θέσουμε ξανά σε λειτουργία νευραλγικά μέρη του σκάφους ώστε να δραπετεύσουμε από το κακό που μας βρήκε.

Μέσα στα πέντε κύρια objectives το The Persistence θα δοκιμάσει την επιμονή μας, βάζοντάς μας αντιμέτωπους στη συνεχόμενη λούπα ζωής-θανάτου στη roguelike δομή που παρουσιάζει. Κάθε φορά που πεθαίνουμε, έχουμε τη δυνατότητα να αυξάνουμε κατά λίγο τα βασικά στατιστικά μας καθώς και με διάφορα schematics που βρίσκουμε να ενδυναμώνουμε το χαρακτήρα μας σε διάφορους τομείς. Οποιαδήποτε άλλη πρόοδο έχουμε κάνει μέχρι εκείνο το σημείο, χάνεται αυτομάτως. Όπλα που είχαμε εξαργυρώσει και δωμάτια που είχαμε καθαρίσει εξαφανίζονται σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Το μόνο που μένει είναι το loot σε μονάδες εξαργύρωσης καθώς και όποια schematics έτυχε να βρούμε. Και πάλι από την αρχή.

Και αυτό είναι το Persistence. Η πρώτη επαφή με τον κόσμο του παιχνιδιού είναι γεμάτη ένταση και τρόμο. Στον εκτός λειτουργίας, σκοτεινό διαστημικό σταθμό ακούγονται τριξίματα στο ταβάνι και κραυγές αγωνίας στο βάθος κάποιου διαδρόμου. Φωτισμός και ήχος κάνουν εξαιρετική δουλειά στη δημιουργία ενός επικίνδυνου και τρομακτικού περιβάλλοντος, που κρατά σε ένταση και απροπροσανατολίζει το παίκτη. Όταν πλέον αυτός έχει βρει τα πατήματά του ύστερα από κάμποσους θανάτους, είναι η roguelike λούπα που επικρατεί στο τέλος. Ξεκινώντας ξανά ύστερα από κάποιο θάνατο, εκείνο που περισσότερο έχει στο νου του ο παίκτης είναι το looting σε κάθε δωμάτιο και να βρει τα terminals ώστε να πάρει ξανά οπλισμό.

Ανοίγει το χάρτη, τσεκάρει πού βρίσκονται τα terminals τούτη τη φορά και ξεκινά να οπλιστεί πάλι σαν αστακός. Στο melee terminal αγοράζει το ηλεκτροφόρο γκλοπ που έχει αναβαθμίσει πλήρως και ήταν καλός σύντροφος στις μάχες σώμα με σώμα. Στο ranged terminal το Needle επιστρέφει στα χέρια του, ένα όπλο που βαρά βολές κατά ριπάς για τους γρήγορους αντιπάλους. Στo experimental θα πάρει το αγαπημένο Gravity Gun, που γραπώνει τους δύσμοιρους mutants και με headbanging τους κοπανά στους τοίχους των δωματίων.

Η ποικιλία σε οπλισμό και gadgets είναι υπέρ του δέοντος ικανοποιητική. Στις μάχες, με το L2 σηκώνουμε μια προσωρινή ασπίδα για parry όπου εάν πετύχει ο αντίπαλος ανοίγει για stealth kill, δηλαδή εξαγωγή DNA από το σβέρκο του. Με το R2 πραγματοποιούνται όλες οι επιθέσεις στο όπλο που χρησιμοποιούμε εκείνη τη στιγμή, με τα ranged όπλα να γίνεται στόχευση με τη χρήση του headtracking. Στο πατημένο R1 εμφανίζεται το inventory με τα όπλα, όπου κοιτώντας ποιο θέλουμε γίνεται ακαριαία equip. Στο «τρίγωνο» έχουμε το Supersence, που σκανάρει στιγμιαία το χώρο για εχθρούς και παγίδες ενώ στο «Χ» υπάρχει το teleport, που καταναλώνει Dark Matter και χρησιμοποιείται είτε για γρήγορη μετάβαση είτε για έξυπνες τοποθετήσεις στο χώρο.

Εκείνο που αποζητά ο παίκτης μετά από λίγο είναι να υπήρχε επιλογή για τρέξιμο σε ένα, κατά τα άλλα, πολύ καλό σύστημα χειρισμού. Κι αυτό διότι, αφού ξεπεραστεί το αρχικό «σοκ» και μπει στο τρόπο παιχνιδιού, αρχίζει να αισθάνεται πιο σίγουρος για τον εαυτό του και τις ικανότητες του, και θέλει τα τρέξει. Το horror στοιχείο μειώνει την έντασή του καθώς το roguelike βγαίνει στην επιφάνεια. Ο παίκτης πλέον ξέρει πως το στιγμαίο σπάσιμο ενός σωλήνα βρίσκεται εκεί για να τον τρομάξει, από το ταβάνι δεν πρόκειται να πεταχτεί τίποτα όσα βήματα και να ακούγονται και οι εχθροί δεν μπορούν να ανοίξουν πόρτες από δωμάτιο σε δωμάτιο. Η ατμόσφαιρα κρατιέται σε ένα επίπεδο, όμως ο παίκτης πλέον αισθάνεται ατρόμητος και θέλει να τρέξει στα δωμάτια.

Η δυσκολία αυξάνεται από χάρτη σε χάρτη, με νέους εχθρούς να κάνουν την εμφάνισή τους ή με ήδη υπάρχοντα μοντέλα ξαφνικά να γίνονται πιο δυνατά. Ταυτόχρονα, όμως, ενδυναμώνει πολύ και ο χαρακτήρας μας, με αποτέλεσμα το survival/ horror στοιχείο να δίνει τη θέση του στο «μηχανικό» και επαναλαμβανόμενο roguelike. Με τις εκρήξεις αδρεναλίνης και την ένταση σε κάθε πέρασμα να βρίσκονται εκεί, το καλύτερο πράγμα που έχει να προσφέρει το The Persistence είναι ένας, εγγυημένα, απολαυστικός ύπνος μετά. Προτείνεται για τους έχοντες ανήσυχα βράδια και για όσους ψάχνουν μια ολοκληρωμένη πρόταση στο PSVR στην κατηγορία των horror/ roguelike.

VR χαρακτηριστικά

Θέση gaming: Αραχτή Χρήση controllers: Dual Shock 4 Eπίπεδο ναυτίας: Μηδενικό

To “επίπεδο ναυτίας” είναι υποκειμενικό, έχει να κάνει με την αίσθηση που αποκόμισε από το παιχνίδι ο εκάστοτε συντάκτης και μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.

ps4vr