The Legend of Tianding | Review

Το The Legend of Tianding δείχνει εμφανέστατα πως ανήκει σε αυτήν τη συνομοταξία παιχνιδιών (indie επιπέδου κυρίως) που κάλλιστα θα αποτελούσαν ιδανικές περιπτώσεις εάν τα βρίσκαμε στα arcades των αρχών της δεκαετίας του ’90. Ανόθευτη περιπέτεια -γραμμική ουσιαστικά- στις δύο διαστάσεις, όπου οι μάχες εκ του σύνεγγυς έχουν την απλότητα και την αμεσότητα που τους αρμόζει καθώς και την απόλαυση που απαιτείται στο ανελέητο “ξύλο” που χαρίζει δεξιά, αριστερά (στην κυριολεξία) ο ήρωάς μας.

Το πόνημα της ταϊβανέζικης

CGCG εξ αρχής αποδίδει μία αρκετά ελκυστική και προσεγμένη εικόνα, δείχνοντας έντονα τη διάθεσή της να προσεγγίσει τη δράση μέσα από μία κόμικ αισθητική. Σε διάφορα διαστήματα η αφήγηση πραγματοποιείται μέσω πάνελ, σχεδιασμένων στο χέρι, σαν να έχουν βγει αυτούσια από τις σελίδες κάποιου κόμικ. Επιπλέον, η εισαγωγή των διαφόρων chapters συνοδεύεται και από μία υπερενθουσιώδη αφήγηση με κινέζικα φωνητικά, που θα μπορούσε με ευκολία να αποτελεί την εισαγωγή ενός παιδικού animation, βασισμένο σε αυτό το φανταστικό κόμικ.

Η εμμονή σε αυτήν την τεχνοτροπία είναι τόσο πετυχημένη που μας έκανε να πιστέψουμε ότι όντως το The Legend of Tianding βασίζεται σε κάποιο κόμικ από την Ταιβάν, κάτι που τελικά δεν ισχύει. Η ιστορία του παιχνιδιού αντλεί την έμπνευσή του από μία θρυλική φιγούρα από την ιστορία της Ταιβάν, τον Liao Tianding ο οποίος είχε αντιεξουσιαστική δράση στο νησί ενάντια στην ιαπωνική κατοχή, στις αρχές του 20ου αιώνα. Κατά τον θρύλο, ήταν ένας σύγχρονος “Ρομπέν των Δασών”, κλέβοντας από τους πλούσιους και δίνοντας στους φτωχούς.

Στο παιχνίδι θα τον δούμε να αντιστέκεται στους ξένους εισβολείς αλλά και να έρχεται αντιμέτωπος με την ιδιαίτερα βίαιη αστυνομία, μπλέκοντας παράλληλα σε παιχνίδια συνομωσίας που αφορούν την εύρεση ενός μυθικού θησαυρού καθώς και ενός μαγικού όπλου που θα δώσει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε όποιον το πάρει στα χέρια του. Το στοιχείο του φανταστικού όπως καταλαβαίνετε αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας αν και έρχεται σε μετρημένες δόσεις, με τη δράση να επικεντρώνεται πρωτίστως στις πολεμικές ικανότητες του Tianding.

Το σενάριο, χωρίς να αποτελεί κάτι ιδιαίτερο, καταφέρνει να δημιουργεί ένα σχετικό ενδιαφέρον και να συνοδεύει ικανοποιητικά την περιπέτεια. Ευτυχώς αποφεύγει φλύαρα μονοπάτια και έρχεται στη συχνότητα και διάρκεια που απαιτείται ώστε να προωθήσει την ιστορία αλλά και να μην κουράσει από το κυρίως πιάτο του παιχνιδιού, που φυσικά είναι η δράση.

Αν και το σενάριο δεν αποτελεί εμπόδιο στη ροή του gameplay η ίδια η πόλη όπου διαδραματίζεται η περιπέτεια αποτελεί τροχοπέδη. Η προσπάθεια της CGCG να μας τοποθετήσει σε ένα ζωντανό περιβάλλον, με τη δυνατότητα να αναλάβουμε side quests και να μιλήσουμε με διάφορους κατοίκους, τελικά καταλήγει ως ένα ανούσιο filler όπου δεν έχουμε τίποτα περισσότερο να κάνουμε πέρα από το να περιφερθούμε άσκοπα μέχρι το επόμενο action επίπεδο.

Οι συνομιλίες που προκύπτουν είναι παντελώς αδιάφορες και τα side quests δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο τυπικά και απλοϊκά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κανένα από αυτά δεν καταλάβαμε πώς αποκτήσαμε το αντικείμενο που μας ζητούσαν. Ένα νοητό ερωτηματικό σχηματιζόταν πάνω από το κεφάλι μας όταν επανερχόμασταν στον εκάστοτε quest giver και μας ευχαριστούσε για την επιστροφή του αντικειμένου που μας είχε ζητήσει, δίχως να έχουμε την παραμικρή ιδέα πότε και πού μπορεί να το βρήκαμε.

Εν τέλει αυτά τα σημεία αποτελούν τα διαλείμματα για το κυρίως μέρος του παιχνιδιού, δηλαδή τα επίπεδα όπου λαμβάνει χώρα η δράση και το platforming. Ο Tianding είναι εξαρχής μάστερ του κουνγκ φου, μετατρέποντας την εμπειρία σε ένα εύπεπτο αλλά καθόλα διασκεδαστικό beat ‘em up, όπου με σχετική ευκολία μπορεί να εξουδετερώσει τις ορδές των εχθρών (κυρίως αστυνομικών δυνάμεων).

Δεδομένου ότι οι εχθροί έρχονται συχνά από όλες τις μεριές και ύψη το dodge αποτελεί μία απαραίτητη ενέργεια, αλλά οι μάχες με τους απλούς εχθρούς δεν απαιτούν ποτέ υπέρ του δέοντος αντανακλαστικά -πέρα από τις τυπικές αποφυγές melee επιθέσεων και σφαιρών (ο πυροβολισμός των οποίων βέβαια “τηλεγραφείται” με οπτικές ενδείξεις).
Το αλατοπίπερο στη δράση έρχεται με την ικανότητα του Tianding να χρησιμοποιεί την υφασμάτινη ζώνη του για να τυλίξει οποιονδήποτε εχθρό η ενέργεια του οποίου έχει μειωθεί στο μισό, επιτρέποντάς μας να τον εκσφενδονίσουμε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επιθυμούμε (κατά προτίμηση στο κενό ή επάνω σε κάποια παγίδα).

Ταυτόχρονα με το δέσιμο του εχθρού ο Tianding αποκτάει επίσης και το όπλο του εχθρού (από γκλοπ και σπαθιά, μέχρι χειροβομβίδες και ρουκετοβόλα). Όλα τα όπλα έχουν περιορισμένο αριθμό χρήσεων αλλά η ευκολία με την οποία μπορούμε να πάρουμε το επόμενο σημαίνει ότι σχεδόν ποτέ δεν θα ξεμείνουμε από κάποιο όπλο, εάν και εφόσον βέβαια δεν αρκούν οι ήδη ισχυρές κινήσεις κουνγκ φου καθώς και το default μαχαίρι του ήρωα.

Η δράση γενικά είναι τυπική για το είδος, με τον εμπλουτισμό από λιγοστές ειδικές κινήσεις (ιπτάμενη κλωτσιά και ισχυρή γροθιά μεταξύ λιγοστών άλλων) να μην έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο σε βάθος, κάτι που όμως δύσκολα θα εμποδίσει την ευχάριστη ενασχόληση. Στο platforming η κατάσταση κινείται σε αναλόγως απλά μονοπάτια, με τα γνωστά κινούμενα πριόνια να αποτελούν τους πιο ευφάνταστους περιβαλλοντικούς κινδύνους που θα συναντήσουμε και το διπλό άλμα να είναι μία προσθήκη που έρχεται κατά τα μέσα του παιχνιδιού, κάτι μάλλον ενδεικτικό για τον βαθμό στον οποίο πατάει σε ασφαλή μονοπάτια.

Ο χειρισμός βρίσκεται σε καλά επίπεδα και υπάρχει μία σχετική πρόκληση στα άλματα ακριβείας, αλλά γενικά κινείται σε πολύ βατά μονοπάτια, κάτι βέβαια που συνάδει με τη γενικότερη arcade φιλοσοφία της ανόθευτης, γραμμικής και άμεσης διασκέδασης από τα παλιά.

Εκεί που το παιχνίδι ανεβάζει ρυθμούς είναι στα λιγοστά boss fights, μεταφέροντάς μας ξαφνικά απέναντι από πραγματικά ισχυρούς και γεμάτους ενέργεια αντιπάλους. Αυτές οι μάχες είναι αρκετά δουλεμένες, οδηγώντας σε ευχάριστα δύσκολες αναμετρήσεις, με τα bosses να παρουσιάζουν μία καλή ποικιλία επιθετικών κινήσεων. Τα αντανακλαστικά εδώ θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση και τα game over θα είναι πολλαπλά, όμως εν τέλει θα χαρακτηρίζαμε τις συγκρούσεις ως δίκαιες, αποτελώντας τελικά καλοστημένα highlights του κάθε επιμέρους επιπέδου.

Συνολικά το The Legend of Tianding κινείται σε ασφαλή μονοπάτια, με την arcade φύση του και την ανάλογα μικρή του διάρκεια (κυμαίνεται περίπου στις τέσσερις ώρες) να συνθέτουν ένα παιχνίδι που -αν και δεν προσφέρει οτιδήποτε πραγματικά αξιομνημόνευτο- δεν παύει να αποδίδει μία αρκετά διασκεδαστική και απολύτως εύπεπτη platform εμπειρία με έμφαση στο beat ‘em up σκέλος της.

To The Legend of Tianding κυκλοφορεί από τις 2/11/21 για PC και Switch. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από τη Neon Doctrine.

The post The Legend of Tianding | Review appeared first on GameOver.