RIDE 5 | Review

Έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από την κυκλοφορία του RIDE 4 και παρόλο που το διάστημα φαίνεται μεγάλο, το RID 5 μοιάζει να ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Σε μια κατηγορία που η Milestone δείχνει να μην έχει αντίπαλο και το ανταγωνιστικό TT Isle of Man: Ride on the Εdge 3 να μην άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, το κοινό αποζητούσε κάτι το κορυφαίο στους δύο τροχούς. Και η ιταλική ομάδα ανάπτυξης μάλλον

Η αλήθεια είναι πως το RIDE 5 δεν κατέφθασε με τυμπανοκρουσίες, και έτσι, πέρα από ορισμένα σύντομα trailers που είδαν το φως της δημοσιότητας και ελάχιστο promotion, τίθεται στην κρίση του κοινού. Δεν γνωρίζουμε αν ο developer νιώθει τόσο σίγουρος για το δημιούργημα του ή αν θεωρεί περιττά τα παραπάνω, αλλά ευτυχώς η συνταγή της επιτυχίας παραμένει η ίδια. Τόσο ίδια που σχεδόν ενοχλεί…

Καταρχάς φέτος είναι η πρώτη φορά που η σειρά διατίθεται αποκλειστικά για τις κονσόλες τρέχουσας γενιάς αλλά και το PC, οπότε οι περισσότεροι μπορούν να φανταστούν τι αλλαγές έχουν γίνει. Για όσους θυμούνται, το RIDE 4 είχε δεχθεί ένα γενναιόδωρο update ώστε να εκμεταλλευτεί τα προτερήματα της νέας τότε γενιάς hardware, μόνο που τώρα η κατάσταση φαίνεται να έχει αλλάξει. Γνώμη μας είναι πως η απόφαση αυτή είναι λάθος, γιατί βάζοντας τις δυο δημιουργίες δίπλα δίπλα, οι διαφορές δεν είναι συγκλονιστικές. Σαφέστατα και έχουν γίνει βήματα αλλά όχι άλματα προόδου, οπότε μάλλον πρόκειται για μία κίνηση που έγινε ώστε να μειωθεί το κόστος του development.

Αναμφίβολα έχουν παρθεί ορισμένες αποφάσεις που δημιουργούν απορίες και έτσι αξίζει να σημειωθεί πως απουσιάζει εντελώς ένα βασικό tutorial για τους μη μυημένους χρήστες. Σαφέστατα και το RIDE 5 δεν μπορεί και δεν επιθυμεί να χαρακτηριστεί σαν ένα 100% simulator αλλά και πάλι η οδήγηση στο όριο δεν είναι καθόλου εύκολη.

Και για να τεθεί μία απάντηση στο ερώτημα που ίσως και να βασανίζει πολλούς, η σειρά ακολουθεί την λογική του παλαιότερου Tοurist Trophy της Polyphony, όπου επιθυμεί να προσφέρει πάνω από όλα την απόλαυση της οδήγησης στο όριο, με μία σημαντικότατη ανοχή στα λάθη. Στόχος είναι η διασκέδαση μέσω ενός απαιτητικού μοντέλου οδήγησης, που όμως συγχωρεί τις στραβοτιμονιές και στοχεύει πάνω από όλα στη διασκέδαση.

Σε επίπεδο περιεχομένου, ο τίτλος δεν απογοητεύει, προσφέροντας με μία πρώτη ματιά ότι θα επιθυμούσε ο καθένας. Όπως και παλιότερα, τα challenges χωρίζονται ανά κατηγορίες, ανάλογα φυσικά με τον κυβισμό της μοτοσυκλέτας, με τη νίκη να προσφέρει credits που με τη σειρά τους θα εξαργυρώνονται σε νέα μηχανικά μέρη. Ευτυχώς η καμπύλη εκμάθησης είναι αρκετά ομαλή, οπότε η απουσία του tutorial εν μέρει συγχωρείται και αρκεί μία και μόνο ματιά στη συγκεκριμένη ενότητα ώστε ο χρήστης να πιστεί για των όγκο δεδομένων που έχουν συμπεριληφθεί στον τίτλο.

Το RIDE 5 καταπιάνεται μόνο με αγώνες στην άσφαλτο και ξεκινάει το ταξίδι του με μοτοσυκλέτες από τα μέσα του περασμένου αιώνα και φθάνει μέχρι και το σήμερα. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρεται αυτή η εξέλιξη στην οθόνη του χρήστη, με τα physics να προσαρμόζονται σχεδόν τέλεια. Εδώ σύμμαχος θα είναι το μοναδικό μοντέλο οδήγησης που σε συνδυασμό με τις ανεπτυγμένες δυνατότητες του DualSence, δημιουργούν μία αίσθηση απλά μοναδική.

Αυτό που αποτυγχάνουν όλοι οι racing τίτλοι -και που είναι φυσικά αναμενόμενο- είναι να αποτυπώσουν σωστά την μεταφορά των G στα χέρια ή στο σώμα του χρήστη. Η μετατόπιση της βαρύτητας είναι πραγματικά αδύνατο να αποτυπωθεί μέσω ενός videogame, αν και πλέον η Milestone δείχνει να έχει βρει μία λύση, έστω και επιφανειακή. Ανάλογα με την κλίση της μηχανής, την επιτάχυνση ή επιβράδυνση, το DualSence καταφέρνει να δημιουργήσει μία ελαφριά αίσθηση στα χέρια του παίκτη πως όντως κάποιο φορτίο μεταφέρεται στον οριζόντιο άξονα.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το χειριστήριο του PlayStation 5 είναι σχεδιασμένο για τέτοιες προτάσεις και παρά τις ελάχιστες αστοχίες του, η αίσθηση που μεταφέρει είναι μοναδική. Η οδήγηση γενικότερα είναι αρκετά απολαυστική χωρίς ποτέ να γίνεται κάτι που να έρχεται σε αντίθεση με τους όρους της φυσικής και έτσι οι αγώνες στην πλειοψηφία τους είναι σωστά δομημένοι.

Ειδοποιός διαφορά φέτος είναι η αρκετά επιθετική συμπεριφορά των υπολοίπων οδηγών, οι οποίοι δείχνουν να μην κάνουν λάθη ενώ για πρώτη φορά θα γίνονται και έντονες μάχες ανάμεσα σε αναβάτες που βρίσκονται μακριά από τον παίκτη. Η λογική του “τερματίζω όπως ξεκινώ” ή “αγώνας επάνω σε ράγες” ευτυχώς φέτος δεν ισχύει σε μεγάλο βαθμό και έτσι οι αγώνες δεν είναι τόσο προκαθορισμένοι, όπως συμβαίνει σε αρκετούς racing τίτλους.

Φυσικά στο RIDE 5 πρωταγωνιστές είναι οι μοτοσυκλέτες και όπως αναφέρθηκε και πριν, η ποικιλία από αυτές είναι αρκετά μεγάλη. Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος που αυτές είναι σχεδιασμένες, με την εμμονή στη λεπτομέρεια να είναι ανατριχιαστική. Ακόμα καλύτερα, οι βελτιώσεις που μπορούν να γίνουν σε πολλούς τομείς επιφέρουν και τις ανάλογες οπτικές αλλαγές, δίνοντας έτσι μία προσωπική πινελιά σε κάθε δίτροχο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και με τον εξοπλισμό του αναβάτη, όπου τα πάντα ακολουθούν τους επίσημους καταλόγους γνωστών προμηθευτών, οπότε γενικότερα ο τίτλος έχει τον αέρα αλλά και τη φινέτσα μίας licenced πρότασης.

Βέβαια, όσο όμορφες και να φαίνονται οι μηχανές στο γκαράζ, αναμενόμενα κατά τη διάρκεια των αγώνων υπάρχει το γνωστό σκαλοπάτι προς τα κάτω. Σε σχέση με το παρελθόν η απόκλιση δεν είναι και τόσο μεγάλη, αλλά θα περίμενε κανείς να μην υπάρχει, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό, από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση ο τίτλος να τρέχει μόνο σε κονσόλες τρέχουσας γενιάς.

Πέρα από αυτό το στραβοπάτημα, στο σύνολο του το RIDE 5 είναι αρκετά όμορφο, απαλλαγμένο από frame drops ή κακοσχεδιασμένα textures μακριά από την πίστα. Η άσφαλτος έχει πλέον μια αρκετά ρεαλιστική μορφή, ενώ και οι εναλλαγές των καιρικών φαινομένων γίνονται με έναν αρκετά πειστικό τρόπο. Η κίνηση του αναβάτη είναι πολύ προσεγμένη, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα κωμικοτραγικά animations μίας πτώσης. Έπειτα από τόσα χρόνια είναι τόσο αδιάφορα, που πραγματικά περνάνε απαρατήρητα.

Ο ήχος παραμένει πιστός στο ύφος της σειράς και έτσι κρίνεται ως συγκλονιστικός, ενώ φέτος είναι η πρώτη φορά που κατά τη διάρκεια της περιήγησης στα menu τον παίκτη θα συντροφεύει και ένας τεχνικός, αναλύοντας τα πάντα. Τα πρώτα λεπτά θα φανεί αρκετά χρήσιμος, αλλά έπειτα από μερικές ώρες τα σχόλια/ παρατηρήσεις του θα επαναλαμβάνονται, οπότε η επιλογή για mute κρίνεται ως μονόδρομος.

Για το τέλος αφήσαμε δύο χαρακτηριστικά του τίτλου που μας ενόχλησαν ιδιαίτερα, το ένα λιγότερο και το άλλο περισσότερο. Το πρώτο αφορά το online τμήμα του RIDE 5 και συγκεκριμένα το πόσο προβληματικό αλλά και άσχημα σχεδιασμένο είναι. Το γενικότερο UI παραπέμπει σε τίτλους πενταετίας τουλάχιστον αλλά και πάλι, αν κάποιος το προσπεράσει, δεν γίνεται να μην εκνευριστεί από την αστάθεια των δικτυακών αγώνων. Η είσοδος σε ένα lobby είναι αρκετά χρονοβόρα, το cross-play συνοδεύται από τεράστια loading times, ενώ τα απροειδοποίητα log outs θα παίξουν με την υπομονή του καθένα. Σαφέστατα μιλάμε για μία πρόταση που βρίσκεται στην αγορά λίγες ημέρες, σαφέστατα η εικόνα θα διορθωθεί, αλλά γνώμη μας είναι πως η ομάδα ανάπτυξης επιβάλλεται να ασχοληθεί με αυτά τα τεχνικά θέματα και όχι να χαρίζει day one bike packs.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό από το οποίο πραγματικά αναμέναμε κάτι καλύτερο και τελικά απογοητευθήκαμε είναι το career mode. Δυστυχώς η συγκεκριμένη ενότητα υπάρχει απλά για να υπάρχει, με το περιεχόμενο να είναι αρκετά φτωχό αλλά και επαναλαμβανόμενο. Κανείς δεν έχει την απαίτηση από τη Milestone να επαναπροσδιορίσει τα πάντα, αλλά η εικόνα είναι τόσο αδιάφορη που για πολλούς θα είναι και λόγος για να γυρίσουν την πλάτη στον τίτλο.

Αναμφίβολα το F1 23 ή ακόμα και η σειρά WRC έχουν δώσει τονωτικότατες ενέσεις φρεσκάδας στα δικά τους αντίστοιχα modes, κάτι που θα ανέμενε κανείς να αντιγράψουν οι υπόλοιποι, αλλά στην περίπτωση του RIDE 5 αυτό δεν συνέβη. Μιλάμε για διαφορετικούς κόσμους, για διαφορετική φύση αγώνων, αλλά όταν βλέπεις το καλύτερο, είναι πραγματικά αδύνατο να συμφιλιωθείς με το… ανύπαρκτο. Για να μην σχολιάσουμε τα cut scenes που παρεμβάλλονται μεταξύ των αγώνων, γιατί εκεί θα πρέπει να δαπανήσουμε αμέτρητες γραμμές κειμένου, γεμάτες απογοήτευση και αγανάκτηση.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μας για το RIDE 5, το πλέον ασφαλές συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η Milestone δεν είναι καθόλου αποφασισμένη να ρισκάρει. Κυκλοφορώντας τη νέα πρόταση της αποκλειστικά και μόνο σε κονσόλες τρέχουσας γενιάς και PC, αυτό που καταφέρνει είναι απλά να περιορίσει το κοινό της, ενώ το φτωχό career mode δημιουργεί πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Οπότε αυτό που μένει είναι μία τεράστια online εγκυκλοπαίδεια βασισμένη στους δύο τροχούς, που όταν αποφασίσει να βρεθεί στην άσφαλτο, θα προφέρει αμέτρητα ρίγη συγκίνησης. Και για πολλούς αυτό ίσως και να είναι αρκετό.

To RIDE 5 κυκλοφορεί από τις 24/8/23 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post RIDE 5 | Review first appeared on GameOver.

The post RIDE 5 | Review appeared first on GameOver.