NBA 2Κ19

Straight outta Sepolia.

Φέτος είναι μια ξεχωριστή χρονιά για το NBA 2K19. Πρώτον διότι η σειρά γιορτάζει 20 χρόνια παρουσίας, δεύτερον είναι το πρώτο 2K μετά από 15+ χρόνια χωρίς τον Manu Ginobili ως ενεργό παίκτη και τρίτον, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κοσμεί το εξώφυλλο ως ο πρώτος International καλαθοσφαιριστής στην ιστορία του 2K. Επειδή πιθανότατα το θεωρούμε δεδομένο, πλέον, με τα όσα κάνει ο άνθρωπος αυτός στον κόσμο του NBA τα τελευταία χρόνια, θα το ξαναπούμε: Στα ράφια όλου του κόσμου,

στο πιο διαδεδομένο παιχνίδι μπάσκετ στον κόσμο, που μπαίνει σε κάθε μπασκετικό σπίτι, φιγουράρει ένα τύπος που τον λένε Γιάννη, έμαθε μπάσκετ σε γηπεδάκια στα Σεπόλια και πιθανότατα έχει καταναλώσει πολλά πιτόγυρα – ταυτιστήκαμε αμέσως δηλαδή...

Το εξώφυλλο και τα loading screens στολίζουν μαίανδροι, ελληνικές σημαίες και οι λέξεις "Σεπόλια" και "Greek Freak", το πρώτο επεισόδιο του 2KTV κεντράρει στις γειτονιές της Αθήνας και την Ακρόπολη, και πάει λέγοντας. Συγχωρέστε μας δηλαδή, αλλά για πρώτη φορά νιώθουμε πως κατά κάποιον τρόπο έχουμε την τιμητική μας - εκτός και αν περιμένατε δηλαδή πριν λίγα χρόνια ότι θα βλέπαμε ποτέ σε εξώφυλλο 2Κ όχι τον Kobe, τον Curry, τον Durant ή κάποιον άλλο Αμερικάνο σουπερστάρ, αλλά ένα παιδί που πουλούσε ρολόγια και CD στο Μοναστηράκι και έπαιζε στον Φιλαθλητικό. Ο... Giannis, έχει από πίσω του μια ιστορία που «πουλάει», αλλά μην ξεγελιέστε, είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Αληθινό είναι και το γεγονός ότι αποτελεί τον μόνο παίκτη στην ιστορία που ολοκλήρωσε regular season βρισκόμενος ταυτόχρονα στα Top 20 πόντων, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψιμάτων και μπλοκ. Το ίδιο αληθινό είναι και το 94 rating του, που τον τοποθετεί στην κορυφή του Eastern Conference. Τα ακόμη πιο ευχάριστα νέα, είναι ότι ο Γιάννης δεν είναι ο μόνος λόγος για να ασχοληθεί κανείς με το NBA 2K19, το οποίο θέτει υποψηφιότητα ως ένα από τα καλύτερα αθλητικά παιχνίδια μέχρι σήμερα.

Ξεκινώντας, λοιπόν, από το gameplay του 2K, το οποίο έχει αγγίξει αυτό που θεωρούσαμε ως την κορυφή της προσομοίωσης καιρό τώρα, και κάθε χρόνο υπάρχουν μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες που εμπλουτίζουν την όλη εμπειρία. Αν ήταν να πούμε με ποιους τρόπους ξεχωρίζει η φετινή προσθήκη, θα λέγαμε με ακόμη πιο φυσική και όμορφη ροή με νέα animations και ελαφρώς πιο ευχάριστη ταχύτητα σε ορισμένες φάσεις, διορθωμένο physical game με πιο αισθητή αλλά και ρεαλιστική επαφή μεταξύ των παικτών, και μεγαλύτερη έμφαση στα συστήματα. Επιβραβεύει πλήρως αυτούς που θα εντρυφήσουν στα συστήματα του gameplay, την τακτική και τα «κόλπα» του, και βγάζει κάθε ευρώ από τα λεφτά του για τους μπασκετικούς τύπους.

Τα ελεύθερα τρίποντα μπαίνουν πιο εύκολα (επιτέλους), τα floaters και teardrops γίνονται πιο συχνά, ενώ τα layup και οι κινήσεις μέσα στη ρακέτα βγαίνουν πιο άμεσα και αβίαστα. Επίσης, ξεχάστε την ευκολία με την οποία περνούσατε τους αμυντικούς στο "ένας εναντίον ενός", αφού τώρα οι βοήθειες συμπαικτών και τα σκριν για να χάσουμε τον αμυντικό μας είναι απαραίτητα. Ταυτόχρονα, υπάρχουν υπέροχες λεπτομέρειες σε κάθε γωνιά του γηπέδου, εντός και εκτός των γραμμών, και η προσομοίωση του αθλήματος με τον τρόπο που κινούνται και αλληλεπιδρούν οι παίκτες και τη φυσική της μπάλας εντυπωσιάζουν για ακόμη μια χρονιά. Επίσης, οι φίλοι του αθλήματος σίγουρα θα έχουν παρατηρήσει την όλο και μεγαλύτερη επικέντρωση στα στατιστικά και τα δεδομένα που προκύπτουν, και το 2K19 είναι πραγματικός παράδεισος για τους φίλους της ανάλυσης και των στατιστικών.

Κάτι ακόμη που κάνει σχεδόν άψογα το 2Κ είναι η Α.Ι. και η ταυτότητα των παικτών στο παιχνίδι. Το άθλημα είναι γεμάτο μεγάλους παίκτες πλέον σε κάθε ομάδα, οπότε το να απεικονίζονται ρεαλιστικά στο παιχνίδι είναι καίριας σημασίας. Και έτσι, Harden και Irving μάς ζαλίζουν στα crossover και τις ντρίπλες μέχρι να μείνουμε χωρίς αστράγαλο, o «Βασιλιάς» LeBron είναι επιβλητικός πραγματικά σε κάθε κομμάτι του γηπέδου, οι Splash Brothers δεν μπορούν να μένουν αφύλαχτοι ούτε μισό μέτρο έξω από το τρίποντο και η νέα γενιά ευέλικτων ψηλών, όπως ο Karl-Anthony Towns, ξέρουν να κάνουν πολλά πράγματα και έξω από τη ρακέτα.

Και όλα αυτά, φυσικά, είτε τους ελέγχουμε οι ίδιοι είτε τους έχουμε αντιπάλους, αφού δεν κρατάνε τη μπάλα χωρίς λόγο, κάνουν κινήσεις και παίζουν με τρόπο κοντινό σε αυτόν που παίζουν οι αντίστοιχες πραγματικές ομάδες. Για παράδειγμα, οι νεανικοί Timberwolves παίζουν ωραία ενεργητική επίθεση αλλά είναι άναρχοι στην άμυνα, οι Warriors κανονιοβολούν από την περιφέρεια και οι Spurs κυκλοφορούν τη μπάλα μέχρι να σπάσουν την κάθε άμυνα. Έχει βάθος, πολύ βάθος το gameplay του 2K19 για αυτούς που θα το αναζητήσουν και είναι ικανό να στηρίξει όχι μήνες, αλλά και ολόκληρα χρόνια ενασχόλησης. Μια νέα ευχάριστη και πιο... gaming πινελιά που προστέθηκε φέτος είναι τα 8 Takeover Archetypes, τα οποία ενεργοποιούνται όταν ένας παίκτης είναι... on fire. Είναι κάτι που συμβαίνει και στην πραγματικότητα όταν ένας παίκτης είναι ζεστός και του βγαίνουν σχεδόν όλα στο παρκέ, παίρνοντας στις πλάτες του την ομάδα.

Έτσι, όταν κάνουμε ένα σερί από σωστές κινήσεις, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το Takeover, μια λάθος κίνηση όμως είναι ικανή να αδειάσει το μετρητή. Ο στόχος της Visual Concepts είναι φανερός, το παιχνίδι της να είναι ένα ανεπίσημα... επίσημο προϊόν του NBA, συνυφασμένο άμεσα με το κάθε τι NBA. Τη στιγμή που θα θέλει κάποιος να δει ποια είναι η προέκταση του NBA στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, να κοιτάει το 2K. Και είναι γεγονός πως παίζει μπάλα μόνη της τα τελευταία χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει εκμεταλλευτεί αυτό το μονοπώλιο στο έπακρο, και είναι τόσο μπροστά πλέον, που είναι τόσο άδικο για τους υπόλοιπους, όσο και η μετακίνηση του Durant στους Warriors. Είναι παρόν σε όλα τα events, οι παίκτες, οι προπονητές και οι παράγοντες έχουν γίνει ένα με το παιχνίδι, εμφανίζονται σε εβδομαδιαίες συνεντεύξεις, δίνουν διαλόγους ολόκληρους.

Σε επίπεδο παρουσίασης, αναμενόμενα μάλλον, παραμένει μακράν ό,τι πιο εντυπωσιακό έχει κυκλοφορήσει σε αθλητικό τίτλο. Η σκηνοθεσία και οι λήψεις, η μουσική, η παρουσίαση των ομάδων και των γηπέδων, ακόμη και η παρουσία του David Aldridge ως sideline reporter, όλα είναι όπως πρέπει. Η ομάδα πίσω από την περιγραφή κάνει με ανεπανάληπτη φυσικότητα και ποιότητα τη δουλειά της, ενώ καλεσμένοι μελλοντικοί Hall-of-Famers, όπως ο Kobe Bryant, ο Kevin Garnett αλλά και ο Bill Simmons, δίνουν το στίγμα τους με απίστευτο μεράκι. Επίσης, αξίζει να εκτιμήσουμε κάποια στιγμή το εξαιρετικό όλα αυτά τα χρόνια Pre-Game Show, με τους Ernie Johnson, Kennie “The Jet” Smith και τον πάντα ορεξάτο Shaq, ο οποίος κάθε χρόνο προσφέρει την ενέργεια και το κέφι του.

Προφανώς και κάποια στιγμή μπορούν να γίνουν περισσότερα, αλλά γενικά το NBA 2K19 είναι ό,τι κοντινότερο σε πραγματική τηλεοπτική μετάδοση έχουμε δει σε αθλητικό τίτλο, και αφήνει οποιονδήποτε ανταγωνιστή του κάπου μακριά στον ορίζοντα. Σε αυτό βοηθά και ο οπτικοακουστικός τομέας, για τον οποίο δεν έχουμε να πούμε πολλά πράγματα, πέραν του ότι είναι το ίδιο εντυπωσιακός και λεπτομερής, προσεγμένος και καλογυαλισμένος. Το περσινό soundtrack ήταν από τα καλύτερα στην ιστορία της σειράς, και φέτος -ενώ η επιλογή παραμένει πολύ ποιοτική και ταιριαστή- είναι πιο αδύναμη με λιγότερο αναγνωρίσιμα κομμάτια.

Το ζουμί όμως είναι οι ομάδες, οι οποίες χωρίζονται σε κανονικές, Ιστορικές (Classic) αλλά και All-Time Roster της κάθε ομάδας. Φυσικά, για τους ρομαντικούς και όχι μόνο είναι απλά υπέροχο να παίζουν με καλτ παίκτες άλλων εποχών, και δεν εννοούμε μόνο τον Air Michael Jordan και δυο-τρείς ακόμη αναγνωρίσιμους παίκτες. Εννοούμε από τον Jerry West των Lakers 70’ (το logo του NBA), σε ιστορικούς παίκτες όπως ο Kareem Abdul Jabbar, ο Larry Bird και ο John Stockton, σε αμυντικάρες όπως οι Gary Payton, Ben Wallace και Mutombo, σε πιο σύγχρονες μορφές όπως οι Patrick Ewing, Kobe Bryant, Allen Iverson, Steve Nash μέχρι και τους Muggsy Bogues και Jason “White Chocolate” Williams.

Αλλά είναι και η γοητεία των ομάδων αυτών που έγραψαν ιστορία, όπως οι θρυλικοί Bulls του Jordan, οι Lakers του Magic Johnson, η δυναστεία των Spurs με Duncan – Parker – Ginobili, οι Celtics των Pierce, Allen, Rondo, Garnett, οι Heat με “Big Three” και πάει λέγοντας. Δυστυχώς, ούτε φέτος έχουμε την επιστροφή της Euroleague, κάτι που σίγουρα θα απογοητεύσει τους Ευρωπαίους και σίγουρα τους Έλληνες φίλους της σειράς, οι οποίοι είχαμε καλομάθει επί πέντε περίπου χρόνια να παίζουμε ντέρμπι αιωνιών στην πρώτη «μάζωξη» με τον εκάστοτε νέο τίτλο της σειράς.

Πρώτο και καλύτερο mode είναι το MyCareer, το οποίο έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια και είναι γνωστό πως αποτελεί το κυρίως πιάτο για περίπου το 70% του κοινού της σειράς. Φέτος, έχουμε ξανά μια διαφορετική ιστορία, η οποία ανοίγει πολύ ενδιαφέροντες ορίζοντες, αλλά φέρνει ένα μικρό... εκνευρισμό. Και εξηγούμαστε. Ο πρωταγωνιστής, ονόματι Α.Ι., δεν επιλέγεται στο draft μετά από το κολλέγιο και αναγκάζεται να κάνει το «αγροτικό» του στο εξωτερικό, όπως πολλοί Αμερικανοί τα τελευταία χρόνια, να φτιάξει το όνομά του και να ζήσει το όνειρό του παίζοντας στο NBA. Στη χρονιά, λοιπόν, που στο εξώφυλλο βρίσκεται ένας Έλληνας, τη χρονιά που αποσύρθηκε ο αγαπημένος Manu, ο οποίος έπαιξε δύο χρόνια στην Βίρτους Μπολόνια κερδίζοντας την Ευρωλίγκα πριν κυριαρχήσει στο NBA, ο Α.Ι. αποφασίζει να κάνει την καριέρα του στην... Κίνα.

Εντάξει, προφανώς και δεν ξέρουμε τι γίνεται με τα δικαιώματα της Euroleague, αλλά φέτος θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνει την επιστροφή της. Φυσικά και δεν γνωρίζουμε την κατάσταση, αλλά πολύ πιθανόν να ανοίγει ο δρόμος για να δούμε σύντομα και την Ευρωλίγκα στο MyCareer. Προφανώς και απέχουμε πολύ ακόμη, αλλά φανταζόμαστε ήδη ένα μέλλον του MyCareer όπου ο παίκτης θα μπορεί να παίζει πριν το NBA (ή και μετά) και σε άλλα πρωταθλήματα, όπως το G-League, το Κινεζικό, την Ευρωλίγκα και πάει λέγοντας. Η φετινή Καριέρα, πάντως, ως έχει, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι από την Κίνα στη μπασκετική σκηνή της G-League και μετέπειτα στα μεγάλα σαλόνια του NBA.

Η σκηνοθεσία είναι αισθητά ανώτερη, η γραφή επίσης, ενώ ευτυχώς λείπουν αρκετές από τις ενοχλητικές καρικατούρες χαρακτήρων που είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια. Η ιστορία είναι πιστευτή και οι χαρακτήρες καλογραμμένοι, με ωραίους διαλόγους και συμπαθητικές φυσιογνωμίες, καθώς προσπαθεί να δείξει την υπομονή και επιμονή που πρέπει να δείξουν πολλοί παίκτες για να πετύχουν τους στόχους τους, αλλά και την πιο ανθρώπινη πλευρά του παιχνιδιού. Επίσης, υπάρχουν κάποια ευχάριστα... B-movie vibes, όπως ομάδες με κακόφημους παίκτες και ονόματα όπως «Vlad The Impaler» για το Ρουμάνο σέντερ που έφεραν οι Nets ή Flying Dragon για έναν "ιπτάμενο" Κινέζο φόργουορντ.

Η Neighborhood, την οποία γνωρίσαμε πέρυσι για πρώτη φορά, είναι φέτος πιο συνειδητοποιημένη και λειτουργική, με απλοποιημένη και κατανοητή δομή, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά. Πρακτικά, εννοούμε ότι ενώ πέρυσι ήταν χωρισμένη με στενούς δρόμους και γειτονιές, οι οποίες είχαν σκοπό να δημιουργήσουν μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα γύρω από το μπάσκετ των δρόμων, αλλά κατέληγαν να διασπούν τη βάση παικτών ανάμεσα σε νεκρά σημεία που δεν επισκέπτονταν κανείς. Φέτος, η Γειτονιά είναι ουσιαστικά μια μεγάλη πλατεία, που γιορτάζει το άθλημα, με τα καταστήματα τριγύρω και τα γηπεδάκια στο κέντρο, γεμάτα κόσμο, events και πολύ, πολύ ενδιαφέροντα mini-games.

Επίσης, φέτος το μοντέλο εξέλιξης είναι ελαφρώς πιο φιλικό και γενναιόδωρο προς τους παίκτες, σε αντίθεση με το NBA 2K18. Το καθημερινό grind και το κυνήγι των VC είναι φυσικά υπαρκτό και βασικό κομμάτι της Καριέρας, αλλά τα microtransactions είναι ευτυχώς λιγότερο επιθετικά, μετά την κατακραυγή του περσινού παιχνιδιού, η οποία οδήγησε την Visual Concepts να επαναπροσεγγίσει το πώς λειτουργούν τα microtransactions. Γενικότερα, το φετινό MyCareer με την ωραία ιστορία, τη βελτιωμένη Γειτονιά και το πιο φιλικό περιβάλλον είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μένει να δούμε αν θα συνεχιστεί αυτή η πορεία ή αν αποτελεί εξαίρεση.

Το NBA 2K19, όμως, πέρα από την Καριέρα, κυριολεκτικά «ξεχειλίζει» περιεχόμενο, το οποίο αν αρχίσουμε να αναλύουμε, οι Warriors θα έχουν ήδη κατακτήσει το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα μέχρι να τελειώσουμε. Το MyTeam είναι πιο πλούσιο από ποτέ, έχει έναν αέρα συλλέκτη καρτών και φέρνει λίγο περισσότερο σε microtransactions από άλλες χρονιές. Έχει παράλληλα εμπλουτιστεί με προσθήκες όπως τα Triple Threat, Weekly Challenges και το Unlimited Mode, και αποτελεί ό,τι κοντινότερο στο γνωστό, εθιστικό Ultimate Team του FIFA. Τα MyGM και MyLeague, όπως κάθε χρονιά, αποτελούν ολόκληρους μικρόκοσμους εντός του παιχνιδιού, ενώ στο MyLeague ειδικά, οι επιλογές είναι πραγματικά ατελείωτες και θα χορτάσουν και τους πιο απαιτητικούς.

Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας ένα παιχνίδι βελτιωμένο σχεδόν από όλες τις απόψεις. Το ήδη υπέροχο gameplay έχει δεχθεί μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές, η παρουσίαση είναι ό,τι κοντινότερο σε τηλεοπτική μετάδοση έχουμε δει, η Καριέρα είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση μετά το περσινό στραβοπάτημα, και το περιεχόμενο είναι πραγματικά ατελείωτο. Αν επέστρεφε και η Euroleague, τα παράπονα θα ήταν πραγματικά ελάχιστα. Μέχρι τότε, όμως, είμαστε απολύτως καλυμμένοι με τον Greek Freak να ίπταται στα γήπεδα του NBA.

Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.

pcps4xbox oneswitch Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!