MindSeize - Review

Πιο old school δε γίνεται.

Αγαπημένη κατηγορία τα Metroidvania. Εδώ και πολλά χρόνια, και πολύ δημοφιλής, τόσο από το κοινό όσο και από τους developers, ειδικά της indie σκηνής. Τα δείγματα γραφής που έχουμε πάρει είναι πλέον πάρα πολλά, με ορισμένα εξ αυτών να έχουν αγγίξει αστρονομικά επίπεδα ποιότητας (Hollow Knight). Η νέα ομάδα Kamina Dimension, ορμώμενη εκ Φινλανδίας, επέλεξε να μας προσφέρει ένα Metroidvania με Sci-Fi setting ως το δεύτερο

Η ιστορία του παιχνιδιού είναι αξιοσημείωτα καλογραμμένη και σίγουρα πλουσιότερη από άλλα αντίστοιχα Metroidvania. Στον κόσμο του Mindseize, η συνείδηση οποιουδήποτε μπορεί να μεταφερθεί σε μηχανικά σώματα. Ο πρωταγωνιστής M.C.Fox είναι ένας ντετέκτιβ που ερευνά μια εγκληματική οργάνωση που αποκαλείται "The Ascended". Στην πρώτη του όμως συνάντηση με την αρχηγό της οργάνωσης, τραυματίζεται θανάσιμα και μένει παράλυτος. Το χειρότερο, όμως, είναι πως, για άγνωστους λόγους, η συνείδηση της κόρης του έχει κλαπεί από τους Ascended. Έτσι, ο Fox προσλαμβάνει ένα πλήρωμα και μεταφέρει το μυαλό του σε ένα ρομποτικό σώμα, με σκοπό να κυνηγήσει τους Ascended και να σώσει την κόρη του.

Να σημειωθεί εδώ ότι όταν ο παίκτης βρίσκεται στο hub του παιχνιδιού (το σκάφος του), o Fox βρίσκεται στο αληθινό του σώμα και μετακινείται ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε άτομα με αναπηρίες σε videogames, πόσο μάλλον να ελέγχουμε ένα από αυτά. Το παιχνίδι περιλαμβάνει διαλόγους (χωρίς ομιλίες) με τα μέλη του πληρώματος και τους διάφορους χαρακτήρες που συναντάμε, καθώς και ένα καλό codex. Γενικά, η ιστορία δεν προσφέρει κάτι κοσμοϊστορικό, αλλά είναι παρούσα και δημιουργεί το απαραίτητο υπόβαθρο για την εξερεύνησή μας.

Μέσα στις περίπου 10 ώρες που θα διαρκέσει η περιπέτειά μας, θα επισκεφτούμε συνολικά τέσσερις πλανήτες. Τα γραφικά του παιχνιδιού έχουν σαφείς 16 bit καταβολές. Τα περιβάλλοντα είναι μεν καλοσχεδιασμένα, αλλά σίγουρα δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχουμε δει. Το αντίθετο, οι πλανήτες που επισκεπτόμαστε έχουν μάλλον κοινότυπα θέματα και δεν θα μείνουν στη μνήμη μας για πολύ καιρό. Τουλάχιστον, τα χρώματα είναι όμορφα και οι χαρακτήρες δεν απογοητεύουν με το σχεδιασμό τους (έστω κι αν στην πλειοψηφία τους τα sprites είναι μικρά προς μέτρια σε μέγεθος). Τα animations είναι και αυτά καλοσχεδιασμένα, με χτυπητή εξαίρεση την κίνηση του πρωταγωνιστή που ίσως φανεί περίεργη σε κάποιους.

Γενικά, από οπτικής άποψης το Mindseize θα ικανοποιήσει τους retro φανς και σίγουρα το εικαστικό του είναι ιδανικό για σχεδιαστική λογική 2D metroidvania. Από την άλλη, ίσως αφήσει αδιάφορους όσους ψάχνουν μια νέα εικαστική παρέμβαση (όπως πέτυχε για παράδειγμα το Hollow Knight). Η μουσική του παιχνιδιού είναι μεν ταιριαστά φουτουριστική και μας θύμισε μια μίξη Blade Runner OST με Jean Michel Zarre, αδυνατεί όμως να μείνει αξιομνημόνευτη.

To gameplay είναι και αυτό κλασικό, old school metroidvania, χωρίς να προσθέτει σχεδόν τίποτε νέο στο είδος. Ναι, είναι λειτουργικό, αλλά όσοι έχουν εντρυφήσει σε παρόμοια παιχνίδια θα καταλάβουν το παιχνίδι σε 5 δευτερόλεπτα. Μια ενδιαφέρουσα πτυχή του gameplay είναι ότι έχουμε στη διάθεσή μας τόσο ranged όσο και melee επιθέσεις. Υπάρχουν 8 διαφορετικά όπλα (4 σε κάθε κατηγορία), με κάποια από αυτά να τα αποκτούμε νικώντας τα bosses και άλλα να βρίσκονται μέσω της εξερεύνησης. Ο χαρακτήρας ανταποκρίνεται με ακρίβεια στις εντολές μας και σε καμία περίπτωση δε νοιώσαμε ότι κάνει κάτι άλλο από ό,τι θέλαμε. Γενικά, η εξερεύνηση (το βασικότερο συστατικό της κατηγορίας) είναι απολαυστική, παρέχει ικανοποίηση στον παίκτη και είναι εν τέλει απαραίτητη, ώστε ο χαρακτήρας μας να εξοπλιστεί και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θα συναντήσει στο διάβα του.

Τα collectibles περιλαμβάνουν armor και health upgrades, αναβαθμίσεις στα nanobots (που χρησιμοποιούμε σαν άλλα estus flasks για να γιατρευτούμε, μόνο που κοστίζουν χρήματα για να ξαναγεμίσουν) και πολλά μικρά perks που αλλάζουν τις βασικές κινήσεις του χαρακτήρα μας ή τα όπλα. Ας μη ξεχνάμε και το currency του παιχνιδιού (scrap ονομάζεται) που κερδίζουμε νικώντας εχθρούς ή από το περιβάλλον. O χάρτης στην αρχή μάς ξένισε λίγο, καθώς είναι στην ουσία ένα grid με τετραγωνάκια κολλητά μεταξύ τους, ενώ τα δωμάτια ξεχωρίζουν από το λίγο πιο έντονο περίγραμμα. Επίσης, δεν σημειώνονται οι αναβαθμίσεις που βρίσκουμε στην πορεία αλλά δεν μπορούμε να μαζέψουμε ακόμα.

Ευτυχώς, υπάρχει collectible που μας ειδοποιεί με ηχητικό queue αν στο δωμάτιο που μπαίνουμε υπάρχουν αντικείμενα που δε βρήκαμε. Μόλις ο παίκτης τον συνηθίσει, ο χάρτης γίνεται λειτουργικός και βοηθάει, αν και σίγουρα εδώ θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά. Οι πλανήτες δεν είναι μεγάλοι σε μέγεθος, ούτε τα δωμάτια είναι πολλά σε αριθμό. Το κύριο όμως χαρακτηριστικό του gameplay είναι ο βαθμός πρόκλησης, ειδικά μέχρι τη μέση του παιχνιδιού. Στο Hud του Mindseize θα παρατηρήσουμε τρεις μπάρες. Η κόκκινη είναι το health μας, η μπλε το armor και η πράσινη η energy που χρησιμοποιείται για δυνατότερες επιθέσεις των όπλων μας και γεμίζει όταν χτυπάμε τους αντιπάλους με απλές επιθέσεις.

Όταν δεχόμαστε χτυπήματα, πρώτα εξαντλείται το armor, και όταν αδειάσει, αρχίζουμε να χάνουμε health. Ακόμα και απέναντι σε απλούς αντιπάλους όμως, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, καθώς η ζημιά που μας κάνουν είναι μεγάλη. Αν σκοτωθούμε, γυρνάμε στο τελευταίο save point, με όλα τα αντικείμενα και τον εξερευνημένο χάρτη να χάνονται, πράγμα που μπορεί να μας κάνει να χάσουμε πολύ πρόοδο αν δεν προσέξουμε. Τα δε bosses είναι η επιτομή της δυσκολίας του παιχνιδιού. Ευτυχώς πάντα κάπου κοντά υπάρχει ένα save point, καθώς σε μερικές περιπτώσεις θα χρειαστεί να προσπαθήσουμε πολλές φορές μέχρι να βγούμε νικητές. Τα bosses και η πρόκληση που παρουσιάζουν μάς θύμισαν σε πολλές περιπτώσεις αντίστοιχες εμπειρίες από τη σειρά Mega Man και ειδικά από τα πρώτα παιχνίδια.

Δεν έχουν πολλά patterns, αλλά η ζημιά που προκαλούν είναι πολύ μεγάλη, πολλές φορές δεν αφήνουν μεγάλα ανοίγματα για τη χρήση nanobots και γενικά απαιτούν πλήρη συγκέντρωση, άψογα αντανακλαστικά, υπομονή και ίσως και λίγη τύχη (μας έτυχε, για παράδειγμα, ένα boss να προτιμήσει επιθέσεις που αποφεύγονται εύκολα τη μια φορά και την άλλη πιο συχνά τις δύσκολες επιθέσεις του). Επίσης, μερικά από αυτά χρησιμοποιούν και κάποιου είδους gimmick για να αλλάξουν λίγο τους κανόνες. Ένα συγκεκριμένο boss προς τη μέση μας παίδεψε δύο ώρες με το ρολόι μέχρι να “πέσει”. Ευτυχώς, με αναβαθμίσεις τα πράγματα στρώνουν και γίνονται πιο βατά προς το τέλος, ενώ οι δημιουργοί έχουν συμπεριλάβει και ένα easy mode που κάνει την εμπειρία πολύ πιο βατή. Γενικά, τα bosses είναι από τα δυνατά σημεία του τίτλου, αν μη τι άλλο για την έκρηξη αδρεναλίνης που προκαλούν και την ικανοποίηση που νοιώθει ο παίκτης όταν βγει νικητής. Επισημαίνουμε για ακόμα μια φορά την αξία της εξεύρεσης όσο το δυνατόν περισσότερων upgrades, ώστε να εξισορροπηθεί η πρόκληση.

Σε πολύ λίγα σημεία συναντήσαμε μικρά bugs. Αυτά συνοψίζονται σε “κλείδωμα” των controls σε ανύποπτες φάσεις, ενώ σε άλλες περιπτώσεις που προσπαθήσαμε να μπούμε στο δωμάτιο πάνω από το τρέχον, η οθόνη μαύρισε και γυρίσαμε πίσω από εκεί που ήρθαμε. Αυτά τα συναντήσαμε σε πολύ λίγες περιπτώσεις, δεν είναι game breaking αλλά σίγουρα υφίστανται και θα θέλαμε τη διόρθωσή τους με ένα patch.

Αυτό είναι λοιπόν το Mindseize. Ένα metroidvania απ' τα παλιά, που δεν φτάνει τα ποιοτικά επίπεδα ενός Hollow Knight ή ενός Monster Boy, αλλά υπηρετεί με συνέπεια το είδος και προσφέρει μια σύντομη αλλά έντονη και challenging εμπειρία, έστω κι αν δεν προσφέρει κάτι νέο. Σίγουρα δεν είναι ιδανικό entry point, αλλά θα ικανοποιήσει τους φίλους του είδους και των retro inspired βιντεοπαιχνιδιών.

Το MindSeize κυκλοφορεί για το Nintendo Switch από τις 30/9/2020 και για PC από τις 7/2/2020. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Switch, με κωδικό που λάβαμε από τον εκδότη.