F1 22 | Review

Το F1 22 είναι μακράν ο τίτλος που για φέτος αναμέναμε με τη μεγαλύτερη ανυπομονησία. Οι αμέτρητες αλλαγές της F1 σε επίπεδο σχεδιασμού των μονοθεσίων ανακάτεψε για τα καλά την τράπουλα, οι ισορροπίες ανατράπηκαν και γενικότερα ο θεσμός απέκτησε τον ανταγωνισμό, την ένταση αλλά και τη φρεσκάδα, που μάλλον είχαν εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Κάτω από αυτό το πρίσμα η Codemasters καλείται να ανανεώσει σε βάθος τους μηχανισμούς της επιτυχημένης της σειράς, και παρόλο που το γενικότερο feeling μοιάζει να είναι το σωστό,

Καλώς ή κακώς πολλά racing games μαστίζονται από το φαινόμενο της ανακύκλωσης, και όταν πρόκειται για ένα ετήσιο update, το συγκεκριμένο πρόβλημα δείχνει να είναι εντονότερο. Μέχρι και πέρυσι η ομάδα ανάπτυξης είχε καταφέρει χρόνο με τον χρόνο -και με διακριτικές προσθήκες δεξιά και αριστερά- να κρύψει αυτό το αγκάθι, αλλά φέτος η εικόνα δεν είναι και τόσο καλά ‘’καμουφλαρισμένη’’. Παρόλο που οι περισσότεροι θα ανέμεναν κάτι διαφορετικό, το F1 22 μοιάζει σκανδαλιστικά με τον προκάτοχό του, το F1 2021, στοιχείο όχι απαραίτητα κακό όταν η σειρά έχει αγγίξει τόσο υψηλά επίπεδα ποιότητας και ολοκλήρωσης. Απλά αυτός ο αέρας ανανέωσης και αλλαγών που έχει επέλθει στον θεσμό, δεν δείχνει να έχει αποτυπωθεί και τόσο σωστά στην ψηφιακή του μορφή.

Βέβαια η Codemasters δεν έχει ξεχάσει να φτιάχνει εντυπωσιακά racing games, και αναμενόμενα το F1 22 κατατάσσεται ανάμεσα στα δυνατά της χαρτιά, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την τεχνολογία που κρύβει από πίσω του. Καταρχάς, σε επίπεδο παρουσίασης, τα πάντα είναι πιστά με τα όσα προβάλλονται στους τηλεοπτικούς δέκτες κάθε αγωνιστικό τριήμερο μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Φυσικά, το επίσημο intro δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, με τη μετάβαση στο κεντρικό μενού να γίνεται αρκετά γρήγορα αλλά δυναμικά. Το layout θυμίζει αρκετά αυτό του F1 2021, κάτι που κατά την ταπεινή μας γνώμη μόνο ως ευχάριστο μπορεί να χαρακτηριστεί, μιας και η Codemasters έχει καταφέρει να ταξινομήσει αμέτρητες επιλογές σε ένα user interface σωστά δομημένο και ξεκάθαρο.

Το F1 22 προσφέρει οτιδήποτε θα μπορούσε να ζητήσει ένας φανατικός φίλος της F1 γενικότερα, και όπως και στο παρελθόν το υλικό μοιάζει να είναι αρκετό ώστε να καλύψει τις ανάγκες του παίκτη μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τίτλου της σειράς. Η ενότητα My Team, μία από τις πλέον αγαπημένες του συντάκτη του κειμένου, επιστρέφει, σαφώς εμπλουτισμένη αλλά και ουσιαστική. Εδώ ο παίκτης καλείται να αναλάβει το management της ομάδας του, όπου πέρα από τους οδηγούς που θα επιλέξει, επιβάλλεται να φέρει καλά αποτελέσματα ώστε να δελεάσει ακόμα περισσότερους χορηγούς και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν τη θέληση να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Η διαχείριση των οικονομικών είναι ένας ευχάριστός πονοκέφαλος, μιας και ο παίκτης καλείται να μοιράσει το διαθέσιμο budget σε επιμέρους τομείς, θυσιάζοντας για παράδειγμα την αξιοπιστία ενός ισχυρού κινητήρα από έναν δυνατό προμηθευτή, προς όφελος της αεροδυναμικής. Η επιλογή της ομάδας μηχανικών θα αποτελέσει το κλειδί για την εξέλιξη του μονοθεσίου, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένοι από αυτούς θα αποχωρήσουν είτε λόγω δυσανασχέτησης, είτε εξαιτίας κακώς αποτελεσμάτων ή ακόμα και λόγω προσέγγισης από μία άλλη ανταγωνιστική ομάδα.

Το τμήμα R&D επιστρέφει αυτούσιο από το F1 2021, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να καταχωρηθεί μιας και η αλήθεια είναι πως εμβαθύνει σε επίπεδα που ελάχιστοι θα βρουν ελλείψεις ή λάθη. Τα δεδομένα της τηλεμετρίας δίνουν μία ρεαλιστική νότα αληθοφάνειας και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο, ενώ και η αεροδυναμική σήραγγα και η σωστή μελέτη της αεροδυναμικής θα επιφέρουν τις απαραίτητες βελτιώσεις στο μονοθέσιο, που με τη σειρά του θα είναι σε θέση να κινείται, και το σημαντικότερο, να στρίβει ακόμα ταχύτερα.

Δίπλα στο My Team στέκεται επάξια και το career mode, με τη διαφορά πως το δεύτερο ρίχνει περισσότερο βάρος στην οδήγηση και λιγότερο -έως καθόλου- στο management. Εδώ ο παίκτης θα πρέπει απλά και μόνο να κινείται συνεχώς στο απόλυτο όριο, να είναι ταχύτερος από τον team mate του και φυσικά να καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μίας εκ των κορυφαίων ομάδων και να κατακτήσει -μετά από πολλά αγωνιστικά χιλιόμετρα είναι η αλήθεια – το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Μιας και αναφέρθηκε ο όρος “Team Mate”, με έκπληξη θα διαπιστώσουν οι φίλοι της σειράς την απουσία ενός νέου κεφαλαίου σχετικά με την ενότητα Braking Point. Παρόλο που η Codemasters είχε δεσμευτεί πως η συγκεκριμένη ενότητα θα συνεχίσει να υφίσταται, κάτι τέτοιο απουσιάζει από το τελικό προϊόν.

Για όσους δεν είχαν ασχοληθεί με το F1 2021, αξίζει να σημειωθεί πως ήταν πρακτικά ένα story-driven mode, με αρκετά cut-scenes ανάμεσα στους αγώνες, που προσπαθούσαν να εξιστορίσουν την ιστορία ενός rookie αλλά και ενός βετεράνου οδηγού αγώνων. Παρόλο που το όλο εγχείρημα έβγαζε προς τα έξω ένα αίσθημα αγνότητας αλλά και μετριοφροσύνης, κάτι που φυσικά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν στα paddocks της F1, αποτελούσε ένα σύντομο αλλά ευχάριστο διάλειμμα. Και είναι κρίμα που τελικά αυτή η ιδέα δεν εξελίχθηκε.

Αντί αυτής η Codemasters εισάγει την ενότητα F1 Life, που κατά την γνώμη μας είναι ό,τι χειρότερο έχει υπάρξει σε racing τίτλο γενικότερα. Όσοι ασχολούνται χρόνια με την F1, θα έχουν παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια πως η FIA επιδιώκει να πάει το άθλημα προς μία διαφορετική κατεύθυνση, κάτι που πλέον έχει αρχίσει να ενοχλεί έντονα. Προσπερνώντας το γεγονός πως κλασικές αλλά και απαιτητικές πίστες δίνουν σιγά σιγά τη θέση τους σε circuit πόλης, είναι και το γενικότερο lifestyle που κάνει μία εντονότατη στροφή. Οι χορηγοί δείχνουν να κατευθύνουν τους οδηγούς σε events αλλά και ασχολίες που -στην τελική- τους μετατρέπουν σε μαριονέτες, να επεμβαίνουν σε θέματα που μία δεκαετία πριν θα έμοιαζε αδιανόητο, ενώ και η παρουσία τους στα social media είναι πλέον ένα αναγκαίο “κακό”.

Όλα αυτά έχουν τις δικές τους στιγμές και στο F1 22, με τον παίκτη να βομβαρδίζεται με πλήθος ανούσιων πληροφοριών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, να καλείται να επιλέξει και την social ζωή αλλά και εικόνα του avatar του. Είναι πραγματικά περίεργο να έχει δοθεί τόση προσοχή σε τομείς όπως για παράδειγμα ο στολισμός του lounge της εταιρίας, του δωματίου του οδηγού, στην επιλογή των επίπλων, ακόμα και στα πλακάκια στο πάτωμα. Ο ρουχισμός έχει μία λογική εξαιτίας των επίσημων χορηγών, με επώνυμα logos να εμφανίζονται παντού – ίσως εδώ να έχει βάλει το χεράκι της και η ίδια η EA- αλλά γνώμη μας είναι πως κάπου το μέτρο έχει χαθεί.

Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι περίεργο να έχει δοθεί τόσο χρόνος ανάπτυξης σε ένα αδιάφορο mode και για ακόμα μία χρονιά να απουσιάζει η δυνατότητα οδήγησης κλασικών μονοθεσίων. Το κενό καλούνται να καλύψουν ορισμένα super cars, τα οποία φυσικά προέρχονται από τους αντίστοιχους κατασκευαστές που συμμετέχουν στην F1. Η συγκεκριμένη προσθήκη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και από τα πρώτα λεπτά γίνεται σαφές πως απλά προστέθηκαν ώστε να εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο ο τίτλος σε περιεχόμενο και όχι σε ουσία. Η συμπεριφορά τους απέχει πολύ από το να αγγίξει τα επίπεδα της σειρά Assetto Corsa, επιλέγοντας ένα μοντέλο οδήγησης περισσότερο ανάλαφρο και “άχρωμο”.

Η ουσία της F1 βρίσκεται στην πίστα, αν και γίνεται ορατό πως στη σύγχρονη εποχή που έχει εισέλθει ο θεσμός, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Πέρα από το στραβοπάτημα του F1 Life, ο τίτλος δεν αργεί να δείξει τα “δόντια” του. Από το πρώτο κιόλας λεπτό η αίσθηση οδήγησης είναι μοναδική, με το μοντέλο οδήγησης να συναρπάζει. Το γενικότερο feeling είναι μοναδικό, ιδιαίτερα όταν κάποιο μονοθέσιο φρενάρει στο όριο και καταφέρνει να πιάσει το apex της στροφής.

Η σβελτάδα αυτών των οχημάτων έχει αποτυπωθεί με μοναδικό τρόπο, αν και γνώμη μας είναι πως για ακόμα μία φορά η χρήση μίας τιμονιέρας είναι απαραίτητη. Το μεγαλύτερο εμπόδιο του gamepad εντοπίζεται στα αναδυόμενα menus επικοινωνίας με τα pits αλλά και στην αλληλεπίδραση του οδηγού με τον μηχανικό του σε πραγματικό χρόνο. Όπως έχουμε τονίσει και στο παρελθόν, τα δύο χέριατου παίκτη δείχνουν να μην είναι αρκετά, αν και αξίζει να τονιστεί πως το DualSense κάνει άψογη δουλειά στον τομέα της οδήγησης και της ακρίβειας.

Με τη χρήση τιμονιέρας στο F1 22 είναι μοναδική η πληροφόρηση που έχει ο παίκτης ανά πάσα στιγμή και έτσι μπορεί να νιώσει πότε το πίσω μέρος του μονοθεσίου αρχίζει να γίνεται ελαφρύ και λίγο πριν χαθεί η πρόσφυση, να καταφέρει να το σώσει με τις απαραίτητες κινήσεις. Η φθορά ελαστικών φέτος είναι ακόμα πιο ρεαλιστική, ενώ και τα φρένα δείχνουν να είναι ακούραστα σε επίπεδο απόδοσης, άσχετα αν είναι λίγο παραπάνω από όσο πρέπει ευαίσθητα και μπλοκάρουν με το παραμικρό. Και αν αναλογιστεί κάποιος πως όλα τα παραπάνω γίνονται σε συνθήκες αγώνα, με την πίεση των αντιπάλων να είναι αφόρητη και τις ταχύτητες υψηλότατες, είναι προφανές πως το F1 22 χρειάζεται ένα αρκετά μεγάλο στάδιο προσαρμογής, ειδικά για κάποιον που ξεκινάει τώρα την αγωνιστική του καριέρα.

Η συμπεριφορά των μονοθεσίων θυμίζει αρκετά αυτή των αντιστοιχων του 2021 και αυτό μάλλον είναι ένα σημαντικό στραβοπάτημα. Φέτος οι αλλαγές των κανονισμών έχουν κάνει αυτά τα οχήματα να είναι λίγο πιο αργά, σαβώς πιο βαριά και έτσι να απαιτούν μία διαφορετική προσέγγιση στην οδήγηση. Η Codemastes πρακτικά μετέφερε το μοντέλο οδήγησης από την περυσινή δημιουργία της, με ορισμένες ρυθμίσεις ώστε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, που όμως κατά την γνώμη μας δεν είναι αρκετές.

Το πρώτο πρόβλημα εντοπίζεται στην έξοδο μίας αργής στροφής, όπου πλέον στην πραγματικότητα τα μονοθέσια εξαιτίας και των μεγαλύτερων ζαντών, δυσκολεύονται να επιταχύνουν άμεσα. Αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται να συμβαίνει στον τίτλο. Επίσης οι μεγαλύτερες ζάντες συνεπάγονται χαμηλότερο προφίλ ελαστικών, άρα και λίγο σκληρότερη συμπεριφορά και “κοπάνημα” της ανάρτησης στα kerbs. Ούτε αυτό έχει μεταφερθεί σωστά.

Δυστυχώς όμως ούτε και το γνωστό πλέον porpoising, ή, αλλιώς, το “φαινόμενο του δελφινισμού” έχει μεταφερθεί όπως θα έπρεπε. Φέτος οι νέοι κανονισμοί επιτρέπουν στους σχεδιαστές να εκμεταλλευτούν το ground effect, ρυθμίζοντας πρακτικά ακόμα περισσότερο τη ροή αέρα κάτω από το μονοθέσιο. Αυτό μπορεί να λειτουργεί σωστά, αλλά στις υψηλές ταχύτητες το όχημα αρχίζει να ταλαντώνεται και να χτυπάει άτσαλα στο έδαφος. Η μεταφορά αυτής της κίνησης έχει μεν μεταφερθεί στον τίτλο, αλλά μάλλον χρειάζεται περισσότερη δουλειά γιατί ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται δεν είναι διόλου ρεαλιστικός.

Το F1 22 κάνει ένα αρκετά μεγάλο άλμα στον τεχνικό τομέα και αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός πως η ανάπτυξή του βασίστηκε σε PC και τις κονσόλες νέας γενιάς. Το PlayStation 5, κονσόλα στην οποία βασίστηκε η δοκιμή του τίτλου, δεν δυσκολεύεται ποτέ να παρουσιάζει ένα σχεδόν μεθυστικό οπτικό αποτέλεσμα, όπου τα πάντα κινούνται σε υψηλότατες ταχύτητες και με τον ρυθμό ανανέωσης της οθόνης να παραμένει κλειδωμένος στα 60 fps. Αυτό που εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο και από τον μεθυστικό σχεδιασμό των μονοθεσίων, είναι ο τρόπος που τα πάντα δένουν μεταξύ τους και συνθέτουν ένα ρεαλιστικότατο σύνολο. Από εκεί και έπειτα τα κορυφαία effects αλλά και το αλάνθαστο damage model θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα για μία πρόταση που έρχεται δια χειρός Codemasters.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μας σχετικά με το F1 22, η αίσθηση που αφήνει το νέο μέλος της γνωστής και αγαπημένης racing σειράς είναι μάλλον μουδιασμένη. Η Codemasters πατάει σε κάτι που ήταν ήδη κορυφαίο και προσπαθεί να το εναρμονίσει με τη σύγχρονη πραγματικότητα της F1. Τεχνικά ο τίτλος κινείται σε απίστευτα επίπεδα ποιότητας, αλλά δυστυχώς δημιουργείται η εντύπωση πως οι αλλαγές της FIA σε πραγματικό περιβάλλον δεν έχουν μεταφερθεί και τόσο επιτυχημένα στο αντίστοιχο ψηφιακό. Και αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο.

Το F1 22 κυκλοφορεί από την 1/7/22 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Χbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοση του τίτλου για το PS5 με review code που λάβαμε από την Bandai Namco Entertainment Greece.

The post F1 22 | Review appeared first on GameOver.