Θεσσαλονίκη, 3 τη νύχτα

Κλεμμένα χαμόγελα

Γαλάζιος πόλεμος εξουσίας. Ανίερος. Και ανορθόδοξος.

Δεν φημίζομαι για τις κομματικές μου πεποιθήσεις. Ντύνομαι σαν δεξιός,

φωνάζω σαν αριστερός, έχω κόκκινο φουλάρι στη ντουλάπα μου,

τον Παπανδρέου μπροστά από τον πίνακά των darts και τα μηνίγγια μου

πρήστηκαν, όταν είδα τον οικολόγο να σωπαίνει για τα περί Μακεδονίας.

Η Μακεδονία είναι ελληνική και όσοι τολμούν να την βλέπουν γεωγραφικά και

μόνο, ας κάνουν γαργάρες στις πηγές του Αλιάκμονα.

Τον είδατε. Τους άφησε ορφανούς. Σηκώθηκε από την καρέκλα που έτριζε

επικίνδυνα και οι διάδοχοι του όρμηξαν, για να προλάβουν τη ζεστασιά του κώλου.

Υποψηφιότητα για την ηγεσία, ανάμεσα στους διακεκριμένους της διαφθοράς.

Ίσως για τη λέξη «προεδρία». Ελληνικό άχτι. Βγες στο μπαλκόνι σου,

ακόμα και αν βλέπει ακάλυπτο, και φώναξε "Πρόεδρε".

Θα ακούσεις μερικές δεκάδες "ναι" και ίσως μερικές

εκατοντάδες "ντα", αν