Σαν το χρόνο που κυλάει

Vanya. Δέκα χρόνια μετά. Ίσως η πιο διαφορετική παράσταση των Blitz έως τώρα. Ο ρεαλισμός ενός σπιτιού και η κατάδυση στο εσωτερικό τριών ψυχών που θα μπορούσαν να είναι κάποιοι από εμάς στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου που έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του. Λευκές κουρτίνες, μπεζ παρκέ, clean cut ατμόσφαιρα και μια γλάστρα. Τρεις ήρωες που ξέμειναν από κάποιο έργο: η Έλενα, ο Αστρώφ και ο Βάνιας. Θραύσματα σκέψεων, απολογισμοί, ανακοινώσεις στην ανθρωπότητα, σε όσους θα έρθουν μετά… Ο Τσέχωφ πάντα φαντασιωνόταν το μέλλον με ελπίδα και πίστη. Κι όμως διαψεύστηκε, διαψεύδεται καθημερινά… Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν αλλάζει... Ο χρόνος κυλάει, μας συμπαρασύρει και όλα μένουν αφάνταστα ίδια...