Μία Βαλίτσα Αναμνήσεις

Στο σταθμό του Μονάχου βρίσκεται η βαλίτσα που έχει μέσα χρήματα που φτιάξαν  τη βιλίτσα. Έχει λέω; Είχε θέλω να πω.

Βρε, βρε, βρε  τελικά, απ’ ότι φαίνεται, οι Γερμανοί ξανάρχονται, αυτή τη φορά όμως θα κάτσουν στο εδώλιο. Η Γερμανία αποφάσισε να εκδώσει το Μιχάλη Χριστοφοράκο στην Ελλάδα.

Σαν να τη βλέπω  μπροστά μου την εικόνα. Ο φρεσκοξυρισμένος Χριστοφοράκος, μόνο εικόνα προφυλακισμένου δεν έχει, με το usb φορεμένο στο λαιμό, ως γνήσιος γιάπης γκατζετάκιας,

να έρχεται και όλος, μα όλος, ο πολιτικός κόσμος να κρέμεται μαζί με το στικάκι στο λαιμό του.

Πάντως η  όλη υπόθεση έχει αρχίσει να γίνεται  εκνευριστική. Βαλίτσες πάνε και έρχονται, εκατομμύρια μπαίνουν στα κόμματα σε κάθε είδους νόμισμα και αυτά μαλώνουν τι χρώμα έχει το σκάνδαλο. Αν σας πούμε ότι έχει τα χρώματα του ουρανίου τόξου θα είστε ικανοποιημένοι; Μπα, θα αρχίσετε πάλι την κοκορομαχία, το μπλε είναι πιο μεγάλο, ναι αλλά το πράσινο είναι πιο βαθύ και στο λαό μας θα τραγουδάτε η μαύρη