Η Λευκάδα αποχαιρέτησε τον άτυχο Νώντα

 Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος, μεγαλύτερος καημός για μια μάνα  από το να θάβει το ίδιο της το παιδί… Λίγο πριν από τη δύση της δικής της ζωής, η κα. Αγαθή, έχασε για πάντα τον Επαμεινώνδα της, το μοναχοπαίδι της, το στήριγμά της, γιατί έτσι αποφάσισαν μια χούφτα ανθρωποειδή. Χωρίς τον άνδρα της στο πλευρό της, αφού έμελε η μοίρα να χάσει κι εκείνον πριν από 10 χρόνια, υποβασταζόμενη από τον αδελφό της και νονό του άτυχου Επαμεινώνδα, η χαροκαμένη μάνα θρηνεί για τον άδικο χαμό του παιδιού της, αδυνατώντας να πιστέψει ότι το παιδί της δεν είναι πια στη ζωή. Αρνείται

να πιστέψει ότι αυτό το παιδί που με τόσο κόπο  μεγάλωσε και που μέχρι χθες το καμάρωνε, έφυγε με αυτό τον τόσο άδικο και βίαιο τρόπο. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι ο μοναχογιός της, έφυγε για πάντα, όχι γιατί ήταν θέλημα θεού, αλλά θέλημα υπανθρώπων! Κλαίει και οδύρεται! Γιατί;, Γιατί; Γιατί; Γιατί να φύγει το παλικάρι της τόσο άδικα, μ’ αυτό τον φρικτό τρόπο, την ώρα που εργαζότ
Keywords
Τυχαία Θέματα