''Δεν είμαι ένα τυχαίο περιστατικό, να τους παραδοθώ..''

 

      Της πορείας η κεφαλή ήταν στο Σύνταγμα. Το τέλος της στην Ομόνοια. Μέγα πλήθος Λαού που διατράνωνε την οργή και την απόγνωσή του με την παρουσία του και τα συνθήματά του. Πρόσωπα νεανικά, μεσήλικα και άλλα σκαμμένα από του χρόνου του πέρασμα. Οι άνθρωποι του μόχθου, των ιδανικών και του οράματος. Όχι καρεκλοκένταυροι. Όχι επαγγελματίες επαναστάτες.

      Κι  όμως. Δεν ήταν μόνον αυτοί… κρυμμένοι  πίσω απ’ τις κουκούλες τους «οι  οχτροί μας, ξαναμπήκαν στην πόλη».

Έσπειραν το θάνατο και τον τρόμο, την φωτιά  και το σίδερο, όπως εκείνο τον πολύ κοντινό μας Δεκέμβρη.

      Όταν  θα απαλυνθεί η οδύνη μας, θα δούμε το «αείποτε γιατί» της δράσης τους.

      Αυτή  η «προβοκάτσια» στοχεύει να ευτελίσει  την διαμαρτυρία μας, να περιορίσει τις πολιτικές μας ελευθερίες. Να εκφασίσει ακόμα περισσότερο την κοινωνία μας. Να βοηθήσει δραστικά τα σχέδια των εκμεταλλευτών του Ελληνικού λαού.   Κι  εμείς; Θα τους αφήσ