Χωρίς πατρίδα...

Γράφει  η Vicky Zar

  Οι άνθρωποι είναι σαν τα δέντρα ταγμένοι σε έναν αέναο αγώνα για επιβίωση, προσπαθούν να ριζώσουν και να απλώσουν τα φύλλα τους στο φως. Τι γίνεται όμως όταν δε μπορείς να βγάλεις ρίζα πουθενά , όταν παλεύεις με σκιές και αναμνήσεις και κάθε σήμερα προσπαθεί να διαγράψει το χτες ; Τότε ανήκεις παντού και πουθενά, πρόσφυγας σε ένα αδιέξοδο που ξέχασαν να σου δείξουν την έξοδο κινδύνου ….

    Έλληνας είναι αυτός που μετέχει της ελληνικής παιδείας είπε ο Ισοκράτης και οι αιώνες πέρασαν άλλοι συμφώνησαν κι άλλοι διαφώνησαν ,τα σύνορα γκρεμίστηκαν κι ακόμα οι ψάχνουν απαντήσεις …Εμένα μη με ρωτάς είμαι μικρή δε ξέρω , κρίνω μόνο αυτά που βλέπω… και το θέμα καίει…

Keywords
Τυχαία Θέματα