Ανθρώπινα ναυάγια

Κάποτε ήταν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Εργάζονταν, διέθεταν το δικό τους σπιτικό, απολάμβαναν την θαλπωρή της οικογένειας τους, έχαιραν κοινωνικής εκτίμησης και αναγνώρισης. Σήμερα ζουν στο περιθώριο, με μόνη περιουσία τους, τις αναμνήσεις από το παρελθόν και μοναδική «παρέα», τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Η Έφη και ο Κώστας είναι άστεγοι. Η ανέχεια και η έλλειψη στέγης τους ανάγκασαν τα τελευταία χρόνια να κοιμούνται στα παγκάκια μιας παιδικής χαράς στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου. Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το εν λόγω

σημείο τους συναντάμε εκεί. Εκεί ζουν χειμώνα καλοκαίρι, αψηφώντας το κρύο, τη βροχή, την ηχορύπανση, τον κίνδυνο.

Βρήκαμε το θάρρος να προσεγγίσουμε την 52χρονη Έφη, μια ψιλόλιγνη, καλοστεκούμενη κυρία, η οποία –παρά τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει- διατηρεί την αριστοκρατική της φυσιογνωμία. Της προσφέραμε λίγο κέικ. «Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω», μας απάντησε με μι