O κόσμος από τον 8ο όροφο ενός νοσοκομείου

Φόβος, φόβος, φόβος.

Η κόρη μου, μου χαρίζει ανθοιάματα που τον καταπολεμούν, λέει. Προτείνει 4 σταγόνες, πίνω 24, ο φόβος εκεί. Στήνω ολόκληρη συνομωσία, να μην υποψιαστεί κανείς το παραμικρό, να μην καταλάβει κανείς ότι Τρίτη πρωί μπαίνω για επέμβαση, ''επεμβασούλα'' όπως τη χαρακτήριζε ο γιατρός μου, για να μην τρομάξω.

Το σκάω σχεδόν από το σπίτι, σύμμαχος όπως πάντα σ όλα τα σκασιαρχεία της ζωής μου η ξαδέλφη Ειρήνη.Το νοσοκομείο είναι 3λεπτα από το σπίτι.Φοβάμαι πάρα πολύ, ακόμα και στις ταινίες, κλείνω τα μάτια σε σκηνές χειρουργειου και τώρα πρέπει να πρωταγωνιστήσω εγώ σ αυτές.

Νομίζω ότι πονάω ήδη. Αν της έλεγα να στρίβαμε δεξιά να πάμε στη θάλασσα;

Φοβάμαι γαμώτο.