17η Νοεμβρίου.Του Θανάση Χειμωνά

 

Η πιο παλιά ανάμνηση που έχω στη ζωή μου είναι η επόμενη μέρα του Πολυτεχνείου.Δυόμιση μόλις χρονών,θυμάμαι,καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου με τους γονείς μου και μια φίλη τους,τα πατζούρια ήταν κλεισμένα κι απ’έξω ακούγονταν πυροβολισμοί.Ίσως  (και) γι αυτό το Πολυτεχνείο να είναι η μοναδική επέτειος που κάπως με αγγίζει.Άλλωστε,η 25η Μαρτίου 1821 έγινε πολύ παλιά για μένα ενώ για την 28η Οκτωβρίου 1940 σας τα έχω πει σε άλλο κείμενο μου,στο φιλόξενο Mediasoup.   Η ιδέα και μόνο εκατοντάδων νέων ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα και με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής για να αντιμετωπίσουν ένα στυγνό καθεστώς (καμία φυσικά σύγκριση με τους σημερινούς trendy επαναστάτες) με γοήτευε και εξακολουθεί να με γοητεύει.   Βέβαια,τα χρόνια έχουν περάσει.Η 17 Νοεμβρίου έχει αλλάξει πολύ.Κατ’αρχήν έγινε «17 Νοέμβρη» και ταυτίστηκε με την τρομοκρατική οργάνωση των αδερφών Ξηρών,τα μπαγλαμαδάκια τους και τις τετράσχημες γκόμενές τους.Δέχτηκε την επίθεση υδροκεφάλων ρεβιζο